شهروندانی که همسو با دشمنان ایران زمین در تحولات سیلسی اجتماعی مشارکتی ندارند اما مطالبه دارند

بهائیت در ایران : بهاییت یک دین نیست. بلکه یک حزب سیاسی وابسته به استعمار است. سراسر تاریخ این جریان، لبریز از خیانت به ایران و اسلام است. سران بهاییت، چنان خیانتکارند که احمد جمال پاشا (فرمانده نیروی دریایی امپراتوری عثمانی و فرمانروای شامات) برنامه داشت که به تقاص همه خیانت‌ها و خباثت‌ها، سران بهایی را به صلیب بکشد.

کوتاه وخواندنی

بهائیت در ایران : پیشوایان بهائیت، تا جایی بر اُلفت تأکید کرده‌اند که در تعارض دین با اُلفت و محبّت، بی‌دینی را ترجیح داده‌اند. این در حالیست که خود هیچ‌گاه به این اصل پایبند نبوده و به خاطر تعصبات دینی، مخالفین خود را مورد طرد و حذف اجتماعی قرار داده‌اند؛ همچنان که رفتار بهائیت در خصوص جهانگیر اردکانی، نمونه‌ای از این دورویی تشکیلات بهائیت است.

بهائیت در ایران : یکی از مخالفین حسینعلی نوری خواهرش عزیه خانم بود .

شاه سلطان عزیه

ت ۱۲۳۸ ق تهران

و ۱۶ ربیع‌الاول ۱۳۲۲ ق تهران

شاه سلطان خانم (عزّیه خانم)، دختر حاجیه کلثوم خانم و میرزا عباس نوری (میرزا بزرگ)، در سال ۱۲۳۸ ق در تهران به دنیا آمد. او که خواهر میرزا یحیی صبح ازل و میرزا حسینعلی بهاء الله بود کتاب تنبیه النائمین را در پاسخ به نامه برادرزاده اش، عباس افندی، و در رد ادعای برادرش، میرزا حسینعلی بهاءالله، مبنی بر «من یظهره الله» بودن وی، نوشته است. در حدود سه سالی که زرین تاج قزوینی (مشهور به قرةالعین و طاهره) در منزل میرزا محمود خان کلانتر در تهران زندانی بود با او در ارتباط بود. در روز ۱۶ ربیع الاول ۱۳۲۲ ق، در ۸۴ سالگی درگذشت و در امامزاده معصوم تهران به خاک سپرده شد.