بهائیت در ایران : عبدالبهاء نظام رهبری بهائیت را بر دو رکن مقام ولایت امر و نهاد بیت العدل استوار دانست. در این میان، نهاد بیت العدل با عقیم ماندن شوقی افندی، بعد از اومقام ولایت امری بخود ندید . و خوب با حذف این رکن خود یگانه‌ی نظام رهبری بهائیت گشت ، و بدین گونه بود که  از طرفی تمام قدرت و مسئولیت‌های او را به نفع خود مصادره کرد و از طرفی ادعای عصمت و فقدان دست نظارتی بر آن موجب شد تا بدون هیچ بازدارنده‌ای یکه تاز میدان گردد.

بهائیت در ایران : سران بهائیت ضمن اعتراف به اصلاح کتاب اقدس یا اُمّ الکتاب فرقه‌ی خود، اجازه‌ی ترجمه‌ی کامل و صحیح آن را به سایر زبان‌ها (خصوصاً زبان فارسی) نمی‌دهند. از این‌رو فرانچسکو فیچیکیا علّت چنین رویکردی را گفته‌های منافی با شعارهای عوام‌فریب بهائیت دانسته و از کتاب اقدس با عنوان خاری در چشم تشکیلات بهائیت یاد کرده است.

بهائیت در ایران: بزرگترین دلیل بهائیت برای حقانیت رهبران خود، "دلیل تقریر" است. به عقیده بهائیان؛‌ اگر شخصی مدعی رسالت شود و شریعتی تشریع نماید و آن را به خدا نسبت دهد و آن دین نفوذ نماید و در عالم باقی بماند، این بقا و نفوذ دلیل حقانیت است! چنان چه اگر چنين نگردد، حتماً از بين خواهد رفت و ريشه کن خواهد شد. البته اين شروط همه بايد با هم وجود داشته باشند.
میرزا ابوالفضل گلپایگانی در کتاب فرائد برای آنکه بتواند وجهه ای از مشروعیت را برای رهبران بهائی اثبات کند، دلیل تقریر را مطرح کرده و در بزرگداشت این دلیل می گوید:
"به اندک تأمل معلوم می شود که اگر از دلیل تقریر صرف نظر شود، ابداً تفریق بین الحق و الباطل ممکن نباشد."
طبق این ادعا یکی از شروط دلیل تقریر، بقا و نفوذ است، پس کسانی که در سال اول دعوت جناب باب به ایشان ایمان آورده اند از چه راهی بوده است؟
چرا که هنوز بابیت در سال اول نه نفوذی پیدا کرده و نه بقا برای آن متصور است؟!

مبانی دلیل تقریر بر حضرت نوح (ع) که نخستین پیامبر اولوالعزم است و البته همگان و حتی رهبران بهائی ایشان را پیامبر الهی و حق می دانند، انطباق ندارد.

بهاءالله در کتاب ایقان می نویسد:
از جمله انبیاء نوح بود که نهصد و پنجاه سال نوحه نمود و عباد را به وادی ایمن روح دعوت فرمود و احدی او را اجابت ننمود.

لذا مبانی دلیل تقریر بر حضرت نوح (ع) که نخستین پیامبر اولوالعزم است و البته همگان و حتی رهبران بهائی ایشان را پیامبر الهی و حق می دانند، انطباق ندارد. چرا که در بین مردم عصر خود نفوذی نداشت و طبق نظر بهاءالله: "احدی او را اجابت ننمود"
پس می توان نتیجه گرفت دلیل تقریر، دلیلی ساختگی توسط رهبران بهایی برای حق جلوه دادن خود است و هیچ منطق و استدلالی پشت آن نیست.

بعد از گذشت نزدیک به دویست سال از ظهور جریان بابیت و بهائیت اساسا آمار ارائه شده از میزان نفوذ بابیان نفوذ گسترده را نشان نمیدهد. با یک نگاه کوتاه ومختصر در آمار پیروان ادیان در کره زمین میزاننفوذ هر کدام بخوبی روشن میگردد .

بر اساس برآورد اداره آمار آمریکا در دسامبر ۲۰۱۷ جمعیت کره زمین بیش از ۷ میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر برآورد شد. طبق این آمار، مسیحیان ۳۲٫۸۹٪ جمعیت دنیا را تشکیل می‌دهند، که خود این دین به گروه‌های: کاتولیک رومی ۱۸٫۸۵٪، پروتستان ۸٫۱۵٪، ارتدکس ۴٫۹٪ وانگلیکان ۱٪ تقسیم می‌شود. مسلمانان ۲۳٫۶۸٪، هندوئیست ۱۱٫۸۴٪، بودیست ۶٫۷۷٪، سیک ۰٫۳۵٪، یهودی ۰٫۲۲٪، و ادیان دیگر ۱1٫06٪ را تشکیل می‌دهند. ۱۴٫۴۷٪ جمعیت جهان بی‌دین، و ۲٫۰۱٪ بی‌خدا برآورد شده‌است.

به استناد همین گزارش ، سهم بهائیان از این آمار ۰٫۱۱٪ میباشد . بعبارت دیگر بیش از  55 % از کل جمعیت کره زمین پیروادیان الهی مسیحیت ، مسلمان و یهودی هستنند . در مقایسه با ادیان الهی کدام آئین و یا نگاه شبه دینی میتواند ادعا کند که نفوذ در ساکنین کره خاکی دارد ؟  و یا بعبارتی دیگر بهائیت کدام نفوذ ادعائی را داشته است ؟

اینکه از محرومیت جوامع مختلف و در نقاط فقیر استفاده شود امکاناتی رفاهی و خدماتی ارائه گردد . و ارائه این خدمات منشاء تبلیغ یک آئین قرار گیرد نام این نفوذ خواهد بود ؟ یا اینکه حتی اگر قبول کنیم که سو استفاده از فقرجوامع هم ملاک ارزیابی نیست آیا در طول فرجه زمانی نزدیک به دو قرن آیا حوزه نفوذ 0،11 % نشانه گسترش حوزه نفوذ است ؟  ما که فکر میکنیم بیت العدل و پیروان فرقه بهائیت در توهم گسترش نفوذ هستنند و البته این  نفوذ در کشورهائی ایران وعراق که مهد ظهور وبروز جریان بابیت و بهائیت هستنند در حال رسیدن به نقطه صفر است .

محمودی خرداد 98

بهائیت در ایران :  در محافل بهائی یکی از اموری که الزام به انجام وجود دارد قرائت آهنگین به اصطلاح مناجات بهائی است . پیامبرخوانده‌ی بهائیت، برای آن‌که سُستی ظاهری و باطنی سیاه‌مشق‌های خود را پنهان کند، بهائیان را مأمور به آهنگین خواندن سیاه‌مشق‌های خود کرده تا شنونده کمتر متوجه غلط‌ها و سُستی و پوچی آن‌ها شود و خاطرش کمتر مشمئز گردد. زیرا همان‌گونه که روشن است، آواز خوش هر عبارت بی‌معنایی را دلپذیر می‌سازد.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت در کتاب اقدس حکم داده تا بهائیان سیاه‌مشق‌های او را به زیباترین آهنگ‌ها بخوانند: «علّموا ذرّیّاتکم ما نزّل مِن سمآء العظمة و الاقتدار لیقرئوا الواح الرّحمن بأحسن الالحان فی الغرف المبیّنة فی مشارق الاذکار (1) به فرزندان خود بیاموزید آنچه از آسمان بزرگی و توانائی نازل شده، تا الواح خدا را به نیکوترین آهنگ‌ها، در غرفه‌های بنا شده در مشرق الاذکارها بخوانند».
اما با بررسی دلایل صدور این حکم از سوی این مدعی پیامبری، به نتایج جالبی می‌رسیم:
اول: مدعی پیامبری بهائیت بر خلاف پیامبران الهی، مکتب رفته و درس خوانده بود؛ همچنان که در اعتراف خواهر او می‌خوانیم: «جناب ميرزای ابوی (: بهاءالله) كه از بدايت عمر كه به حد بلوغ رسيد بواسطه فراهم بودن اسباب و گرد آمدن اصحاب، اشتغال به درس و اهتمام بمشق داشته آنی خود را از تحصيل مقدمات فارغ نمی‌گذاشتند. پس از تحصيل مقدمات عربيت و ادبيت، به علم و حكمت و مطالب عرفان مايل گرديده كه بفوايد اين دو نائل آيند. چنان‌كه اغلب روز و شب ايشان معاشرت حكمای ذی‌شأن و مجالست عرفاء و درويشان مشغول بود. وقتی صور اسرافيل ظهور دميده شد، ايشان مردی بودند كه اكثر كلمات و عبارات عرفاء و حكما را ديده...».(2)
دوم: شاهدِ بر اینکه الواح مدعی پیامبری بهائیت از جانب پروردگار نبوده و دست نوشته‌های بشری بوده‌اند این است که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، هنگام طرح ادعای پیامبری خود، بسیاری از چک‌نویس‌های به اصطلاح وحیانی خود را به بهانه‌ی عدم فهم مردم از بین برد (3)؛ حال آن‌که اگر آثار او وحیانی بود، نه خداوند چیزی فرای درک مردم می‌نگارد و نه امین کلام الهی در حفظ وحی خیانت می‌کند.
سوم: جالب است بدانیم آثار به جا مانده از این پاک‌نویس‌ها نیز بعدها به دلیل داشتن غلط‌های فراوان، مجدداً توسط بهائیان اصلاح شد؛ اصلاحاتی که در برخی موارد، بهائیان را به اعتراف واداشته است؛ همچنان که در جواب علّت تفاوت نسخه‌های کتُب پیامبرخوانده‌ی بهائیت می‌خوانیم: «بسیاری از الواح نازل شد و همان صورت اولیه من دون مطابقه و مقابله به اطراف رفته لذا حسب الأمر به ملاحظه آن‌که مغرضین را مجال اعتراض نماند مکرر در ساحت اقدس قرائت شد و قواعد قوم در آن اجرا گشت».(4)
چهارم: از آن مهم‌تر این‌که به اعتراف بزرگان بهائیت (همچون حبیب ریاضتی) تشکیلات بهائیت پس از گذشت 170 سال و اصلاحات و سانسورهای بسیار، هنوز هم جرأت انتشار بیش از نود درصد آثار مدعیان پیامبری خود را ندارد.(5)
پنجم: از طرفی، حتی همین آثار به جا مانده از این همه اصلاحات، کپی‌برداری متنی یا محتوایی از آثار غیر هستند؛ همچنان که در اعترافات مبلّغان بهائیت می‌خوانیم: «در حقیقت برای اولین مرتبه در تاریخ ادیان الهی، نه تنها کلام انبیاء، بلکه بسیاری از افکار رشیقه و احساسات متعالیه و آراء و عقاید صائبه‌ی بعضی از ادباء و عرفای بنام عرب و عجم، حتی پاره‌ای از کلمات نغز عامیانه متداول در بین اهل کوچه و بازار، شرافت آن را یافته است تا در آثار این دور صمدانی، به صورت جزئی از عنصر کلام الهی درآید».(6)
آری؛ همان‌گونه که ملاحظه شد، مدعی پیامبری بهائیت، برای آن‌که سُستی ظاهری و باطنی سیاه‌مشق‌های خود را پنهان کند، بهائیان را مأمور به آهنگین خواندن سیاه‌مشق‌های خود کرده تا شنونده کمتر متوجه غلط‌ها و سستی و پوچی آن‌ها شود و خاطرش کمتر مشمئز گردد. به عبارتی کلاً متوجه آهنگ باشد و از آواز خوش لذت ببرد؛ زیرا همان‌گونه که روشن است، آواز خوش هر عبارت بی‌معنایی را دلپذیر می‌سازد. لذا علّت نگارش این بند از کتابچه‌ی اقدس، چیزی جز این نمی‌تواند باشد.

پی‌نوشت:
1-  حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 143، بند: 150.
2-  عزیه نوری، تنبیه النائمین، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص 4.
3-  جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: کافی نبودن متون بهائی، جهت شناخت بهائیت!
4-  حسینعلی نوری، (اقدس) رساله سؤال و جواب، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 60-59.
5-  جهت مشاهده‌ی ویدئو، کلیک کنید...
6-  وحید رأفتی، مأخذ اشعار در آثار بهائی، بی‌جا: مؤسسه‌ی معارف بهائی به لسان فارسی، 147 بدیع، ج 1، ص 3.