بهائیت در ایران : حرص قدرت‌طلبی میان برادرانی که حسینعلی‌بهاء آنان را خلیفه‌ی الهی برشمرد بود، جدایی انداخت و این دو برادر نیز به تبع پدر خود، در راه رسیدن به قدرت حتی از جنگ درون خانوادگی نیز پا پس نکشیدند و ضمن زیرپا گذاشتن وصیت پدر که آنان را از جدال بر سر جانشینی نهی کرده بود، به همگان ریشه‌ی غیرالهی و واقعیت پوچ شعارهای صلح و دوستی بهائیت را نشان دادند.

بهائیت در ایران : به اذعان خواهر پیامبرخوانده‌ی بهائی، با این میزان تناقضاتی که عقل آدمی هم (جدای از شرع)، از پذیرش ادعای حسینعلی بهاء بازمی‌دارد، تنها احمق‌های زمان که مشک را از پشک (: سرگین گوسفند) تشخیص نمی‌دهند و معنی را از لفظ خالی تمییز نمی‌دهند؛ می‌توانند از مسلک ساختگی بهائیت پیروی کنند.

بهائیت در ایران : با این‌که قوم عاد و ثمود با صاعقه و تندباد هلاک شدند، ولی علی‌محمد باب هلاکت آن‌ها را در خلیج ذکر نموده است. جالب آن‌که که مبلغین بابی و بهائی و حتی پیامبرخوانده‌ی بهائی نیز اظهار نظر باب را نقض کرده‌اند. اما آیا همین رسوایی برای اثبات دروغین بودن مدعیان بابیت و بهائیت کافی نیست؟! وگرنه چگونه ممکن است پیامبران الهی همدیگر را نقض نمایند؟!

بهائیت در ایران : علی‌محمد باب منشأ علوم لدنی‌اش را خوابی می‌داند که در آن چند جرعه از خون سر بریده‌ی امام حسین (علیه السلام) نوشیده است. اما به راستی خوردن خون حجّت خدا، آن هم از سر بریده‌ی او چه برکت و لذّتی می‌تواند داشته باشد؟! البته بعید نیست تأویل چنین خوابی، حکم باب به قتل‌عام شیعیان حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) باشد!