بهائیت در ایران : عبودیت، مقام و مرتبه شریفی است و قرآن در جای جای مصحف شریف بندگان خدا را به عبودیت و پرستش خداوند یکتا دعوت می کند. از جمله آیاتی که به مقام رفیع و شریف عبودیت اشاره دارد، این کلام نورانی حضرت حق است که در سوره مبارکه طه آیه شریفه 14 می فرماید: «إننی أنا اللّه لا إله إلا أنا فاعبدنی و أَقم الصلاة لذكری» من خداوند یکتایم، جز من معبودی نیست، فقط مرا بپرست! و نماز را (با شرایط ویژه اش) برای توجه قلبی به من برپادار.

بهائیت در ایران : در حالی که پس از 80 سال از ورود عبدالبهاء به غرب، ترجمه‌ی کتاب اقدس به زبان انگلیسی انتشار یافت؛ اما هنوز هم ترجمه‌ای از این کتاب و سایر نوشته‌جات عربی پیامبرخوانده‌ی بهائی به زبان فارسی ارائه نشده است! لذا چگونه قابل پذیرش است، پیامبرخوانده ای از ایران فارس  و البته  عرب‌نویس برانگیخته شود که حتی ترجمه‌ی آثارش هم به زبان فارسی ممنوع باشد؟!

بهائیت در ایران : پیامبرخوانده‌ی بهائی، وحدت زبان و خط جهانی را به عنوان یکی از آموزه‌های خود معرفی نموده و خط بدیع محمدعلی (فرزند خود) را نیز برای اجرای آن پیشنهاد داد. اما به راستی فلسفه‌ی ايجاد، تأیید و ترویج خطی كه نسبت به زبان فارسی يا عربی، نه آسان‌تر و نه زيباتر و نه قاعده‌مندتر است، از سوی پیامبرخوانده‌ی بهائی چه بوده است؟!

نوشته شده توسط ستار عبدی

بهائیت در ایران برداشت از مجله روشنا : «انجمن خیریه حجتیه مهدویه» یا «انجمن ضد بهائیت» پس از کودتای 28 مرداد 1332 به رهبری «شیخ محمود حلبی» تأسیس شد. انگیزه های متعددی از علت اصلی تأسیس چنین گروهی مطرح می شود، اما مهمترین سببی که از دیرباز از سوی خود گروه مطرح شده و ظاهر تحرکاتشان نیز مؤید آن است، مبارزه با بهائیت، آن هم در بعد خاصی از فرهنگ و اعتقادات است. اگر چه برخی همین مبارزه با بهائیت را سیاست فرقه  و ضدفرقه استعمار دانسته و کل هدف تشکیلات حجتیه را از همان ابتدا ئش دار و زیرسؤال می دانند، اما این نوشتار بر آن است که بدون در نظر گرفتن چنین نظراتی، نفس مبارزه با بهائیت در آن بازه زمانی، کم و کیف و مضرات احتمالی چنین رویکردی را با مراجعه به تاریخ و خاطرات به جای مانده از آن دوران بازنگری نماید.