پیشنهاد جدید عضو فرقه ضاله بهائیت برای براندازی
عرفان ثابتی عضو فرقه ی بهائیت [1] که با عضویت در شبکه های ماهواره ای به سخنگوی غیررسمی بهائیان شهرت یافته است، پس از شکست اغتشاشات پاییز ۱۴۰۱، راهبرد جدیدی برای سرخوردگان برانداز پیشنهاد داد.
عرفان ثابتی [2] که عموما با ترجمه‌ی آثار مختلفی که به چاپ رسانده است، در فضای علمی ایران شناخته می‌شود، آشکارا خود را بهایی دانسته و سابق بر این در دفاع از این فرقه و حقوق پیروان این فرقه مطالبی را بیان و منتشر کرده است.
پس از اغتشاشات اخیر نیز او، در قامت یکی از اندیشه ورزان مخالف جمهوری اسلامی درآمد و با حضور و تحلیل در برنامه شبکه‌های معاند با جمهوری اسلامی ایران به عنوان مهمان و تحلیل‌گر، به بیان دیدگاه‌هایی در راستای تغییر حکومت در ایران درآمد. در یکی از نمونه‌های اخیر، با حضور در یکی از برنامه‌های شبکه ایران اینترنشنال با تبیین و دفاع از مبارزه غیرخشونت آمیز، استراتژی و تاکتیک دیگری برای مبارزه با جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده است. او اولا معتقد است که می‌بایست در زمینه رویه‌های مبارزاتی چرخشی از اشکال خشونت‌آمیز مبارزه به سمت اشکال غیرخشونت‌آمیز صورت بگیرد و در کنار این استراتژی محوری، می‌بایست به سراغ برخی دیگر از تاکتیک‌ها حرکت کرد. یکی از تاکتیک‌ها و رویه‌ها، ایجاد نهادهای موازی برای رفع کارکردهایی است که مخالفان جمهوری اسلامی آن را طلب می‌کنند. البته برای این رویکرد نام‌های دیگری همچون ایجاد «شهر موازی» و «مداخله خلاق» نیز برشمرده است.
این ایده که برای آن دو مثال تاریخی داخلی و خارجی نیز بیان می‌کند، در آثار یکی از نویسندگان آمریکایی که به وی ارجاع می‌دهد و این ایده را از او گرفته است، به شکل زیر تعریف شده است. «(اریکا چنووت- مولف کتاب «مقاومت مدنی؛ آنچه همگان باید بدانند» :
«نهادهای موازی را «نظام‌ها و رویه‌های غیررسمی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و دولتی هستند که ساختارهای رژیم را دور زده و شاید در نهایت جایگزین آنها شوند» تعریف می‌کند. او معتقد است «نهادهای موازی زمانی موفق می‌شوند که بتوانند نیازهای اجتماع را که سیستم موجود نمی‌تواند آنها را برطرف کند، به خوبی مرتفع سازند.» او ادامه می‌دهد که «این نهادها، «موازی» خوانده می‌شوند، چرا که در کنار، اما جداگانه از نهادهای سرکوب‌گر موجود فعالیت می‌کنند. جنبش‌ها پیش از آنکه کاملا «پیروز» شوند، این نهادها را ایجاد می‌کنند تا از طریق آنها کسب مشروعیت و اقتدار کنند.» (Chenoweth, 2021, p. 47) لذا می‌توان کارکردی دوگانه برای این نهادهای موازی در نظر گرفت. از یک سو این نهادها، از حاکمیت سیاسی مستقر با فعالیت‌های جایگزین اما مطلوب برای مخالفان حکومت سیاسی مستقر، برای آلترناتیوها مشروعیت زایی می‌کنند و از سوی دیگر با نمایش شکل دیگری از خدمات به شهروندان مخالف نظم سیاسی فعلی، از نهادها و ارگان‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی فعال موجود مشروعیت زدایی می‌کنند.
طبق آموزه های فرقه ضاله بهائیت حضور در عرصه سیاسی و مبارزات سیاسی در کشورها کاملا و مطلقا ممنوع اعلام گردیده و به پیروان خود توصیه گردیده که در چهارچوب حاکمیت کشورها فعالیت داشته باشند. در صورتیکه این فرقه که مورد حمایت کشورهای سلطه گر می باشد بارها و بارها حداقل در ایران اسلامی شاهد بوده ایم که در پیروان آن در اغتشاشات و بی نظمی های اجتماعی حضور داشته اند و نمونه آن حضور در اغتشاشات و آدم کشی های سال ۱۴۰۱ در ایران می باشد. حال اظهارات عرفان ثابتی با اقدامات اخیر آنها در جمهوری اسلامی ایران، گویای ذات پلید آنها بوده که از طرف دیگر عمَالی و نوکری آنها را برای کشورهای زورگو و استکباری مثل آمریکای جنایتکار و رژیم کودک کش صهیونیستی ثابت می کند.