یکی از موضوعاتی که هر ساله با شروع سال تحصیلی در تشکیلات بهائیت [1] مورد استفاده قرار گرفته و با مظلوم نمائی قصد بهره برداری سیاسی از آن را دارند محرومیت از تحصیل ، خصوصا در مقاطع دانشگاهی میباشد. پیشوایان بهائی ترک تعصب را یکی از اساسیترین پایههای آیین خود برشمرده و مدعی نابودی تعصبات هستند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، عبدالبهاء [2]، کودکان بهائی را بخاطر ابتلا به مرگ مجسم، از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است. با این حال چگونه میتوان شعار زدودن تعصبات سر داد و از همنشینی کودکان خود با دیگران منع کرد؟!
از مبلغان بهائیت باید سوال کرد ، مگر پیشوایان شما خود را پیشرو در زدودن تمامی تعصبات (از جمله تعصبات دینی) نداستهاند؟!
پاسخمیدهند بله، ترک تعصب یکی از اساسیترین پایههای آیین ما هست و پیشوایان ما تعصّب را عامل نابودی نوع بشر برشمردهاند: «تعصب، مخرّب اساس نوع بشر است، از هر قبيل باشد»(۱)
پس چرا پیشوای شما عبدالبهاء، کودکان بهائی را از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است: «اطفال احباب در سائر مكتبهای ملل مختلفه فرستادن و تربيت نمودن سبب جمودت و خمودت گردد».(۲) آیا این نشان بر تعصب شما نیست؟!
این در حالی است که بهائیان حتی به معنای جمودت و خمودت واقف نبوده و متوجه آنچه پیامبر خوانده بهائیت امر کردند نیستنند . باید یادآور شد «خمودت» به معنی افسردگی، سستی و ضعف؛ «جمودت» هم به معنی جامد و بیروح شدن؛ همچنان که عبدالبهاء در جایی دیگر، هیچ آفتی را بزرگتر از ایندو ندانسته است: «ای ياران حقيقی آفتی أعظم از خمودت و جمودت نيست زيرا موت (: مرگ) مجسم است »(۳) با این حال چطور میتوانید شعار زدودن تعصبات سر دهید و در عین حال، همنشینی کودکان خود با دیگران را مرگ مجسم بدانید؟!
پینوشت:
۱-عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنهی ملّی نشر آثار امری به زبانهای فارسی و عربی، ۱۲۷ بدیع، ج ۲، ص ۱۴۷٫
۲-عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: مؤسسهی ملّی مطبوعات امری، بیتا، ج ۶، شماره: ۴۵۱٫
۳-همان، ج ۶، شماره: ۷