تهمت زدن به دیگران، یکی از شگردهای نخ نمای فرار از پاسخگویی و انکار است؛ و این رویه ای است که تشکیلات بهائیت [1] سالهاست به کمک حامیان رسانه ای خود، و شبکه های معاند فارسی زبان دنبال می کند.
فرقه بهائیت، بعنوان ابزار ضداجتماعی مهم و موثر کشورهای غربی، روند ایجاد فساد و تخلف در ایران را پیش می برد و ثروت و سرمایه ناشی از تخلف و انحصار را به جیب تشکیلات خود می ریزد.
در این میان، مشکلات متعدد، کمبودها و تحریم های حقوق بشری است که نصیب مردم ایران می شود؛ و عده ای نیز سنگ اعضای این سازمان سیاسی ضدایرانی را به سینه می زنند.
این است که باید گفت ایران بدون نفرت یعنی ایران بدون بهائیت
[2]