بازخوانی یک سند از اسناد سرویس امنیتی پهلوی دوم “ساواک” بخوبی نشان میدهد که مردم ایران حق دارند که از بهائیان متنفر باشند . گزارش ساواک از نشست بهائیان در شیراز نشان داد که تشکیلات بهائیت در هیچ دوره ای دست از تبلیغ و کادرسازی برای خود برنمی دارد. تشکیلات بهائیت برخلاف شعار حقیقت جویی، از کسانی که پیرامون شبهات و تاریکی بهائیت روشنگری می کنند به شدت متنفر است. شعار نوع دوستی اش در واقع، رنگ و بوی دیگری دارد. با شعار حکمت، نفوذ و کارشکنی خود را توجیه می کند.
در اسناد سازمان اطلاعات رژیم پهلوی ساواک، به گزارشی از کمیسیون بهائیان [1] در سال ۴۷ برمی خوریم. اعضای بهائیت در این گزارش، نکات مهمی از شرح فعالیت خود در ایران را بررسی و از تحرکات مخفی و موانع پیشرفت این فرقه [1] در ایران پرده برداشتند.
جلسه کمیسون نشر نفحات البهاء در تاریخ ۲۲/ ۵/ ۱۳۴۷ با حضور اعضای تشکیلات بهائیت برگزار شد. در این جلسه نکات مهمی از شرح فعالیت بهائیان در ایران بررسی و از تحرکات مخفی و موانع پیشرفت این فرقه در ایران پرده برداشته شد. چنان ساواک در شرح گزارش این جلسه آورده است: «از ساعت ۳ بعد از ظهر مورخه ۱۳۴۷/۵/۲۲ کمیسیون لجنه نشر نفحات اله ناحیه ۶ بهائیان، خیابان نادر در سعدی، منزل حمید فهندژ تشکیل گردید. در این کمیسیون سرهنگ رضا قلی اقدسی به شرح زیر صحبت نمود. امة بالبهاء و حواریون ولی امر از اینکه شما احبای عزیز روحانی به زحمت افتاده‌اید و عده ای پست فطرت و کوردل اخلالگر در سراسر ایران به نام کمیته تبلیغات اسلامی تبلیغ می نمایند و باعث دردسر شماها هستند بسیار متاسفم. ولی باید بدانند که ما بهائیان از هیچ چیز نمی ترسیم. اگر وقتی افراد ما بهايی را به شهربانی احضار می کنند حکمت را رعایت می نماییم نه اینکه ترس و واهمه ای داریم…»(۱)
اما در ادامه به بررسی نکاتی می پردازیم که در این کمیسیون، از پشت پرده تحرکات و ماهیت بهائیت از ابتدا تاکنون پرده برمی دارد:
اول: تشکیلات بهائیت در این کمیسیون خبر داد که در هر دوره‌ی تاریخی، دست از تبلیغ، عضوگیری و کاردسازی برای خود برنمی دارد؛ حتی اگر این تحرکات حساسیت ها را برانگیزد و به دردسر افتادن اعضایش بیانجامد.
دوم: هرچند تشکیلات بهائیت کار عضوگیری خود را با شعار جستجوی آزاد حقیقت آغاز می کند، اما از روشنگری پیرامون عقایدش که زمینه را برای این جستجوی آزاد(۲) هموار می کند، به ایجاد دردسر برای خود یاد کرده است! به عبارتی افراد آگاهی که به شبهاتش پاسخ می گویند و پیرامون تاریکی بهائیت روشنگری می کنند را برای این تشکیلات دردسرساز برمی شمارد!
سوم: وقتی یک عضو بهائیت در اداره یا ارگانی مسئولیت داشته باشد، دستورات تشکیلاتی و تعصبات فرقه ای خود را بر قوانین کشوری مقدم می دارد. چنان که سرهنگ اقدسی اذعان کرده، حتی احضار مجرمین یا مبلّغین هنجارشکن بهائی به شهربانی، نه بخاطر اجرای قانون و عدالت، بلکه با هدف ظاهرسازی برابر حکومت صورت می پذیرد!
چهارم: درحالی تشکیلات بهائیت شعار وحدت عالم انسانی و ادعای نوع دوستی بهائیت بدون توجه به رنگ و زبان و باور افراد (۳) را سر می دهد که در باور باطنی این فرقه (همانگونه که در سند اشاره شد)، غیربهائیان، کور دل، اخلالگر و پست فطرت هستند!
پنجم: طبق این سند، عناصر تشکیلات بهائیت اعتراف کرده اند که همواره با پوشش عنوان حکمت، به پنهان کاری، نفوذ و ظاهرسازی می پردازند تا ضمن تحقق اهداف تشکیلاتی، باور و اهداف خود را نیز پنهان کنند. این در حالیست که بهائیت یکی خصیصه های خود را صداقت، پرهیز از کتمان عقیده و ظاهرسازی معرفی می کند!(۴)
آری؛ این سند، نمودار کوچکی از شرح فعالیت بهائیان در ایران، سیاست نفوذ و نوع مواجهه با افراد و جریان ها در مسیر پیشرفت تشکیلات بهائیت را به تصویر می کشد. در اسناد سازمان اطلاعات رژیم پهلوی ساواک، به گزارشی از کمیسیون بهائیان [1] در سال ۴۷ برمی خوریم. اعضای بهائیت در این گزارش، نکات مهمی از شرح فعالیت خود در ایران را بررسی و از تحرکات مخفی و موانع پیشرفت این فرقه [1] در ایران پرده برداشتند.
پی‌نوشت:
۱- تصویر سند ساواک از کمیسیون لجنه نشر نفحات اله، مورخه ۱۳۴۷/۵/۲۲٫
۲- ر.ک: عباس‌افندی [2]، مکاتیب، مصر: چاپ اول، ۱۹۲۱ م، ج ۳، ص ۳۳۲٫
۳- همان، ج ۳، ص ۱۶۰٫
۴- ر.ک: اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، تهران: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، چاپ سوم، ۱۲۸ بدیع، ص ۴۵۹٫