Nearly 40 years ago, I found a collection having handwriting works in the library of council parliament including nearly 700 pages, numbered 14091 recorded in the library office. The majority of the mentioned collection was written by Jamal Al-Din Muhammad Hassani/Husseini, of the antecedents of Sheikh Ahmad Zhendeh Pil Jam who is introducing himself as Qaderi, Zendeh Fili and Jami. This great collection includes some excerpts from some books and epistles in Arabic and Persian languages and some elected poems from poets whose contents are as follows:
– The history of Hamdullah Mostofi, the introduction of Al-Salat Abu leith Samarqandi, the name of Hagh Bu Ali Falandaryati Peti, Fosoul Al-Hekam by Ibn Arabi, Golshan Raz, Sheikh Mahmoud Shabestari, an interpretation of Golshan Raz by Tohfeh Akbari, Arabic to Persian dictionary, Latayef Al- Loghat by Abdul Latif Abbasi, Teysir Al-Ahkam Feghh, Bahrul Managheb by Darvish Borhan and etc.
– Some examples of the poems from poets like Sa’di, Sheida, Shapour, Feyzi, Eshrati, Saeb, Mirza Muhammad Tahir Vahid and etc. Mohee Jamaluddin Muhammad, the author and compiler of this collection has written the materials of this work in Isfahan, Qandehar and Mashhad cities in 1106 A.H. to 1119.
This Collection is being known numbered 8840 in handwriting list of Parliament library. Among the elected poems, there is a poem by Muhammad Tahir Valid is written in this collection during the years 1112 to 1118.
Mirza Muhammad Tahir Vahid Qazvini was the historian and secretary and minister during the periods of time of the second Shah Abbas kingdom to Shah Sultan Hussein’s one. He has compiled various works in poem and pros such as Monsha’t collection, and Abbas Nameh history.
The following poem has been composed by Mirze Tahir Vahid or Laher Najdeli or Shah Tahir Daee who has been one of the seasoned poets and authors lived in the 10th century. He has resided in Qazvin and then in Kashan cities known as Tahir Kashi. Anyway, the following sonnet has been composed by Shah Tahir Anjadani Kashi Dakani and attributing it to Zarrin Taj Qazvini entitled Tahireh Qorratul Ein who was born 110 years after the date of composing this poem is quite false:
ساقی عشقت ای صنم!
زهر ستم سبو سبو
ریخت به ساغر دلم با می غم کدو کدو
چند دَوَم من از غمت گوشه به گوشه سو به سو
گر به تو افتدم نظر چشم به چشم و رو به رو
شرح کنم غم تو را نکته به نکته مو به مو
تا به ره محبتت پای طلب نهاده‌ام
بر رخ دل در الم از ستمت گشاده‌ام
تا قدمم به سر نهی خاک‌نشین جاده‌ام
از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده‌ام
خانه به خانه در به در کوچه به کوچه کو به کو
در عقب تو جان من هست چو سایه‌ات روان
بسته به زلف و گیسوت رشته جان عاشقان
از چو تویی گسستن مهر وفا نمی‌توان
مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ تار به تار پو به پو
بار جدایی تو را بس که به جان کشیده‌ا‌م
همچو کمان حلقه از یار ستم خمیده‌ام
بس که چو طفل لاله من خون جگر مکیده‌ام
می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده‌ام
دجله به دجله یم به یم، چشمه به چشمه جو به جو
ریخت مگر بنفشه بر صفحه یاسمین خطت
یا که فکنده سایه بر زهره مه جبین خطت
خون شده نافه را جگر تا شده چین به چین خطت
داده دهان و عارض و چهره و عنبرین خطت
غنچه به غنچه گل به گل لاله به لاله، بر به بر
در غمت از جگر فغان، آه زدل بر آیدم
گیسو حلقه حلقه‌ات دام بلا نمایدم
لحظه به لحظه دم به دم خون ز دو دیده زایدم
از رخ و چشم و زلف و قد ای مه من فزایدم
مهر به مهر و دل به دل طبع به طبع و خو به خو
تا شده استخوان من با سگ کویت آشنا
محض وفا تویی مرا غیر تو نیست مدعا
مانده به زیر بال غم گردن مطلب هما
در دل خویش طاهرا گشت و ندید جز وفا
صفحه به صفحه سر به سر پرده به پرده تو به تو
