تشکیلات بیت العدل در پیام ۱ شهریور ۱۴۰۱ انواع توهین ها را به جمهوری اسلامی، به بهانه واهی تخریب سه ویلای غیرمجاز بهائیان و برخورد با فعالیت های غیرقانونی تشکیلاتی و تبلیغی بهائیت روا داشت. این تشکیلات که از موفقیت پروژه نفرت پراکنی و پرونده سازی خود علیه ایران ابراز خشنودی کرد، در تناقضی آشکار مدعی شد واکنشش به این برخوردها دعا برای جمهوری اسلامی بوده است!
نهاد بیت العدل [1] در پیام خود، جمهوری اسلامی را به بهانه واهی تخریب سه ویلای غیرمجاز بهائیان و دستگیری مبلّغان تهاجمی سازمان بهائیت، آماج توهین قرار داد و از ثمردهی نفرت پراکنی خود علیه ایران ابراز خشنودی کرده است .
نهاد رهبری بهائیت بیت العدل در ۲۳ آگوست ۲۰۲۲ برابر یکم شهریور ۱۴۰۱ به بهانه ماجرای روشنکوه و ادعای تخریب ویلای سه بهائی [2] و رفع تصرف از اراضی ملّی در این بخش از استان مازندران، پیامی به بهائیان ایران ارسال کرد.
رهبری تشکیلات بهائیت در پیام سرتاسر توهین و کم سابقه خود علیه جمهوری اسلامی بخاطر برخورد با متصرفان اراضی ملی، مبلّغان تشکیلاتی و کادرسازی غیرقانونی بهائیت در ایران، ضمن ظالم خطاب کردن جمهوری اسلامی اعلام کرده : «گزارشات دریافت شده از سرزمین مقدس ایران نمایانگر تشدید بی عدالتی و ظلم بی امانی است که پیروان حضرت بهاءالله [3] در آن خطه مبارکه از زمان تجلی اولین فروغ آفتاب حقیقت که از افق آن کشور بردمید تا به امروز با آن مواجه بوده اند. این اخبار حاکی از انواع مختلف تبعیض و تعرض به ابتدایی ترین حقوق شهروندی بهائیان اعم از دستگیری بی گناهان و فشارهای شدید بر آنان، هتک حرمت و حمله به خانه های شخصی، غصب املاک و اموال و تخریب منازل و… است. [4]»(۱)
نهاد رهبری سازمان بهائیت، جمهوری اسلامی را متهم به ظلم، تعصبات جاهلانه و کینه های دیرینه کرد و ارائه مستندات از قانون شکنی عده ای بهائی را نشر اکاذیب و مفتریات دانست. تشکیلات بهائیت همچنین از آثار مخرب هوچی‌گری اش بر افکار جهانیان و زمینه سازی برای ترویج بیشتر بهائیت سخن گفت و تخریب سه ویلای غیرمجاز بهائی در مازندران را نمادی از ظلم های وارده به بهائیان دانست!
اما با توجه به اینکه بازداشت عوامل تبلیغ تهاجمی و کادرسازی بهائیت در ایران، با هشدار قبلی قانونی صورت گرفته (۲) و جنجال آفرینی بهائیت در ماجرای روشنکوه تنها بخاطر تخریب سه ویلای غیرمجاز بهائیان بوده؛ در پاسخ به موضع گیری بسیار تند تشکیلات بهائیت علیه حاکمیت ایران می گوییم:
اول: تشکیلات بهائیت در حالی تخریب سه ویلای غیرمجاز را به باور بهائی آنان ربط داد که تا کنون هزاران هکتار از منابع و اراضی ملی از دست متصرفان بدون توجه به عقاید آنان آزاد شده است. با این حال چگونه بیت العدل که به نصّ و تأکید پیشوایان بهائی باید تابع قانون و اوامر حکومتی باشد،(۳) به جای محکومیت اتباع قانون شکنش، به دفاع از آنان می پردازد و با هولوکاست سازی دروغین، درصدد ایجاد مصونیت برای اتباعش در ایران است!
دوم: بر خلاف سیاه نمایی تشکیلات بهائیت، هزاران بهائی در ایران آزادانه به زندگی، کار، تحصیل و پیشرفت در ایران مشغولند و حتی شرکت ها و اصناف بزرگی هم در اختیار دارند. با این حال هیچ گاه منازل مجلل، شرکت ها و اصناف بزرگ بهائیان بخاطر عقیده تخریب، مصادره و تعطیل نگشته (۴) و در مقابل اموال هیچ متخلف، متصرف، مجرم و قانون شکنی هم بخاطر عقایدش محترم شمرده نمی شود.
سوم: تشکیلات بهائیت واکنش بهائیان در برابر ظلم های ادعایی به بهائیان را دعا در حق ظالم دانست و دین را سبب اتحاد، دوستی و نه نفاق و اختلاف دانست. اما این ادعای تشکیلات بهائیت در حالیست که به جای دعا، در طول همین پیام، انواع و اقسام توهین و تهمت ها را نثار جمهوری اسلامی (بخاطر اجرای قانون) کرده و نتوانسته خوشحالی خود از سیاه نمایی دروغین و نفرت پراکنی علیه ایران در مجامع بین المللی را پنهان دارد!
آری؛ اگر به گفته شما نماد ظلم جمهوری اسلامی عدالت در تخریب سه ویلای غیرمجاز و دستگیری شبکه های تبلیغ تهاجمی علیه کودکان مسلمان است، همان بهتر که شما آن را ظالم بدانید.
البته تند شدن لحن تشکیلات بهائیت یک دلیل دیگر هم دارد و آن اینکه به نظر میرسد دستگیریهای اخیر که در حوزه نفوذ مهره های بهائی در نهادهای آموزشی و … انجام گرفته، آنقدر برای تشکیلات مهم بوده است که جیغ بنفش آنان را در آورده است. تشکیلات بهائیت باید باور داشته باشد که ملت بزرگ و مسلمان ایران از این تشکیلات و پیروان آن در ایران اسلامی به هزار یک دلیل متنفر است.
پی‌نوشت:
۱- نهاد رهبری بهائیت بیت العدل خطاب به بهائیان ایران، مورخ: ۱ شهریور ۱۴۰۱٫
۲-خبرگزاری صدا و سیما، تیتر خبر: رفع تصرف اراضی ملی روشنکوه بخش چهاردانگه ساری، کد خبر: ۲۸۸۸۹۲۷، تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۳۹۹٫
۳- ر.ک: حسینعلی نوری [3]، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص ۹۳، بند: ۹۵٫
۴- به عنوان نمونه بنگرید به مقاله: شرکت پارس آزما نمونه ای از فعالیت اقتصادی بهائیان [5]