یکی از اصول عقاید بهائیان که دارای ظاهری مترقی است، مسئله صلح عمومی است. و بهائیت ادعای انحصار برقراری صلح جهانی فقط از طریق اصول دیانت بهائی را دارد. از منظر پژوهشگران، این ادعا از حد کلی گویی فراتر نرفته و به رغم ظاهر مترقی و فریبنده آن فاقد عمق و ارزش لازم است.
از دیدگاه اندیشمندان مختلف از جمله دکتر در مورد اقتباس عقایدی که دارای جنبه های مترقی است بهائیان فقط به ظواهر امر توجه نموده اند و از لحاظ علمی و منطقی هیچ گونه ارزشی برای معتقدات آنها نمی توان قائل شد. مثلاً در خصوص همین مسئله صلح ،عمومی، صفحات متعددی را از مزایای صلح سیاه نموده، پی در پی می گویند:« ما طالب صلح کل هستیم و با تفاخر بسیار تکرار می کنند که صلح عمومی از جمله تعالیم مبارکه است که آثارش ظاهر شده»(۱)، در صورتی که اگر به نوشته های آنها رجوع کنیم هیچ نوع راه علمی و صحیحی برای برقراری صلح نشان نمی دهند و هرگز متعرض این نکته نمی شوند که اصولاً چرا اختلافاتی میان دول موجود است؟ و چه می شود که هر چند سال یک بار این خاک سیاه به خون بشر رنگین شده، بشر مانند گرگان درنده یکدیگر را پاره پاره کرده و با اینکه حالا عصر مدنیت است، عصر ترقیات مادیه است عقول ترقی کرده است، با وجود این هر روز خون ریزی است و مردمی مثل مردم غزه توسط رژیمی سفاک و جانی قتل عام می شوند؟(۲)
نکته دیگر اینکه بر خلاف ادعای عبدالبهاء «صلح عمومی» از ابتکارت بهاء الله نیست، بلکه از قدیم مورد توجه بوده و درباره آن کتابها نوشته شده است(۳) و جالب تر اینکه عبدالبهاء در ارائه سازوکار تحقق صلح عمومی تنها ملوک را قدرت اجتماعی دانسته و برای ملتها که تنها حامی حقیقی صلح اند، ارزشی قائل نشده است و بدین سبب از اصول دموکراسی دوری گزیده است.(۴)
ضمن اینکه ادعای انحصار برقراری صلح جهانی فقط از طریق اصول دیانت بهائی را می توان از روی تاریخچه سرا پا خشونت، قتل و غارت شهرها و روستاهای ایران توسط رهبران و پیروان این فرقه تفرقه افکنی در میان ملت ها به نفع استعمارگران و حتی اختلافات داخلی میان سران بهائیت و جنگهای خانوادگی آنان بر سر قدرت محک زد.
به عنوان نمونه در کتاب بیان فارسی آمده:« واجب است بر هر مسلمانی که در دین بیان به سلطنت میرسد اینکه احدی را در زمین خودش باقی نگذارد. از غیر مؤمن به دین بیان و همچنین این حکم یعنی کشتن تمام افراد بر تمام افراد مؤمنین به دین بیان واجب است.»(۵)
میرزا حسینعلی در کتاب ادعیه محبوب می نویسد: «شعله آتش باشید برای مخالفین و دشمنانم و آب رحمت باشید برای دوستانم»(۶)
در نتیجه اینکه این فرقه استعماری توخالی توصیح بدهد که در عمرننگین و خیانت بارخود به کشورها، چه اقدامی در پس این شعار توخالی برای ملت ها در دنیا انجام داده است؟؟؟ قابل تأمل تر اینکه بر عکس صلخ عمومی، دست در دامن کسی مثل رژیم غاصب صهیونیستی و آمریکاری جنایتکاری دارد که حداقل طی سال اخیر چه جنایتهایی که در حق مردم مظلوم فلسطین نکردند!!! آیا کشتن بیش از ۳۳ هزار انسان بی گناه اعم از زن و کودک بی دفاع تفسیر صلح عمومی بهائیت است؟ دریغ از حتی یک موضع گیری خشک و خالی و تشریفاتی علیه این رژیم جانی و کودک کش!!! البته قطعا این اشکال به بهائیت به این شکل وارد نیست، اصلا باید گفت این فرقه ضاله و تروریست دست در دست این رژیم های تروریستی دارد.
در حقیقت باید گفت طبق آموزه های بهائیت مثل فرقه یهودی صهیونیستی اسرائیل خود را قومی برتر و دیگران را لایق مردن می دانند همچنانکه ذکر شد حسین علی نوری(رهبر فرقه) عنوان می کند آتش باشید برای مخالفان.
منابع:
۱- رساله صلح عمومی
۲- نقل از رساله صلح عمومی. جهت آگاهی بیشتر: ر.ک محمد علی خنجی، تحقیقی درباره مذاهب «بابی»بخش سوم – ایدئولوژی بهائیت نقد عقاید بهائیت ۲۴۵و «بهانی» اندیشه نو، ج ۱، بخش ۳ ۱۰ بهمن ۱۳۲۷، ص ۵ به بعد.
۳- ر.ک: بررسی انتقادی چند شعار بهائیت، از دیدگاه محمد علی خنجی، ماهنامه زمانه، ش ۶۱
۴- رساله المدنيه، عبد البهاء.
۵- باب ششم از کتاب بیان
۶- ادعیه محبوب، بهاء، ص ۱۹۶
