مریم حسین زاده| می‌گویند طوری دروغ بگو که خودت نیز باورت شود، حالا شده حکایت تشکیلات بهائیت که به راحتی آب خوردن دروغ می گویند و دروغ هایشان را آنچنان با آب و تاب تعریف می کنند که خودشان هم باورشان می‌شود و آدمی می ماند چطور با این همه دروغ، دماغ های پینوکیویی شان بزرگ نمی شود! شاید هم آنقدر دروغ گفته اند که فرشته مهربان هم از اصلاح آنها ناامید شده و دماغ هایشان برای همیشه بزرگ می ماند.
اما دروغ شاخدار تشکیلات: «خانه های پنجاه خانوار بهائی توسط مسلمانان به آتش کشیده شد! البته این ادعای دروغین مربوط به سال های گذشته است. اوایل تیر ماه ۱۳۸۹ که تشکیلات بهائیت با همکاری یاران غار خود سناریوی آتش گرفتن روستای ایول را کلید زد و در توصیف جزئیات این آتش سوزی آنقدر ظرافت به خرج داد که شبکه بی بی سی مستندی عریض و طویل ساخت در باب اینکه ای انسانها کجایید که خانه های بهائیان در آتش سوخت و بعد اعلامیه پشت اعلامیه و بیانیه پشت بیانیه در دفاع از بهائیان و محکوم کردن نظام جمهوری اسلامی ایران. که البته همان زمان این قضیه مشخص بود که این یک بازی سیاسی است و چیز دیگری نیست جز مظلوم نمایی همیشگی بهائیان که برایشان از نان شب هم واجب تر است و سفسطه بازی بی حدشان که آن هم از خواب شب واجب تر.
اما بعد از گذشت یک سال تشکیلات تصمیم گرفت به بهانه سالگرد آن واقعه دروغین، سناریوی دیگری را آغاز کند و برنامه دیگری بسازد. که برای برای خنثی کردن نقشه بهائیت که در صدد تحمیق بیشتر اعضای ناآگاه و ساده خویش بود به روستای ایول استان مازندران سفر کوتاهی صورت گرفت تا با جامه عمل پوشاندن به اینکه بسیار سفر باید تا پخته شود خامی به اعضای فریب خورده و شستشوی مغزی داده شده بهائیت بگوییم که می توان با یک سفر یک روزه به یک استان و توقف چند ساعته در یکی از روستاهای آن، بسیار از خامی در آمده و دروغ های تشکیلات بهائیت را رو کرد، چه برسد به اینکه بخواهی بیشتر سفر کنی که مشت نمونه خروار است.
آنچه در ادامه می خوانید
قصه روستای ایول
از آنجا که اساس تشکیلات بهائیت بر پایه تبلیغ استوار است. تشکیلات هر چند وقت یکبار تعدادی از خانوارهای بهائی را وادار می کند که به مدت چند سال به مکان های مورد نظر آنها در شهرها و روستاهای مختلف بروند در آنجا سکونت کرده و به تبلیغ مسلک از پایه ویرانشان بپردازند. این قانون در مورد روستای ایول نیز صدق می کرد. چند سال قبل از انقلاب، تشکیلات بهائیت به چند خانوار بهایی به سرکردگی عبدالباقی روحانی دستور می دهد که در ایول ساکن شوند و کار خود را آغاز کنند.
بهائیان این منطقه هم طبق دستور، شروع به تبلیغ و کارشکنی علیه مسلمانان ساکن روستا کردند. بماند که در این راه از هیچ کارشکنی فروگذار نکردند؛ شکستن و گرفتن بلندگوها در اعیاد و مراسم مذهبی مسلمانان، رها کردن آب فاضلاب خانه هایشان در تنها چشمه روستا و و تشویق زنان و دختران به بی حجابی تنها شمه ای از کارهای آنان بود. البته از آنجا که جاسوسی هم جزء مشاغل دائمی و ثابت بهائیان است، جاسوسی برای رژیم منحوس پهلوی و لو دادن جوانان مسلمان روستا به دلیل مخالفت با شاه و سیاست هایش را به عنوان چاشنی کارهایشان هر از گاهی به خورد مردم مسلمان روستای ایول می دادند.
البته به برکت انقلاب این روستا از لوث وجودشان پاک شد و بیش از ۳۰ سال است که آن چند خانوار بهانی که شمار آنها به زور به پنج خانوار می رسید نه پنجاه خانوا را خانه های کاهگلی و سست خود را رها کرده و چتر تبلیغاتشان را در جای دیگری باز کردند. خانه هایشان نیز بر اثر عوامل طبیعی همچون یاد و ریزش برف و باران به مرور زمان تخریب شد. در این مدت برخی از ساکنان بهائی سابق به بهانه های مختلف به روستای ایول می رفتند تا سر و گوشی آب بدهند و ببیند آیا مسلمانان چند هکتار زمین و چوب های باقی مانده از خانه های فرسایش یافته شان را تصرف کرده اند تا آن را پیراهن عثمان کنند و به اعتراض مقابل سازمان حقوق بشر بست بنشینند؟ که البته داغ این فیلم بازی کردن را مسلمانان روستای ایول به دلشان گذاشته اند. چون معتقدند که بهائیان نجس هستند و مالشان حرام آنها حتی حاضر نیستند. از کنار زمین های بهائیان رد بشوند چه برسد به تصرف در آنها.
چند خانوار بهایی هم که اوضاع را اینطور دیدند چند سال پیش تتمه چوب های باقی مانده از خانه هایشان را فروختند و به ساکنان ایول نیز رسید دادند که دیگر در این زمینه ادعایی ندارند.
داستان دروغین آتش سوزی
در ادامه داستان پردازی های تشکیلات چند سال پیش، یکی از فعالان تشکیلاتی بهائیت به همراه تعدادی از هم مسلکان خود از غیبت مردان روستا در فصل کار سوءاستفاده کرده و به روستا آمدند و شروع کردند به فیلم بازی کردن. آنها با فیلم گرفتن از خانه هایی که چند سال پیش بر اثر فرسایش تخریب شده بود و سردادن شیون و زاری که دیدید مسلمانان با خانه های ما چه کردند؟ برنامه خود را تکمیل کردند و به خیال خام خود که این فیلم را تحویل دایه های مهربان تر از مادرشان می دهند تا از حقوقشان دفاع کنند. در حال ترک روستا بودند که اهالی متوجه نقشه آنها شدند و با همکاری ماموران مسئول فیلم ضبط شد و آنها ماندند و دروغ های بی نتیجه شان.
این بازی ها همچنان ادامه داشت تا اینکه سال های گذشته نقشه دیگری کشیدند. این بار گفتند مسلمانان ساکن ایول بیش از ۵۰ خانه بهائیان را آتش زدند. نکته مهم در کم حافظه بودن آدم دروغگو است. چون یادشان رفته بود که چند سال پیش گفته بودند مسلمانان خانه هایشان را تخریب کردند و هیچ اثری از آن باقی نمانده. حالا مسلمانان چه چیز را آتش زده اند؟ الله اعلم
بعد هم که در بوق کردن ماجرا و کر کردن گوش فلک از اتفاقی که اصلا رخ نداده بود.
رفاقت گرمابه و گلستان بودن شبکه بی بی سی و بهائیان هم که دیگر بر کسی پوشیده نیست به ساخت مستندی در این رابطه منجر شد. و با دروغهای خود شاخک های دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران را به حرکت واداشت.
حالا سال ها از این ماجرا می گذرد. ماجرای آتش سوزی دروغین و فیلم بی پایه ای که با مونتاژ و تدوین صحنه های آتش سوزی ساخته شده بود. در این مدت ساکنان مسلمان روستا در رفت و آمد به شهر و گرفتن اخبار از دوستان و آشنایانشان متوجه شدند که چگونه نام روستایشان در سایت ها و خبرگزاری های بیگانه اینگونه دستخوش دروغ و ملعبه بهائیان قرار گرفته است. ساکنانی که بعد از گذشت این همه سال هنوز هم سایه شوم بهائیت را بر سر خویش احساس می کنند. هنوز هم در برخورد با دیگر همشهریان خود باید قسم بخورند که اگر اهل ایول هستند مسلمانند نه بهائی. و بی شک عبارت اللهم عجل لولیک الفرج بر روی تابلوی رنگ و رو رفته به روستای ایول خوش آمدید با زبان بی زبانی می گوید: ساکنان این روستا مسلمانند و شیعه و به شیعه بودن خود افتخار می کنند.
شفافیت/ شماره بیست و سوم / شهریور ۱۳۹۰
