کد خبر:17031
پ
آیا تشکیلات بهائیت به‌مثابه حکومت موازی عمل می‌کند؟
بهائیت در ایران:

آیا تشکیلات بهائیت به‌مثابه حکومت موازی عمل می‌کند؟

حجت‌الاسلام و المسلمین علیرضا روزبهانی| برخی پژوهشگران در تحلیل‌های خود در خصوص قدرت‌طلبی بهائیت مسئله حکومت موازی را مطرح می‌سازند که بنده چندان با این ایده موافق نیستم. دو مقوله در اینجا وجود دارد؛ یکی دولت در سایه و دیگری حکومت‌های موازی. دولت‌های در سایه نوعاً به‌عنوان اپوزیسیون و جریان‌های ناموافق با دولت حرکت می‌کنند؛ […]

حجت‌الاسلام و المسلمین علیرضا روزبهانی| برخی پژوهشگران در تحلیل‌های خود در خصوص قدرت‌طلبی بهائیت مسئله حکومت موازی را مطرح می‌سازند که بنده چندان با این ایده موافق نیستم.

دو مقوله در اینجا وجود دارد؛ یکی دولت در سایه و دیگری حکومت‌های موازی. دولت‌های در سایه نوعاً به‌عنوان اپوزیسیون و جریان‌های ناموافق با دولت حرکت می‌کنند؛ این‌ها چون هم‌حزبی نیستند و دیدگاه‌های متفاوتی دارند، دولت در سایه را تشکیل می‌دهند. دولت‌های در سایه نوعاً برای آینده تمرین حکومت داری می‌کنند و نقشی هم در حاکمیت ایفا نمی‌کنند و اصطلاحاً فقط ادایش را درمی‌آورند، اما حکومت موازی فراتر از این حرف‌هاست.

حکومت موازی نقش‌آفرینی و تأثیرگذاری دارد که اگر ما به حکومت موازی بهائیت قائل باشیم، در واقع به نقش‌آفرینی و تأثیر بهائیت در کشورمان اذعان کرده‌ایم که من اصلاً این قضیه را نمی‌پذیرم. قائل به تلاش آن‌ها برای نقش‌آفرینی و اقدام هستم ولی توفیقی برای آن‌ها قائل نیستم.

بهائیت سال‌هاست می‌کوشد در نظام آموزشی ما ورود کند که موفق نشده است. تلاش‌هایی از این دست زیاد داشته ولی الحمدلله توفیق آنچنانی که بخواهد تأثیر شگرفی در اندیشه و مسیر ما بگذارد نداشته است.

بله مثلاً در موضوع حجاب مسائلی وجود دارد ولی اینگونه نیست که این مسئله تأثیر بهائیت باشد و این فرقه شاید حدود ۵ درصد و بلکه کمتر در این زمینه اثرگذاری دارد؛ می‌خواهم بگویم به لطف خدا، بهائیت در جمهوری اسلامی جایگاه و قدرتی ندارد. این را با اطمینان خاطر می‌گویم.

بهائیت تلاش می‌کند، خیلی هم جان می‌کند و برنامه‌ریزی می‌کند، ولی به لطف خدا و عنایت امام زمان (عج) و با تلاش سربازان گمنام امام زمان (عج) تحت حمایت مقام معظم رهبری و با برنامه‌های در حال انجام بهائیت آنچنان توفیقی نداشته است.

برخی بهائی‌ها را بزرگ کرده‌اند که من مخالف این بزرگ کردن هستم. بزرگ کردن بهائیت، ستم به جامعه است. بهائیت به روزگار پیسی و خواری افتاده، دریوزه‌گری کشور بیچاره‌ای مثل اسرائیل را می‌کند. در همین شرایط بدبختی وقتی «نتانیاهو» به باغ‌های بهائی سر می‌زند، این را رپورتاژ آگهی می‌کنند تا از آن احساس قدرت نمایند.

باید در حجم دادن به دشمن مواظب باشیم و توجه کنیم. بله بهائیت در خیلی از کشورهای دنیا نفوذ دارد؛ در آموزش و پرورش، رفاه عمومی و مسائل اجتماعی دخالت می‌کند تا جایی که برای خود قوه مقننه تعریف کرده یعنی برای اتباع خودش باید قانون خودش رعایت شود.

قوه مجریه تعریف کرده یعنی برای اجرای قوانین، خود نقش‌آفرینی نیروگزینی و کارگزینی کرده تا افراد در جاهای مختلف کار کنند. بعد هم قوه قضائیه تشکیل داده تا اگر کسی تخلف کرد، مجازاتش کند.

تشکیلات بهائی در اکثر کشورهایی که «مشرق الاذکار» دارد، از نفوذ نیز برخوردارند. مثلاً در آلمان، بهائیت قدرت قابل اعتنایی دارد و حتی یکی از برنامه‌های آموزشی‌شان در آموزش و پرورش آلمان پذیرفته و اجرا شد.

همین طور در هند، شیلی و سایر نواحی که مشرق الاذکار بنا کرده‌اند. کشورهای مهمشان هم همین هایی است که عرض کردم، بقیه کشورهای کوچکی هستند که به علت مشکلات مالی به ساخته‌شدن مشرق الاذکار در کشورشان تن دادند ولی قدر مسلم آن‌که بهائیت برای اعمال قدرت تلاش می‌کند.

فردی که بهائی می‌شود، نیز یک فرد فرقه‌ای است که طبیعتاً تعهدش به فرقه بیشتر است تا حاکمیت آن کشور ولی مگر بهائیت در کشورهای مختلف دنیا چقدر جمعیت دارد؟ به قول خودشان ادعایی بی‌اساس بیشترین تعدادشان ۲ میلیون نفر در هند است.

بر فرض صحت هم در جمعیت یک میلیارد و اندی هند ۲ میلیون نفر چند درصد جمعیت است؟! شمار آن‌ها در آمریکا، فرانسه، آرژانتین، برزیل، شیلی، گینه و پاناما نیز بسیار محدود است؛ با این جمعیت اندک، قدرت تأثیرگذاری، عملاً از آن‌ها سلب می‌شود.

حال متأسفانه بعضی دوستان برای اینکه بهائیت را خیلی دشمن و خبیث نشان دهند، بزرگ نمایی می‌کنند. من از بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی دشمن به‌شدت می‌پرهیزم. البته نباید آنقدر دست کم گرفت که همان‌هایی که چیزی نیستند فردا ما را کن فیکون کنند. چنانکه همین فرقه بهائیت قبل از انقلاب، تمام ارکان سیاسی اجتماعی کشور را در اختیار گرفته بود اما همان اندازه که کوچک‌نمایی مضر است، بزرگ‌نمایی هم ضرر دارد.

دشمن ما که فقط بهائیت نیست ما دشمنان متعددی داریم که باید برای هر کدام به اندازه خود عده و عده فراهم کنیم. بزرگن‌مایی‌های اضافه موجب می‌شود، دشمن را نشناسیم. باید از کوچک‌نمایی دشمن هم پرهیز کرد.

گاه برخی مسئولین، بهائیت را گروهی می‌دانند که یک عقیده مخالف دارند و گاهی هم شیطنت‌هایی می‌‌کنند. بنده در اینجا هم به‌شدت احساس نگرانی می‌کنم. مدیران و مردم ما همه بایستی هر چیزی از جمله بهائیت را در ابعاد واقعی‌اش ببینند. اگر این اتفاق بیفتد ما قطعاً و یقیناً یک قدم و بلکه ده‌ها قدم به جلو خواهیم رفت. ولی اگر مناسب دیده نشود یعنی ما طراحی دشمن را خوب نمی‌شناسیم؛ درست مثل اینکه شما پیراهنی را برای من هدیه بیاورید اگر پیراهن تنگ یا گشاد باشد، به درد من نمی‌خورد. لباس باید اندازه تن من باشد که در تقابل و دشمنی هم باید همین اتفاق بیفتد.

 

ارتباط با ما:  bahaismiran85@gmail.com

بهائیت در ایران
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید