فعالیت فرقه بهائیت در دوران محمدرضا شاه، در تمام ارکان دولت چشم‌گیر است، شاه معتقد بود که بهائیان ضد او توطئه نمی‌کنند، بنابراین وجودشان در مناصب دولتی برای او مفید واقع خواهد شد، آنان هم از این موقعیت برای ثروتمند شدن و در دست گرفتن اقتصاد کشور سود می‌جستند،
۱ – نفوذ فرقه بهائیت در دولت
بهائیان با استفاده از نفوذ سیاسی خود و اعمال فشار بر مردم در غصب اموال دیگران کوشا بودند. دستگاه دولت محمدرضا شاه تا حد زیادی در اختیار بهائیان قرار داشت و کاملاً مانند یک حزب عمل می‌کردند و سیطره عظیمی بر دستگاه دولتی و اقتصاد و فرهنگ کشور داشتند، مرکز آنان در فلسطین اشغالی و عکا بود و با یک تشکیلات بسیار منظم و گسترده با این مرکز در ارتباط بودند. آنان علاوه بر نفوذ دولتی با داشتن ارتباط با کشورهای خارجی به خصوص اسرائیل و انگلستان در حقیقت کارگزاران آن کشورها در ایران بودند. (زاهد زاهدانی، سید سعید، بهائیت در ایران، ص۲۴۶، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۰، چاپ اول.)
۲ – کشف حجاب
در سال ۱۳۱۴ زمانی که رضاخان تصمیم خود را برای کشف حجاب عملی کرد و با زور و سر نیزه و قدرت نیروهای قزاق و پاسبان‌های نظمیه چادر از سر زنان برداشت، اداره فرهنگ جبهه فرهنگی، این کار را به عهده فرخ دین پارسایی از بهائیان معروف گذاشت تا پیرامون مزایا و محسنات بی‌حجابی تبلیغ کنند؛ به همین سبب با حمایت مستقیم بهائیان، مجله ویژه زنان به نام “جهان زنان” که مدتی بود به دلایل نامعلومی منتشر نمی‌شد، مجدداً انتشار یافت. ضمناً روز هفدهم دی روز کشف حجاب روز جهانی جوانان بهائی است. (الهیاری، احمد، بهائیان در عصر پهلوی، ص۵۹، تهران، دفتر پژوهش‌های کیهان، ۱۳۸۷، چاپ اول.)
۳ – بنیاد امنا
پس از واگذاری ثروت کلان “امین امین” در سال ۱۳۲۴ که اموالش را بعد از مرگ به شوقی افندی بخشیده بود و جمع‌آوری دیگر وجوهات و اموال و املاکی که در دست دیگر بهائیان بود، “بنیاد امنا” رسماً به عرصه تجارت و فعالیت‌های کلان اقتصادی وارد شد. شناسایی و ثبت اموال بهائیت، ابتدا از آمریکا آغاز شده بود و بهائیان آمریکایی موفق شدند، در مدت کوتاهی عوارض و مالیات‌های موقوفات بهائی را لغو کنند و حتی تسهیلات ویژه‌ای برای مبلغانی به وجود آمد که صرفاً به امور بهائی می‌پردازند؛ اما بهائیان ایران نمی‌توانستند در ایران اراضی موقوفه و اعتبارات وقفی خود را رسماً به ثبت برسانند.
با تأسیس شرکت‌هایی (همچون امنا و بانک نونهالان) سرمایه‌های مادی خود را متمرکز کردند. شرکت امنا در سال ۱۳۳۷در ایران به ثبت اداره شرکت‌ها رسید که با معاملات، قبول موقوفات و هدایا و ضبط ماترک بهائیان بی‌وارث تشکیل شد. اکثریت اعضای هئیت مدیره شرکت امنا و بانک نونهالان عضو محفل روحانی ملی، بهائیان بودند. (الهیاری، احمد، بهائیان در عصر پهلوی، ص۴۱، تهران، دفتر پژوهش‌های کیهان، ۱۳۸۷، چاپ اول.)
۴- علنی شدن فعالیت فرقه بهائیت در ایران
به دنبال دستور “شوقی افندی” از عکا مبنی بر تظاهر بهائیان به آیین خود و نصب پلاک بر سر در محافل بهائیان در سال ۱۳۲۴ و نیز درخواست از وزارت کشور در سال‌های ۱۳۲۷ ـ ۱۳۲۸ مبنی بر شرکت در انتخابات و انتخاب وکیل، فعالیت روحانیت و مردم را برای مهار نفوذ بهائیان و شکستن حمایت پهلوی از آنان شروع شد. این وضعیت با سخنرا‌نی‌های مرحوم فلسفی با حمایت مراجع عظمی (چون آیت‌الله بروجردی) ادامه پیدا کرد.
آیت‌الله بروجردی فتوایی بدین نحو صادر کرد: لازم است مسلمین با این فرقه معاشرت و مخالطه و معامله را ترک کنند، فقط از مسلمین تقاضا دارم آرامش را حفظ [کنند] و انتظام را از دست ندهند. (شهسواری، ثریا، اسناد فعالیت بهائیان در دوره محمدرضا شاه، ص۱۳۵، تهران، انتشارات مرکز اسناد رسمی انقلاب اسلامی، ۱۳۸۷.)
