بهائیان از یک سو برای توجیه توبه پیشوای خود به افسانه دروغین غرانیق متوسل می شوند و از سوی دیگر، یکی از دلایل حقانیت پیشوای خود علی محمد باب را استقامت بر عقیده معرفی می کنند!
چگونه می توان افسانه دروغین غرانیق را برای توجیه توبه علی محمد شیرازی پذیرفت، در حالی که ضمن تعارض تقیه او با فلسفه غیبت، تقیه در اصول، مخالفت هدف هدایت الهی است.
بهائیان پس از گذر از مراحل انکار توبه علی محمد شیرازی، به توجیه توبه او می پردازند. یکی از توجیهات بهائیان برای توبه این مدعی مهدویت، استناد به افسانه غرانیق است. به این بیان که مطابق این افسانه‌ای که در منابع اهل تسنن ذکر شده، حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله) در آغاز بعثت، به هنگام نام بردن از بت های مشرکان، از آنان به نیکی یاد کردند تا بتوانند آنان را با خود همراه کنند و در مراحل بعدی، دستور یکتا پرستی را ابلاغ کردند و مردم را به دوری از بت‌ها فرا خواندند.(۱)
اما در پاسخ به توجیه توبه مهدویت علی محمد شیرازی می گوییم:
اول: یکی از راه های صحت سنجی احادیث صحیح از ساختگی، عرضه آنها به قرآن کریم است. با عرضه افسانه سر تا پا تناقض غرانیق به قرآن کریم درمی یابیم که این افسانه چیزی جز جعلی در منبع اهل تسنن نیست. چرا که تکریم کُفر و به انحراف بردن مسیر هدایت، مصداق سلطه و فریب شیطان است؛ امکانی که خدای تعالی از مخلصین (که پیامبر هم مصداق اعلای آن است) رد فرموده است: «قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ [ص/۸۳-۸۲]؛ (شیطان گفت:) سوگند به عزّت تو (اى خدا) همه را گمراه خواهم كرد؛ جز بندگان گزيدهات را.»
دوم: بهائیان در حالی با تشبیه توبه‌ی علی محمد باب به افسانه غرانیق، درصدد اثبات و توجیه تقیه‌ی او هستند که اساساً پیشوایان و اولیای الهی حق تقیه در اصول اعتقادی را ندارند. چون اگر قرار باشد امور اعتقادی به صورت تقیه‌ای مطرح شود، غرض الهی که هدایت مردم است محقق نمی‌شود. لذا پیامبران و فرستادگان الهی هیچ‌گاه در اصول دین دچار تقیه نشده و به همین دلیل آزارهای بسیاری متحمل شده‌اند.
سوم: طبق روایات شیعه، یکی از علل غیبت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرهیز از تقیه و در بیعت ظالمین نبودن است؛ چنان که امام حسن مجتبى (علیه السلام) در این‌باره می‌فرماید: «ما منّا احد الّا و یقع فى عنقه بیعة لطاغیة زمانه…(۲); هرکدام از ما (امامان اهل بیت (علیهم السلام)) در زمان خود بیعت حاکمان و طاغوت هاى زمان را از روى تقیه به عهده گرفته‌ایم، مگر امام مهدى (علیه السلام) که عیسى بن مریم به امامت آن حضرت نماز مى گذارد. خداوند ولادت او را مخفى نگه داشت و براى او غیبتى در نظر گرفت، تا زمانى که قیام مى کند بر گردنش بیعت حاکمى نباشد.»
چهارم: بهائیان چگونه می‌خواهند با استفاده از افسانه غرانیق، حقیقت توبه‌ی پیشوای خود از ادعاهایش را توجیه کنند، در حالی که هم زمان یکی از دلایل حقانیت علی محمد باب را استقامت او بر عقیده‌اش برمی‌شمارند: «استقامت بر امر، حجّتی است بزرگ و برهانیست عظیم… حال ملاحظه فرمائید که این سدره رضوان سبحانی (بخوانید: علی محمد شیرازی) در اول جوانی چگونه تبلیغ امرالله فرمود و چقدر استقامت از آن جمال احدیت (بخوانید: علی محمد شیرازی) ظاهر شد»(۳)
پی‌نوشت:
۱- به نقل از کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت.
۲- علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت: دارالاحیاء التراث،۱۴۰۳ ق، ج ۵۲، ص ۲۷۹٫
۳-حسینعلی نوری، ایقان، نسخه الکترونیکی، صص ۱۲۵-۱۲۴٫
