جیغ بنفش تشکیلات بهائیت باز هم با ترفند نخ نما شده مظلوم نمائی (بخش اول )

فرهاد فندژ در سال ۱۳۶۲ به شش سال زندان به دلیل فعالیت های ضداسلامی و رهبری تشکیلات غیرقانونی بهائیت محکوم شد. او پس از آزادی هم دست از فعالیت های ضداسلامی و ضدانقلابی خود برنداشت و فعالیت های گذشته اش در گرگان را دنبال کرد. تشکیلات بهائیت از این مجرم که حتی به حکم پیشوایانش در خصوص اطاعت از حاکمین پایبند نبوده، نماد مظلومیت بهائیان ساخته است.

رسانه های بهائی جرم فرهاد فهندژ را باور به بهائیت معرفی و او را مظلوم ترین بهائی زندانی در ایران خواندند.

یکی از محدود زندانیان عضو بهائیت در ایران که حکم او با بازخورد زیادی از سوی تشکیلات بهائی و ضدانقلاب مواجه شده، فرهاد فهندژ است. سایت ها و رسانه های ضدانقلاب که از او با لقب مظلوم ترین زندانی بهائی یاد کرده و علت محکومیتش در ایران را صرفاً اعتقاد به فرقه بهائیت معرفی می کنند؛ چنان که می خوانیم: «حکم ده سال زندان فرهاد فهندژ چهار ماه دیگر به پایان می رسد… او صرفاً به دلیل اعتقاد به آئین بهائی چنین حکم سنگینی را تحمل می کند.»(۱)

آنچه در ادامه می خوانید

اما فرهاد فهندژ کیست و علت محکومیت او چیست؟!

فرهاد فهندژ، متولد ۱۳۳۸ ش در تربت حیدریه و ساکن استان گرگان بوده است. به ادعای تشکیلات بهائی او در شغل ساعت سازی فعالیت و دارای مدرک تحصیلی دانشگاه غیرقانونی و زیرزمینی بهائیت می باشد. در تاریخ ۲۶ مهر ماه سال ۱۳۹۱، در یک عملیات گسترده و هم زمان، ۱۷ عضو تشکیلات غیرقانونی بهائیت توسط ماموران اداره اطلاعات استان گلستان در شهرهای گرگان و گنبد بازداشت شدند که فرهاد هم یکی از آن ها بود.

هرچند عمده این افراد پس از مدتی آزاد شدند، اما فرهاد نه تنها در پوشش مشاوره به تبلیغ بهائیت اشتغال داشت، بلکه در جریان تحقیقات و بازجویی ها مشخص شد که او همچنان در اداره تشکیلات غیرقانونی و برانداز بهائیت نقش دارد.

در این بازداشت ها، فرهاد فهندژ به همراه سایر اعضای تشکیلات بهائیت در گرگان (سیامک صدری، پیام مرکزی، فواد فهندژ، کمال کاشانی و فرهمند ثنایی)، دستگیر شدند. فرهاد فهندژ پس از دستگیری متوجه می شود که حکم بازداشت دیگری هم از تهران و در رابطه با پرونده یکی دیگر از مجرمین بهائی به نام عادل نعیمی، برایش صادر شده است.

در بین اعضای دستگیر شده تشکیلات غیرقانونی بهائیت در گرگان، فرهاد فهندژ که سابقه محکومیت حبس شش ساله (در سال ۱۳۶۲ ش) به همین جرایم را داشت، طبق رای دادگاه، به همراه عادل نعیمی به جرم اداره و تشکیل تشکیلات بهائی، هر کدام به ۱۰ سال حبس تعزیری و سایر متهمان به جرم عضویت در تشکیلات برانداز و وابسته به کشورهای متخاصمِ بهائی، به پنج سال حبس تعزیری محکوم و به زندان رجایی شهر کرج اعزام شدند.(۲)

لازم به ذکر است که تشکیلات بهائیت به دلیل امتداد فعالیت های ضداسلامی و خیانت آلود خود پس از انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۶۲ ش رسماً در ایران غیرقانونی اعلام شد.(۳)همچنین ادعای محکومیت فرهاد فندژ به دلیل باور به فرقه بهائیت و انکار تبلیغات ضداسلامی و رهبری تشکیلات معاند و برانداز بهائیت، در همان راستای مظلوم نمایی های دروغین تشکیلات بهائیت است.

چرا که اگر باور به بهائیت در ایران جرم می بود، اکنون تمام جمعیت زندانیان ایران را باید بهائیان تشکیل می دادند. حال آنکه از جمعیت شش رقمی مورد ادعای تشکیلات بهائیت از تعداد بهائیان ایران، آمار مجرمین زندانی بهائی از دو رقم فراتر نرفته است.(۴)

از طرفی جالب توجه است که تشکیلات بهائیت از این مجرم که حتی به حکم پیشوایانش در خصوص اطاعت از حاکمین پایبند نبوده، نماد مظلومیت بهائیان در ایران ساخته است؛ حکمی که در آن، پیشوایان بهائی، اطاعت از دستور و قانون هر دولت و حکومتی (حتی در صورت مستبد بودن) واجب دانسته اند.(۵)