در منطق بهائیت، خشونت تا زمانی که علیه تشکیلات بهائی یا نظام سلطه جهانی باشد، بد است و امثال عرفان ثابتی آن را فرهنگ زشت و ریشه ای ایرانیان معرفی می کنند! اما اگر خشونت و دوری از عقلانیت و رأفت، برای سرنگونی مخالفین بهائیت و یا برخورد با بهائیان حقیقت جو باشد، توسط مزدوران بهائیت نظیر مرتضی اسماعیل پور، حق مشروع معرفی می شود.
دعوت به خشونت در اعتراضات، توسط مرتضی اسماعیل پور بهانه ای شد تا اصل خشونت طلبی، تهمت به خشونت گرایی و ملاک پذیرش خشونت در بهائیت را مورد بررسی قرار دهیم.
مرتضی اسماعیل پور مزدور رسانه ای تشکیلات بهائیت پس از آزادسازی قیمت برخی کالاها و تغییر نوع پرداخت یارانه به مردم، معترضین طرح جدید را به اعتراضات سراسری و خشن فراخواند.
چنان که این مزدور تشکیلات بهائی، بکارگیری خشونت علیه نیروهای امنیتی کشور را حق مشروع معترضین دانست و گفت: «دفاع مشروع حق مردم است اما با سراسری شدن اعتراضات می توان هم رژیم را درگیر کرد و هم اگر لازم شد پاسخ خشونت داد. عدم هرگونه خشونت تنها لحظه شروع اعتراضات مهم است وقتی به اکثریت رسیدیم قدرت از آن ماست.»(۱)
اما دعوت به خشونت در اعتراضات توسط مزدور رسانه ای بهائیت، بهانه ای شد تا اصل خشونت طلبی، تهمت به خشونت گرایی و ملاک پذیرش خشونت در بهائیت را مورد بررسی قرار دهیم:
اول: اصل تاریخی خشونت در بهائیت: بکارگیری خشونت علیه مخالفین، یک اصل تاریخی در بهائیت به شمار می آید؛ چنان که پیامبرخوانده بهائی خود یکی از سران جریان تروریستی بابیت در ایران بود و حتی پس از تبعید، در عراق نیز به حذف فیزیکی مخالفینش می پرداخت.(۲)
پیروانش نیز به تبع او از بکارگیری خشونت و حذف فیزیکی مخالفین ابایی نداشتند که در این زمینه می توان به وقایعی نظیر: نقش بهائیان در ترور شیخ فضل الله نوری و سید عبدالله بهبهانی، ترور نافرجام ناصرالدین شاه، قتل مبلّغین بابی، نقش در قتل حاج شيخ زکريا نصيرالاسلام، قتل سيد ابوالحسن کلانتر سيرجان، کشتار بی رحمانه ابرقو و… اشاره کرد.(۳)
دوم: اصل اعتقادی خشونت در بهائیت: دعوت به خشونت و بی رحمی، یک اصل اعتقادی در این فرقه به شمار می رود که در این راستا می توان به دعوت به خشونت گرایی علیه مخالفین توسط پیامبرخوانده بهائی (۴) و یا حکم به طرد بی رحمانه و تحریم همه جانبه معترضین و مستبصرین حقیقت جوی بهائی اشاره کرد.(۵)
سوم: تهمت یا دعوت به خشونت طلبی به نفع یا بر علیه دیگران: هر چند خشونت گرایی در فرقه بهائیت یک اصل تاریخی و فکری محسوب می شود؛ اما این فرقه در جایی خشونت گرایی را به فرهنگ ایرانی نسبت داده و آن را تقبیح می کنند (چنان که عرفان ثابتی از فعالین رسانه ای بهائیت خشونت را یک اصل در فرهنگ ایرانی معرفی می کند.(۶)و در جایی دیگر برای ترور و براندازی مخالفینش به آن فرمان می دهد!
چهارم: ملاک خوبی یا بدی خشونت در بهائیت: اگر خشونت به ضرر تشکیلات بهائی یا منافع نظام سلطه جهانی (که بهائیت منافع خود را گره خورده با آن می داند) باشد، بد است و امثال عرفان ثابتی آن را فرهنگ زشت و ریشه ای ایرانیان می دانند!
اگر هم خشونت و دوری از عقلانیت و رأفت برای سرنگونی مخالفین بهائیت و یا برخورد با بهائیان حقیقت جو باشد، توسط مزدوران بهائیت نظیر مرتضی اسماعیل پور لازم و ضروری و حق مشروع معرفی می شود.
پی‌نوشت:
۱- به نقل از رسانه های مزدوران وابسته به تشکیلات بهائیت.
۲- ر.ک: عزیه نوری، تنبیه النائمین، مؤمنین بیان، نسخه الکترونیکی، ص ۱۲-۱۱٫
۳- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: بهائیان قاتل در ایران چه کردند؟ + تصاویر
۴- «قد جعله الله نوراً للموحّدین و ناراً للمشرکین؛ خداوند او (یعنی بهاءالله) را نوری برای موحدین (بهاییان) و آتشی برای مشرکین (منکرین بهاییت) قرار داده است»: حسینعلی نوری، آثار قلم اعلی، نسخه الکترونیکی، ج ۲، ص ۸۹٫
۵- «حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء در موارد بسیاری تأکید أکید فرموده‌اند که از معاشرت با ناقضان عهد به طور کامل اجتناب نماییم. چون ناقضین به بیماری مُسری روحانی مبتلا شده‌اند…»: هلن هورنبی، انوار هدایت، نسخه‌ی الکترونیکی، ص ۲۳۰، شماره: ۶۰۴٫
۶- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: توهین شبکه من‌وتو به مردم ایران و فرهنگ ایرانی
