فرقه ای که دم از حقوق بشر، اقلیت دینی و مذهبی می زند و سخنرانی به حق رئیس جمهوری اسلامی ایران در دفاع از ادیان توحیدی[۱] در سازمان ملل را زیر سوال می برد اولا اثبات نماید که این فرقه کی و کجا و توسط کدام پیامبر الهی نازل شده است؟ و در ثانی اگر ادعای حقانیت دینی و فرقه ای خود را دارد اعلام موضع نماید که بالاخره تضییع حقوق مردم ستم دیده فلسطین اشغالی توسط رژیم کودک کش و جعلی اسرائیل در کجای آموزه های این فرقه قرار دارد و توضیحی ارائه نماید. مگر این رژیم کش تابحال بارها توسط کشورهای مختلف دنیا در سازمان ملل محکوم نشده است پس چرا فرقه ضاله تابحال موضع حمایت از این رژیم کودک کش را داشته است. مگر این رژیم کودک کش بارها افرادی مختلفی اعم از دانشمندان مختلف کشورهای اسلامی، مجاهدین فلسطینی و …. را ترور نکرده است، پس چرا فرقه ای که ادعای توحیدی بودن دارد این رژیم و رفتارهایش را تایید می نماید و هیچ وقت در تاریخ ساختگی این فرقه ضاله اثری از موضع گیری مخالف علیه این رژیم آپارتاید ندارد؟
آیا نه این است که این فرقه مثل رژیم جعلی و دست ساخته استعمار پیر انگلیس و تروریستی اسرائیل، فرقه ای جعلی دست ساز استعمار می باشد طوریکه خانم روحیه ماکسول عضو شورای سرپرستی بهائیت (۱۹۵۷_۱۹۶۳) عنوان می کند« بهائیت و اسرائیل، حلقه‌های یک زنجیرند». در مثل زبان شیرین و غنی فارسی مثلی است که این پیوند دو موجود نامشروع را به خوبی بیان می کند: « کبوتر با کبوتر باز با باز » و یا در ضرب المثلی دیگر عنوان می شود« در کوزه همان تراود که در اوست».
پاورقی:
[۱] در این میان آنچه تضمین کننده آینده‌ای روشن برای جامعه بشری است، توجه به ارزش‌های والایی است که انسان را به سمت کمال و کرامت سوق می‌دهد؛ و چه چیزی بهتر از کلام پروردگار می‌تواند انسانیت و ارزش‌های تعالی‌بخش انسانی را تعریف کند.
حضار گرامی؛ خانم‌ها و آقایان؛ قرآن کلام خداوند و کتابی است که انسان را به عقلانیت، معنویت، عدالت، اخلاق و حق‌باوری دعوت می‌کند. سه رکن اساسی در قرآن، توحید، عدالت و کرامت انسانی است که تامین کننده سعادت بشر است. مگر قرآن چه فرموده که کینه‌های مستکبرین و ارباب قدرت و ثروت را برانگیخته است؟
قرآن می‌فرماید «ای بشر؛ ستم و تفرقه را نپذیر». با این رهنمود میتوان جهانی از کرامت و عظمت ساخت. قرآن از وحدت بشر می‌گوید و اینکه همه ساکنان زمین، همچون خواهر و برادرند و از یک پدر و مادر؛ قرآن انسان را نماینده خداوند و زن و مرد را با وجود تفاوت‌های طبیعی، مکمل یکدیگر و مساوی در محضر خداوند می‌داند؛ قرآن از حریم خانواده دفاع می‌کند و کودک را امانت خدا می‌داند.
وفای به عهد و پیمان، راستگویی و امانت‌داری، صداقت در مراودات و معاملات، خدمت به محرومان و مبارزه با فقر و فحشا و بی‌عدالتی … آری اینهاست محتوای قرآن شریف. آیا این نخستین بار است که کلمات خداوند را می‌سوزانند و گمان می‌کنند، صدای ملکوت را برای همیشه قطع می‌کنند؟ آیا نمرود و فرعون و قارون بر ابراهیم و موسی و عیسی پیروز شدند؟ اسلام‌ستیزی و آپارتاید فرهنگی شایسته پیشرفت‌های انسان معاصر نیست. قرآن، توهین به عقاید و باورها را منع کرده و احترام به ابراهیم و موسی و عیسی را احترام به محمد (ص) می‌داند.
این مفاهیم وحدت بخش و تعالیم متعالی، الهام‌بخش، انسا‌ن‌ساز، جامعه‌ساز و تمدن‌ساز انبیا برای جوامع بشری، ابدی‌اند و هرگز نمی‌سوزند. آتش توهین و تحریف، هرگز حریف «حقیقت» نخواهد شد.
آقای رئیس؛ اسلام‌ستیزی و آپارتاید فرهنگی، در صورت‌های مختلف خود از جمله سوزاندن کتاب مقدس قرآن تا منع حجاب در مدارس و ده‌ها تبعیض شرم‌آور دیگر، شایسته پیشرفت‌های انسان معاصر نیست. پشت پرده این نفرت‌پراکنی‌ها، طراحی بزرگتری وجود دارد و تقلیل آن به مقوله آزادی بیان، گمراه‌کننده است. سازمان ملل نیز با طراحی سازوکاری، احترام به ادیان الهی را تضمین نماید. غرب که اینک با بحران هویتی و کارکردی مواجه شده است، جهان را جنگل و خود را باغی زیبا می‌بیند. برخی جریان‌های شوم ولی قدرتمند، راه‌حل را در بحران‌سازی و دشمن‌تراشی می‌بینند. این آپارتاید فرهنگی، جامعه مسلمانان و بخصوص مهاجران را هدف گرفته است؛ مهاجرانی که خود قربانیان سیاست‌های استعمار هستند.
ما نیز همچون همه مؤمنان و آزادی‌خواهان بر این باوریم که احترام به ادیان الهی باید جزو دستور کارهای بین‌المللی قرار گیرد و سازمان ملل نیز با طراحی سازوکاری، احترام به ادیان الهی را تضمین نماید.
در کنار جنگ علیه اسلام، شاهد جنگ علیه خانواده نیز هستیم. خانواده اصیل‌ترین، دیرپاترین، بنیادی‌ترین و فطری‌ترین نهاد بشری است که امروز در معرض تهدید قرار گرفته است.
امروز جنایت علیه بشریت، فقط اشغال سرزمین‌ها و کشتار بی‌گناهان و استعمار ملت‌ها نیست، بلکه هجوم به پناهگاه فطری و طبیعی بشر یعنی خانواده نیز جنایت علیه بشریت است. حفاظت از حریم خانواده و ازدواج که از وصلت یک زن و یک مرد شکل می‌گیرد، یک واقعیت جهانی است که باید به دستور کار مشترک جهانی تبدیل شود. آموزش، توسعه و تعالی انسانی جز در چارچوب ارزش‌های خانوادگی به کمال نمی‌رسد.
