در تاریخ ۲۴ تیرماه، دفتر نمایندگی تشکیلات فرقه ضاله بهائیت در ژنو با انتشار بیانیهای، گزارش اخیر خبرگزاری آسوشیتدپرس (AP) درباره آنچه «تبعیض سیستماتیک علیه بهائیان در قطر، مصر و یمن» خوانده شده را بازنشر و با استقبال مواجه کرد.
این دفتر در توصیف گزارش مذکور، از اصطلاحاتی چون «نمونههای فاحش تبعیض» و «نیاز فوری به توجه بین المللی» استفاده کرده و آن را سندی مهم در راستای اثبات ادعاهای دیرینه فرقه بهائی مبنی بر آزار ساختار یافته اعضایش در برخی کشورهای اسلامی دانسته است.
در مرکز توجه گزارش، بازداشت «رمی روحانی» از چهرههای شاخص پیروان بهائی قطر قرار دارد که از فروردین سال جاری، به دلیل ارتباط با حساب کاربری رسانهای وابسته به این فرقه، در بازداشت به سر میبرد.
به گفته آسوشیتدپرس، محاکمه روحانی در ماه اوت از سر گرفته خواهد شد و وی ممکن است با حبس تا سه سال یا جریمهای سنگین مواجه شود.
همزمان، دختر او در گفتگو با این رسانه، اقدام دولت قطر را در تضاد با ادعاهای جهانی این کشور درباره آزادی دینی توصیف کرده است.
تشکیلات بهائی این گزارش را گامی مؤثر در جهت افزایش فشارهای بینالمللی بر کشورهائی نظیر قطر و مصر ارزیابی کرده و با استناد به پتانسیل دسترسی بیش از ۷۰۰ میلیون مخاطب برای آسوشیتدپرس، بر قدرت رسانهای این اقدام تأکید کرده است.
این گزارش همچنین به وضعیت بهائیان در مصر و یمن پرداخته و محرومیت از مدارک مدنی، محدودیتهای ازدواج و تدفین در مصر و زندانی بودن بیش از ۱۰۰ بهائی توسط نیروهای انصارالله یمن (که در ادبیات تشکیلات بهائی به عنوان «شورشیان حوثی مورد حمایت ایران» توصیف میشوند) را از جمله مصادیق نقض حقوق بهائیان برشمرده است.
در همین زمینه، صبا حداد، نماینده پیروان بهائی در سازمان ملل، ضمن ابراز خرسندی از پوشش رسانهای این موضوع، بر «غیردولتی و غیرسیاسی بودن» این گزارش تأکید کرده و مدعی شده که بهائیان «معیار مدارا برای هر کشور و حکومتی» هستند.
حداد در گفتگوئی با آسوشیتدپرس، گفت که پیروان میرزا حسینعلی بهاء (بهائیان) کشوری ندارد و صرفاً خواستار تحمل و پذیرش در جوامع خود است.
تحلیل دقیقتر این رویکرد نشان میدهد که تشکیلات بهائی با بهرهگیری از ابزارهای رسانهای قدرتمند نظیر آسوشیتدپرس، دویچهوله، صدای آمریکا، ایرانوایر، هرانا و… تلاش دارد فضای افکار عمومی بینالمللی را علیه دولتهائی که سیاستهای سختگیرانهتری نسبت به فعالیتهای این فرقه دارند، تحریک کند.
هدف نهائی این جریان، افزایش فشار سیاسی از سوی نهادهای بینالمللی همچون سازمان ملل و اتحادیه اروپا برای وادار ساختن این دولتها به عقب نشینی از مواضعشان در قبال بهائیت است.
این در حالی است که سیاستگذاران غربی، صهیونیستی و مدیران شرکتهای چندملیتی که کنترل بخش عمدهای از این رسانهها را در دست دارند، حمایت از بهائیت را در ازای خدمات راهبردی این فرقه در منطقه دنبال میکنند.
در چنین شرایطی، آنچه خود را «دفاع از حقوق بشر» جلوه میدهد، عملاً به ابزاری ژئوپلیتیکی بدل شده که از طریق آن، بهائیت به عنوان یک بازیگر رسانهای و سیاسی، علیه دولتهائی که خواستههای آن را نمیپذیرند، به اعمال فشار میپردازد.
این روند، بیش از آنکه نشانهای از مظلومیت باشد، نماد بهرهبرداری هدفمند از سازوکارهای رسانهای و حقوق بشری برای نیل به مقاصد فرقهای و سیاسی است.
ارتباط با ما: bahaismiran85@gmail.com
