کد خبر:2542
پ
Tashkilat
بهائیت در ایران

توصیه به تشکیلات بهائیت، دلخوش نباشید

بهائیت در سیاه نمایی جدید خود علیه ایران، پس از تصویب طرح ضدایرانی در پارلمان استرالیا، برای کشورمان خط و نشان کشید که دنیا شاهد رفتار شما با بهائیان است. اما بدون شک منظور بهائیت از حامیان اصلی خود، حمایت کشورهای سلطه گر بوده و در مرام بهائیت، تنها بهائیان انسان به شمار می‌آیند. پارلمان […]

بهائیت در سیاه نمایی جدید خود علیه ایران، پس از تصویب طرح ضدایرانی در پارلمان استرالیا، برای کشورمان خط و نشان کشید که دنیا شاهد رفتار شما با بهائیان است. اما بدون شک منظور بهائیت از حامیان اصلی خود، حمایت کشورهای سلطه گر بوده و در مرام بهائیت، تنها بهائیان انسان به شمار می‌آیند.

پارلمان استرالیا در حمایت از سیاه نمایی بهائیان در این کشور، اقدام به صدور طرحی ضد ایرانی کرد. اما گذشته از استفاده ابزاری و برخورد گزینشی استرالیا با مسئله حقوق بشر و سیاست مظلوم نمایی دروغین تشکیلات بهائیت برای تبلیغ و جلب حمایت خارجی؛ خط و نشان بهائیان برای کشورمان جالب به نظر می‌رسد.

خانم خالصی سخنگوی تشکیلات بهائیت، پس از ثمره دادن هیاهوی ضدایرانی بهائیان در استرالیا و حمایت پارلمان این کشور از اعضای بهائیت در ایران، ضمن تشکر از مقامات استرالیا به جهت حمایت مداوم از بهائیان، افزود: «من از دولت می‌خواهم که همچنان به ایران پیام دهد که جهان ناظر اقدامات آن‌ها است و آن‌ها از حقوق بشر بهائیان حمایت می‌کنند.»(۱)

اما در پاسخ به خط و نشان کشی تشکیلات بهائیت علیه ایران در خارج از کشور می‌گوییم:

اول: سخنگوی بهائیت در خطاب به ایرانیان، جهانیان را ناظر به اقدامات ایشان دانست و هشدار داد که دنیا، شاهد رفتار ایران با بهائیان است! اما گذشته از آنکه فرقه استعمار ساز بهائیت در حد هشدار دادن به کشورمان نیست؛ حامیان اصلی بهائیت که از آن‌ها نام می‌برند، از ابتدا تا کنون چه کسانی بوده و هستند؟!

تاریخ نشان داده که بهائیت هیچ گاه پایگاه مردمی نداشته و ملّت‌های بیدار و آگاه به ماهیت بهائیت، حامی این فرقه نبوده‌اند؛ اما در عوض، بهائیت از ابتدا تحت حمایت قدرت‌های سلطه گر بوده است. بهائیتی که شخص پیامبرخوانده آن، جانش را مدیون استعمار روس تزار (اشغالگر مناطق وسیعی از ایران) می‌دانست.(۲)جانشینش عبدالبهاء هم جانش را مدیون استعمار انگلیس بود.(۳) ولی امر و تشکیلات آن هم ثناگوی رژیم غاصب و آپارتاید صهیونیستی بوده و هستند.(۴) فرقه‌ای که قدرت‌ها از آن، برای نفوذ، جاسوسی و استحاله فرهنگی استفاده می‌کردند.(۵)

دوم: فرقه‌ای که در راستای پیشبرد گفتمان نفرت بر علیه جمهوری اسلامی و با استفاده از شگرد مظلوم نمایی، به دفاع از پیروانش می‌پردازد و بر «حقوق بشر بهائیان» تأکید می‌کند، چه تلاشی برای دفاع از پیروان دیگر ادیان و اقوام داشته است؟! فرقه‌ای به ظاهر جهانی، خودخواه و تمامیت خواهی که هرگاه از این حیث مورد انتقاد قرار می‌گیرد، دفاع از دیگر اقوام و ادیان را سیاسی و غیرمربوط به بهائیت معرفی می‌کند.(۶)

فرقه‌ای که شعار وحدت و برابری انسان‌ها، بدون توجه به نژاد و باور آن‌ها را سر می‌دهد؛ در واقع تنها بهائیان را انسان می‌داند!(۷)فرقه‌ای که در شعار و عوام فریبی، خود را فدایی ایران معرفی می‌کند اما در عمل، از هیچ تلاشی برای تحریم و تحت فشار قرار دادن ملّت ایران مضایقه نمی‌کند.

آیا به حال شنیده‌اید که فرقه بهائیت از لابی خود برای دفاع از مردم مسلمان و ستمدیده فلسطین، میانمار، افغانستان و… استفاده کند؟! یعنی همان فرقه خودخواه و پرکینه‌ای که شعار می‌دهد: «همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار. به عالم انسانی مهربانی کنید و به نوع بشر مهرپرور گردید و بیگانگان را مانند آشنا معامله کنید و اغیار را به مثابه یار نوازش کنید… .»(۸)

پی‌نوشت:

۱- به نقل از کانال‌های خبری تبلیغی تشکیلات بهائیت.

۲- شوقی افندی، قرن بدیع، ترجمه: نصرالله مودت، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، ۱۲۵ بدیع، ج ۲، ص ۴۹٫

۳- همان، ۱۲۲ بدیع، ج ۳، صص ۲۹۷-۲۹۶٫

۴- شوقی افندی، توقیعات مبارکه، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، ۱۲۵ بدیع، ج ۴، صص ۲۹۱-۲۹۰٫

۵- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقالات: علت درخواست فرانسه برای اعزام مبلّغ بهائی به مستعمراتش چه بود! ؛ پشت پرده حضور بهائیت در ویتنام

۶- چنان که تشکیلات بهائیت در توجیه سکوت خود در برابر جنایات رژیم کودک کش صهیونیستی گفته است: «جامعه بهائی يک قدرت سياسی نيست که بتواند همه‌ی ابزارهای معمول در اين عرصه را بکار گيرد و وارد شدن به چنين حوزه عملکردی، ديانت (فرقه‌ی) بهائی را از يک اعتقاد جهان شمول، به يک حزب سياسی با منافع محدود گروهی تنزل خواهد داد»: به نقل کانال تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت.

۷- ر.ک: حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، ص ۱۴۰٫

۸- عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، ۱۹۲۱ م، چاپ اول، ج ۳، ص ۱۶۰٫

بهائیت در ایران
ارسال دیدگاهYour Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

کلید مقابل را فعال کنید Active This Button Please