همانطور که انتظار میرفت ردپای تشکیلات برانداز بهائیت که تا پیش از این، در تمامی تحرکات براندازی و به آشوب کشاندن اعتراضات مردمی به چشم می‌خورد، اکنون نیز در ماجرای به ناآرامی کشاندن اعتراضات مردم اصفهان به چشم می‌خورد.
خبرگزاری فرق و ادیان، از بازداشت یکی از عناصر وابسته به تشکیلات بهائیت، در جریان ناآرامی‌های اخیر اصفهان خبر داد. در متن این خبر آمده است: «فرد دستگیر شده، از سرشبکه‌های تحریک و اغتشاشات اصفهان بود. س.ر از عناصر فعال و از عوامل تحریک اعتراضات مردمی به آشوب‌های خیابانی، در اظهارات اخیرش، وابستگی خود را نسبت به یکی از فِرَق ضالّه اذعان نمود».(۱)
اما انتشار خبر حضور بهائیان در ناآرامی‌های اخیر اصفهان، که به دنبال اعتراضات مردمی به مشکل کم آبی صورت گرفت، حاوی نکاتیست که در ادامه به آن می‌پردازیم:
اول: نقش عناصر و تشکیلات بهائی در جریان‌های آشوب گرانه و به اغتشاش و آشوب کشاندن اعتراضات مردمی، از ابتدای انقلاب اسلامی در ایران، پررنگ می‌باشد. تشکیلاتی که پیش از شکل گیری انقلاب اسلامی، با حمایت از سرکوب گری رژیم پهلوی(۲)بر دشمنی خود با مردم ایران و حرکت اسلامی مردم، مهر علنی زد.
تشکیلاتی که در تمامی جریان های براندازی مشارکتی فعال داشته، از نقض مفاد تعهد خود در سال ۱۳۶۲ ش، برای جمع آوری تشکیلاتش و پیروی از حاکمیت در ایران گرفته ،(۳) تا نقش فعال در اغتشاشات سال ۱۳۸۸ ش ،(۴)به اغتشاش کشاندن اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ ش ،(۵) به آشوب کشیدن اعتراضات مردمی آبان ماه ۱۳۹۸ ش ،(۶) و تلاش ناموفق اخیر برای ایجاد ناآرامی در اعتراضات اصفهان، خود گواه بر مقابله مستقیم تشکیلات بهائی با انقلاب اسلامی و توده مردم ایران است.
این‌ها همه در کنار پیشبرد سیاست گفتمان نفرت بر علیه جمهوری اسلامی ایران است که هرروزه مبلّغان بهائی و رسانه‌های منتسب به بهائیت، آن را پی می‌گیرند. تحرکات بین المللی تشکیلات بهائی برای پیشبرد سیاست فشار حداکثری بر علیه مردم ایران و محکومیت جمهوری اسلامی به بهانه های حقوق بشری هم که جای خود دارد.(۷)
دوم: تشکیلات بهائیت با پنهان شدن پشت شعار دوری از سیاست پیشوایان بهائی، تلاش خود را برای براندازی در ایران پی می‌گیرند. تعالیمی که در آن هرگونه مداخله در امور سیاسی ممنوع اعلام شده بود: «نفسی از احباء اگر بخواهد در امور سیاسیه در منزل خویش یا محفل دیگران مذاکره بکند، اول بهتر است که نسبت خود را از این امر قطع نماید و جمیع بدانند که تعلق به این امر ندارد».(۸)
بعلاوه، هرگونه اعتراضی به حاکمین در تعالیم، ممنوعیت شرعی برای بهائیان در پی داشت: «لَیسَ لأحَدٍ أن یَعتَرِضَ عَلی الَّذین یَحکُمُونَ عَلَی العِبادِ. دَعوا لَهُم ما عِندَهُم وَ تَوَجَّهُوا إلَی القلوب.(۹)بر هیچکس جایز نیست که بر کسانی که حکومت می‌کنند اعتراض کنند. آنچه را که نزد آنان است به خودشان واگذارید و به دل‌ها توجه کنید».
اما به نظر میرسد تشکیلات بهائیت با ابلاغ دستوری از سوی صاحبخانه ( رژیم اشغالگر قدس ) حضور در اغتشاشات به هر بهانه را یک فرصت برای خدمت به ارباب تلقی کرده و بنا دارد همچون یک نیروی ستون پنجمی یک بازیگر در اختیار دشمن باقی بماند . باید به بهائیان تاکید کرد صبر مردم و نظام هم حدی داره ، توی زمین دشمنان ایران و انقلاب اسلامی بازی کردن هزینه دارد .
پی‌نوشت:
۱-سایت فرق و ادیان، تیتر خبر: رد پای پررنگ عناصر فرقه ضالّه در اغتشاشات اصفهان، شناسه خبر : ۳۷۱۳، تاریخ انتشار : ۰۹ آذر ۱۴۰۰٫
۲- در ماجرای قیام ۱۵ خرداد، رژیم پهلوی با کشتار وحشیانه چند هزار نفری، بر اوضاع مسلّط شد. پس از این جنایت هولناک، تشکیلات بهائیت به ستایش سرکوب گران وحشی رژیم شاه پرداخت و در روز ۲۰ خرداد ۱۳۴۲، محفل ملّی بهائیان با ارسال نامه‌ای تشویق‌آمیز به تیمسار خسروانی، قیام مردم ایران را به «تجاوز اراذل و اوباش و رجاله» و «سوء عمل جهلای معروف به علم» تعبیر کرد و از زحمات تیمسار در سرکوب مردم، این‌گونه قدردانی و تشکر نمود. روحانی، نهضت امام خمینی، تهران: چاپ ۱۵، ۱۳۸۱، نامه‌ی محفل بهائی به خسروانی، مورخ: ۲۰/۳/۴۲، به شماره‌ی ثبت امری ۱۲۳/خ، ج ۱، ص ۱۵۱۶٫
۳- پس از حکم دادستانی کشور، مبنی بر ممنوعیت فعالیت بهائیت در ایران، محفل روحانی بهائیان ایران در سال ۱۳۶۲ اقدام به ارسال نامه‌ای به دادستانی کشور می‌کند و در آن کلیه مراکز بهائیت را تعطیل و تمامی دلایل خیانت خود به ایران را منکر می‌شود: زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۱، صص ۳۱۷-۳۰۷٫
۴- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: نقش بهائیت در شکل‌گیری عاشورای ۸۸
۵- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: نقش بهائیت در اغتشاشات دی‌ماه ۹۶
۶- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: عناصر بهائی لیدرهای اغتشاشات، در برخی مناطق کشور
۷- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: قطعنامه سازمان ملل در دفاع از بهائیان ایران!
۸- اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، تهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، ۱۳۴ بدیع، ص ۳۳۶٫
۹- حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص ۹۳، بند: ۹۵٫
