پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، تساوی حقوق زن و مرد را به عنوان آموزه‌ی به ظاهر ابداعی خود معرفی کرده و از آن به عنوان سند افتخار خود یاد می‌کنند. این در حالیست که بارها پوشالی بودن این شعار را نشان داده‌اند. همچنان که در حکمی مردان را موظف به پرداخت مهریه کرده و از سویی کشف غیرباکره بودن دختر را موجب سقوط مهریه از گردن شوهر دانسته‌اند!
مبلغان بهائی ادعا دارند ،آیین بهائیت برای اولین‌بار حکم به تساوی حقوق زن و مرد صادر کرده و از آن به عنوان سند افتخار خود یاد می‌کند؛ همچنان که ولی‌امر ما شوقی افندی گفته است: : «بهائیان سراسر عالم فرصت آن را دارند كه به جهان اطراف خود نشان دهند كه آنان به شيوه جديدی در روابط دو جنس رسيده‌اند. آن‌جا كه تهاجم و استفاده از زور حذف شده و به جای آن همكاری و مشورت جايگزين شده است. اگر موقعيت زنان در تعاليم بهائی به درستی نشان داده شود، مطمئناً توجه بيشتری را جلب می‌كند».(۱)
در پاسخ باید گفت اولاً بر فرض صحت و عقلانیت تساوی، پیشوایان بهائیت شعار تساوی زن و مرد را از مکاتیب دیگر کپی‌برداری کرده‌اند.(۲)
ثانیاً پیشوایان بهائی با نقض مکرر این شعار، عملاً تو خالی بودن اعتقاد خود به این اصل را به همگان ثابت کرده‌اند.
دقت کنید که این حکم بهائی با شعار تساوی زن و مرد در بهائیت تضاد دارد، چرا که اگر تساوی برقرار بود، هیچ‌یک نباید ملزم به پرداخت مهریه می‌بود.
ثالثا بر فرض که توجیه مبلغان را بپذیریم ، پس چرا در بهاییت، اگر بعد از ازدواج مشخص شود دختر باکره نبوده، مرد بهائی می‌تواند مهریه پرداختی را از همسرش پس بگیرد: «اگر بعد از اداء مهر بر زوج معلوم شود که زوجه باکره نیست زوج می‌تواند اعاده مهریه و مصارف را مطالبه نماید».(۳)
پی‌نوشت:
۱- برگرفته از مرقومه‌ی ولی امرالله، ۷ جون ۱۹۳۱ م، خطاب به یکی از محافل روحانی ملّی.
۲- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: تساوی زن و مرد؛ اختراع یا تقلیدِ بهائیت؟!
۳-حسینعلی نوری، اقدس (ملحقات اقدس)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص ۸۶٫
