رهبران بهائیت، مدعی بودند که با آمدن آنان، وعده‌ی ادیان الهی در خصوص صلح و عدل جهانی تحقق خواهد یافت. این ادعا در حالیست که تنها چندی پس از ظهور این دو مدعی دروغین، دو جنگ جهانی به وقوع پیوست که حاصل آن، کشته، زخمی و آواره شدن میلیون‌ها نفر بود و با گذشت بیش از ۱۷۰ سال، بی‌عدالتی و ظلم هرروز در حال گسترش است.
همچنان که ابوالفضل گلپایگانی (از مبلّغان بهائیت) گفته است: «تمام ملل متفق‌اند بر این‌که در آخرالزمان به واسطه طلوع دو نیّر أعظم (: باب و بهاء)، عالم قمیص (: لباس) جدید بپوشد و جنگ و جدال مرتفع شود».(۱)
اما این ادعا در حالیست که تنها چندی پس از ظهور این دو مدعی دروغین، دو جنگ جهانی به وقوع پیوست که حاصل آن، کشته، زخمی و آواره شدن میلیون‌ها نفر بود. لذاست که آیتی پس از نقل قول گلپایگانی گفته است: «بعد از طلوع باب و بهاء، هیچ‌یک از این شئون ظاهر نشد و بلکه آلات جهنمیه اختراع شد و به مراتب بیش از پیش، جهان به خطر افتاد و کار به جنگ عمومی کشید».(۲)
آری؛ با گذشت بیش از ۱۷۰ سال از پیدایش بابیت و بهائیت، بی‌عدالتی و ظلم هرروز در حال گسترش است؛ حال آن‌که ادیان الهی معتقد بودند بلافاصله پس از ظهور منجی موعود، امنیت و صلح جهانی محقق خواهد شد؛ همچنان که در روایات معصومین (علیهم السلام)، در خصوص منجی آخرالزمان آمده است: «یَملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً و جَورا (۳)؛ خداوند به واسطه‌ی او، عدل و داد را در زمین فراگیر می‌کند، همان‌گونه که از ظلم و جور پر شده باشد».
پی‌نوشت:
۱- عبدالحسین آیتی، کشف الحیل (۳ جلدی)، تهران: بی‌نا، ۱۳۴۰، ج ۲، ص ۱۰۶٫
۲- همان.
۳- شیخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۷؛ على بن محمد خزاز قمى، كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص ۲۸۰؛ علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۱۵۶٫
