یکی از چهره هائی که پس از مدتها حضور در جامعه بهائی از آن روی برگرداند خانم کارن دی هایر ( باکت ) است . ایشان در نوشته هایش از علت جدائی از این تشکیلات سخن گفته است که گزیده هائی از آن به نظر کاربران میرسد .
ا-بیوگرافی
خانم کارن دی هایر۱ اهل کالیفرنیای آمریکا است و در آن‌جا زندگی میکند و به شغل معلمی مشغول است.
تحصیلات دانشگاهی او در حوزه آموزش و پرورش اسب و مطالعات فراوانی را درباره بهائیت انجام داده‌است. او نویسنده‌ای خوش‌ذوق و محققی منتقد است که سعی دارد با نوشتن مطالب انتقادی و سوال‌برانگیز، دیگران را متوجه واقعیات موجود در جامعه بهائی نماید.
خانم باکت از سال ۱۹۹۹ به مدت ۱۴سال عضو فعال جامعه بهائی بود ولی به‌علت تناقضات موجود در بهائیت و اذیت و آزار زیادی که از سوی رهبران بهائی دید، اعتماد خود را از دست داد و به‌اجبار تشکیلات بهائی را ترک کرد. خانم باکت با ذکر اینکه در تشکیلات بهائیت ” سانسور و کنترل شدید امنیتی و برخورد تند تشکیلات با روشنفکران ” انجام میگیرد بیان میکند :
در آئین بهائی افراد موظف‌اند فقط در چارچوب آموزه‌های شریعت و دستورات بیت العدل عمل نمایند، لذا اجازه تأویل و تفسیر متون بهائی و یا اظهارنظر در مورد آن‌ها را ندارند و باید تابع قرائتی از متون بهائی باشند که بیت العدل، آن را قبول داشته و تایید نماید از طرف دیگر انتشار هر مطلب علمی که با قرائت‌های رسمی بیت العدل مغایرت داشته باشد یا حاوی انتقادی ولو کم‌رنگ به عملکرد محافل محلی و ملی باشد، قابلیت چاپ و انتشار حتی در حد محدود را ندارد. محافل ملی با راه‌اندازی «لجنه تصویب تألیفات» نویسندگان را موظف می‌نمایند تألیفات خود را قبل‌از انتشار، به این لجنه ارسال نمایند و در صورت تأیید کتبی این لجنه، اقدام به چاپ مطلب نمایند.
جالب اینجاست که اعضای لجنه یادشده که نوعاً در همه موضوعات علمی تخصص ندارند، کتاب را مطالعه کرده و هر کجای مطالب را، که مغایر با قرائت تشکیلات و یا مغایر با دیدگاه‌های ۵۰ سال قبل شوقی ربانی و ۱۰۰ سال پیش عبدالبها باشند، از کتاب حذف کرده و مابقی مطلب را اگر در تأیید دیانت بهائی باشد،اجازه چاپ می‌دهند و در صورت مخالفت و اعتراض نویسنده از چاپ کل کتاب جلوگیری می‌کنند و فرد معترض در فهرست سیاه محفل قرار میگیرد. (۱)
خانم کارن در مقاله‌ای با عنوان «سرکوب فروم تالیسمان» (۲)که در تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۰۱ در مجله Themestream منتشر شده‌است، به موضوع سانسور در بهائیت و برخوردهای تند مدیران وقت بهائی با روشنفکران می‌پردازد و از محدودیت‌ها و کنترل‌های شدید امنیتی در بهائیت، سخن به میان می‌آورد.
ذیلاً به قسمت‌هایی از این مقاله اشاره می‌شود: (۳)
«آئین بهائی اغلب به‌عنوان یک آیین باز و تحمل‌کننده معرفی می‌شود، که به خاطره داعیه ارائه تعالیمی درباره وحدت ادیان، برابری زن و مرد و صلح جهانی، به‌عنوان آئینی برای نسل جدید و موحدان دهکده جهانی طبقه‌بندی می‌گردد اما آنچه که بسیار کم درباره این آیین، (حتی در بین پیروان این آئین) دانسته شده، این است که تشکیلات بهائی همواره درطول تاریخ، هرگونه اطلاع‌رسانی عمومی درباره این آئین را تحت کنترل داشته و از حربه تهدید و تحریم برای ساکت کردن اعضایی که دیدگاهی غیر سنتی دارند، استفاده کرده‌است.
هرچند نصوص بهائی مشوق تحری حقیقت و تحقیق در متون بهائی است، ولی مدیران و اداره‌کنندگان محافظه‌کار تشکیلات، نسبت به مباحث دقیق و انتقادی روشنفکران بهائی بدبین بودند. در اواخر دهه ۷۰ میلادی، عده‌ای از جوانان بهائی در لس‌آنجلس، گروه مطالعه کوچکی را تشکیل دادند و به انتشار یک خبرنامه کوچک محلی به نام «خبرنامه کلاس مطالعه بهائی لوس‌آنجلس» (۴) پرداخته‌اند. (۱۹۷۶-۱۹۸۳) آرشیو الکترونیکی این خبرنامه در وب‌سایت اچ-بهائی قابل‌دسترسی است. (۵)
این خبرنامه با پافشاری محفل ملی آمریکا و به بهانه «بازرسی قبل‌از انتشار» ، خاموش شد.
تلاش دیگر برای انتشار دیدگاه‌های غیررسمی در مورد آئین بهائی، مجله دیالوگ (۶) بود که در دوره کوتاهی در اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی انتشار یافت. آرشیو الکترونیکی این مجله از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸، از طریق وب‌سایت اچ-بهائی (قابل‌دسترسی است) . (۷)
در کانونشن ملی سال ۱۹۸۸ بهائیان آمریکا، وقتی نمایندگان بهائیان سراسر آمریکا برای انتخاب اعضای محفل ملی سال بعد جمع‌شده بودند، فیروز کاظم‌زاده، دبیر امور خارجه، به‌طور خاص یک مقاله را با عنوان «یک طرح معتدل، پیشنهادهایی برای احیای دوباره جامعه‌ی بهائی آمریکا» (۸)، که قرار بود چاپ شود، تقبیح کرد و از دست‌اندرکاران مجله با عنوان «معاندین» نام برد. با این برخورد خصمانه و پس‌از خدشه‌دار شدن وجهه شان در جامعه بهائیت، دبیران مجله انتشار آن را متوقف کردند. تعدادی از افرادی که در خبرنامه گروه مطالعه لس‌آنجلس و مجله دیالوگ مشارکت داشتند، بعداً از اعضای فعال فروم «تالیسمان» شدند،»
در دیدگاه کارن، کنترل و نظارت بر تألیفات بهائی که در زمان شوقی افندی تنها به‌منظور تضمین صحت مطلب و شایستگی بهائیت به‌هنگام عرضه آن به عموم مردم در نظر گرفته‌شده بود، اینک به ابزار سیاسی تبدیل‌شده است و اعضای هیئت بررسی تألیفات به سانسور گسترده و تحمیل عقاید و دیدگاه خود می‌پردازند. این خط‌مشی، درحال‌حاضر، عمدتاً برای خاموش کردن نظرات و دیدگاه‌های متفاوت و جلوگیری از انتشار شفاف دیدگاه‌های مستقل از نگاه اکثریت، بکار گرفته می‌شود و نوعی سانسور خاموش و بی‌سروصدا است که از چشم عموم مردم مطلع در جامعه بهائی پنهان مانده و بنابر ماهیت آن، امر بسیار خطرناکی است.
خود گاردین (شوقی افندی) کار نظارت و کنترل تألیفات را موقتی اعلام کرده بود و قرار بود وقتی‌که بهایت بهتر شناخته شود، بطور قطع و یقین این رویه متوقف گردد.
در این عصر و زمان که عصر علم و تکنولوژی است و تبادل اطلاعات توسط تجهیزات به‌راحتی امکان‌پذیر است، این دیدگاه مدیران بهائی که مدعی هستند سانسور، دیانت بهائی را، از سوءبرداشت‌های بهائیان و غیر بهائیان حفظ میکند، یک دیدگاه و نگرش پدرسالارانه است.
برای جامعه‌ای که می‌خواهد از ابهام و گمنامی خارج شود، بررسی و متعاقب آن سانسور، جایگاهی ندارد.
پی نوشتها :
۱-براي دريافت اطالعات بيشتر در مورد سانسور به مقاله «سونامي سانسور در آیين بهائي» دكتر مسعود منفرد – فصلنامه بهائي‌شناسي سال اول شماره ۲و۳ص۱۱۱ مراجعه فرمایيد.
The talisman crackdown2-
The Talisman Crackdown3-
http://www. angelfire. com/ca3/bigquestions/talisman. html http://www. angelfire. com/ca3/bigquestions/Bacquet. html
۴-Los Angeles Baha’i Study Class Newsletter
۵-(http://www2. h-net. msu.
۶-edu/~bahai/docs/vol2/lastudy/laclass. htm) Dialogue
http://www2. h-net. msu. edu/~bahai/docs/vol2/dialog. Htm-7
۸-A Modest Proposal: Recommendations Toward the Revitalization
