فرقه سازمانی بهائیت، سال‌هاست همپای استعمارگران این سرزمین، به رسوخ در لایه‌های مختلف اجتماع هند مشغول است.
هندوستان از دیرباز به علت تنوع فرهنگی-اعتقادی به کشوری ۷۲ملت معروف بود؛ سرزمینی پرجمعیت که انواع عقاید مذهبی و فرهنگی را در خود جای داده‌است. همین رواداری موجب شده فرقه‌ها و سازمان‌هایی با اهداف غیرمذهبی نیز بتوانند در پوشش‌های وسوسه‌کننده برای خود در این کشور جایی باز کنند. همچون «بهائیت» که در ظاهر با شعار صلح و جامعه‌سازی آمد ولی نتیجه‌ای دیگر به همراه داشت.
فرقه سازمانی بهائیت، سال‌هاست همپای استعمارگران این سرزمین، به رسوخ در لایه‌های مختلف اجتماع هند مشغول است، اما در طی چندین سال اخیر بازتاب این نفوذ در میان سیاستمداران این کشور نیز به وضوح قابل مشاهده است. بهائیت اگرچه ادعای دوری از سیاست و احزاب را مطرح می‌کند، اما همواره با برگزاری نشست‌های مختلف و دعوت از چهره‌های سیاسی، سعی در همسوسازی و القای منویاتش به جریان‌های مختلف دارد.
این اقدامات در کنار برنامه‌های سیستماتیک تشکیلات، نظیر خرید حظیره‌القدس، ساخت و فعالیت در مشرق‌الأذکار «لوتوس»، چاپ و توزیع بروشورهایی در مورد بهائیت به زبان ساده، تهیه نقشه‌های آموزشی برای جوانان و نوجوانان، استخدام معلمین و مبلغین سیار، تداوم تبلیغ، تأسیس مدارس بهائی در نقاط مختلف، ترجمه تاریخ و آثار بهائی به زبان‌های محلی هندوستان، اعزام ناشرین آثار بهائی برای اقامت در هند، بهائی کردن اهالی روستاها و… تأثیر به سزایی در به دست گرفتن کنترل امور و پیشبرد اهداف بهائی دارد.
در این میان، ارتباط با مسئولین و سران کشور، پروژه‌ای مهم بود که همواره در دستور کار بهائیان قرار داشت، مخصوصاً همسران مسئولین یا زنان مسئول:
تبلیغ جوانان و نسوان بسیار مهم است. خانم‌های بهائی می‌توانند به تبلیغ سایر نسوان قیام نمایند…وقتی که دیدار رئیس‌جمهور و یا نخست‌وزیر و دیگر سران دولتی و رؤسای مملکتی و مسئولین امور اقتصادی و بانکداران به علت مشغله وافر آنان امکان‌پذیر نیست، باید ترتیب ملاقات با همسران آن‌ها داده شود.»(۱)
نتیجه این ارتباطات، پیام‌ها و اظهار نظرهایی از سمت مسئولان سیاسی است که بدون در نظر گرفتن پیشینه جنایت‌کارانه و منافقانه بهائیت، از این تشکیلات تمجید می‌کنند. اما اخیراً سخنان جنجالی دو عضو حزب حاکم هندوستان درباره پیامبر اکرم(ص)، چهره جدید و متفاوتی از سردمداران هند را آشکار ساخت!
در کشوری که سالیان سال متفاوت‌ترین باورها در کنار هم نسبتاً با صلح زندگی می‌کردند، شاهد توهین‌های زننده و نابخردانه از سوی دو تن از مسئولان آن -که یکی از آن دو خانم بودند-، هستیم. سخنانی که علاوه بر ایجاد ناآرامی و اعتراض در داخل کشور، باعث خشم بعضی کشورهای مسلمان شده‌است. برخی کارشناسان بر این باورند که اظهارات خانم این دو تن، بازتاب دو قطبی عمیق مذهبی است که هند طی سال‌های اخیر دچار آن شده است.
این در حالی است که هر چندوقت، شاهد خبرهایی از برگزاری کنفرانس‌های مختلف بهائی و اظهارنظرهایی مثبت نسبت به این تشکیلات از سوی مسئولان هندوستان هستیم و این یعنی نفوذ و گسترش بهائیت در هند، اما برخلاف ادعای این فرقه، نتیجه قابل انتظار، یعنی تفرقه و توهین به دین اسلام، عاید مردم این کشور شده‌است!
چنین بی‌حرمتی‌هایی شاید نشانه‌ای دیگر باشد از بلند شدن زنگ خطری که چندین سال است از حضور و فعالیت پیگیر بهائیان در این کشور به صدا درآمده است.
پی‌نوشت:
-دکتر مهاجر، فروتن، ایران، ص۲۱۷.
