بهائیان ساکن در ایران، علی‌رغم سیاست‌های اعلام‌شده از سوی دولت جمهوری اسلامی در دهه هفتاد در خصوص کنترل جمعیت، در جلسات خود نسبت‌به این مسئله با حساسیت برخورد کرده و تصمیم گرفتند که همچنان به تولید نسل و افزایش جمعیت خود ادامه دهند، از اهداف آن‌ها از این تصمیم میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱) افزودن جمعیت فرقه بهائیت جهت گرفتن امتیازات بیشتر
۲) منزوی نشدن بدلیل کمی جمعیت در شهرها و روستاها
۳)آماده نمودن جو برای افزایش فعالیت‌های سیاسی
از طرفی، تلاش برای بالا نشان‌دادن تعداد بهائیان در ایران به‌مثابه گامی مقدماتی و محکمه‌پسند جهت دستیابی به رسمیت قانونی، یکی دیگر از شگردهای تبلیغاتی فرقه صهیونیستی بهائیت میباشد، تا جایی که دست به بزرگ‌نمایی تعداد افراد این فرقه در داخل ایران زده اند. چنان‌که در بسیاری از آمارها که غربی‌ها طی سال‌های اخیر می‌دهند با ارائه آماری مضحک تعداد بهائیان ایران را حتی از تعداد مسیحیان، یهودیان و زرتشتی‌ها بیشتر دانسته و مدعی هستند جامعه بهائی ایران بزرگ‌ترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران است. در دستوری تشکیلاتی نیز سران بهائیت خواسته‌اند تا آمار بهائیان حاضر در کشور بزرگ‌نمایی شده و تعداد را از آنچه که هست بسیار بیشتر نشان دهند به این منظور به بهائیان کشور دستور داده‌اند که در ستون دین یا در ستون سایر درج نام بهائی کنند با این همه نتایج به دست آمده از سرشماری عمومی سال‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۸۵ نشان می‌دهد، آمارهای ادعایی آن‌ها به هیچ‌وجه صحت ندارد، مطابق آنچه در سایت رسمی مرکز آمار ایران آمده ستون «سایر و اظهار نشده» در سال ۱۳۸۵ ، تعداد (۲۶۳۱۹۹) نفر از جمعیت کل کشور، یعنی (سی و هفت صدم درصد) بوده است. اگر سهم بهائی‌ها از ستون سایر و اظهار نشده پانزده درصد هم باشد، شاید بتوان گفت آمار بهائیان ایران در سال ۱۳۸۵-۱۳۷۵ حدود ۲۵ و ۴۵ هزار نفر تخمین زده شود که فاصله بسیار زیادی با میزان ادعائی بیت العدل که این آمار را ۳۰۰ هزار نفر اعلام کرده‌است، دارد.
با تشکر از جناب نجفی گرد آورنده مطلب
منبع: کتاب جریان شناسی بهائیت، علیرضا محمدی
