سازمان بهائیت با اصرار بر تبلیغ کودکان در ایران، بازی دو سر بردی را آغاز کرده است بازی که در صورت موفقیت آمیز بودن، سازمان بهائیت را در کادرسازی، گسترش بهائیت و زمینه سازی برای برپایی حکومت آن یاری می کند و در صورت شکست، مظلوم نمایی و جلب حمایت افکار عمومی را برایش به ارمغان می آورد.
رسانه های حامی تشکیلات بهائیت، پخش مستند و اعترافات به تبلیغ تهاجمی بهائیت در مهدکودک ها را دروغ و پرونده سازی علیه بهائیان خواندند! اما با نگاهی به سیاست انکار بهائیت، سابقه تبلیغ تهاجمی در کشورهای اسلامی، اجرای پروژه های ضدفرهنگی نظیر ۲۰۳۰ و سرمایه گذاری بر آموزش هزاران معلم کودک بهائی در دنیا، می توانیم به فرار بهائیت از واقعیت پی ببریم.
دفتر تشکیلات جهانی بهائی در مقر ملل متحد ژنو، در بیانیه ای که روز جمعه ۲۸ مرداد ۱۴۰۱ (۱۹ اوت ۲۰۲۲) منتشر کرد، از تلاش تبلیغاتی جمهوری اسلامی برای متهم کردن و نفرت پراکنی علیه بهائیان، با تهیه مستند از تبلیغ تهاجمی در مهدکودک ها و انتشار اعترافات ساختگی خبر داد.
رسانه های حامی تشکیلات بهائیت با صحنه سازی خواندن مستندات جمهوری اسلامی و اعترافات علیه بهائیت، در بیانیه ای آورده است: «روز ٣١ ژوئیه (۹ مرداد) همان روزی که مأموران امنیتی به بهانه دستگیری مربیان پیش دبستانی مشغول یورش به خانه های بهائیان بودند، مأموران همچنین وارد مهدکودکی در یکی از شهرهای بزرگ ایران شدند، کتاب ها و جزوه های بهائی را میان معلمانی که هیچ کدام بهائی نبودند پخش کردند. سپس به کارمندان مهدکودک دستور دادند که در مقابل دوربین بگویند که این مواد آموزشی را بهائیان به مهدکودک آورده و میان مربیان توزیع کرده‌اند.»
سیمین فهندژ، نماینده تشکیلات جهانی بهائی می گوید: «جمهوری اسلامی چون سندی برای اتهامات مضحکی که به بهائیان وارد کرده ندارد؛ به جعل مدرک روی آورده است تا بهائیان را به تلاش برای نفوذ در کودکان مسلمان و بهائی کردن آنها متهم کند.»(۱)
اما در پاسخ به ادعای تشکیلات بهائیت مبنی بر پرونده سازی علیه بهائیان در خصوص نفوذ و تبلیغ در مهدکودک ها، لازم می دانیم چند نکته را یادآور شویم:
اول: تشکیلات بهائیت که مدعی است جمهوری اسلامی برای محکومیت مبلغین تهاجمی بهائیت به اعترافات ساختگی روی آورده، آیا خود مدرکی دارد که اثبات کند اظهارات شاهدین غیر واقعی بوده است؟! پس یعنی تشکیلات بهائیت قصد دارد بدون مدرک، مدارک و اظهارات شواهد را با ادعایی غیرواقع رد کند!
دوم: وقتی تشکیلات بهائیت حتی آن بخش از کتب پیشوایان و نویسندگان برجسته بهائیت را که موجب رسوایی اش است منکر می شود(۲) و وقتی سال ها خیانت خود به ایران در زمان پهلوی را منکر می شود (۳) و…، چگونه می توان انتظار داشت شهادت چند غیربهائی بر تبلیغ تبشیری و تهاجمی اش را منکر نشود و آن را صحنه سازی نخواند؟! آری؛ دیوار حاشا برای بهائیت خوب بلند است!(۴)
سوم: تشکیلات بهائیت برای پیشرد برنامه های تبلیغی و تحقق وعده پیشوایش عبدالبهاء بر دخول فوج فوج مردم به کیش بهائیت و زمینه سازی برای برپایی حکومت بهائیت (۵) خصوصاً در ایران، ناچار به سرمایه گذاری بر کودکان و نسل آینده است. لذا نقش آفرینی بهائیت در اجرای پروژه آموزشی ۲۰۳۰ و تحول ضدفرهنگی در کشور (۶) و سرمایه گذاری در آموزش و ساماندهی هزاران معلم کودک بهائی در سراسر دنیا (همانطور که از گزارش دهی تشکیلات بهائیت برمی آید)(۷) را می توان در همین راستا ارزیابی کرد.
چهارم: تشکیلات بهائیت که منکر تبلیغ تبشیری خود در کشورهای اسلامی می شود و آن را تهمت نچسب به بهائیت می خواند، گویا سابقه جنگ نرم و تبلیغ تهاجمی با استفاده ابزاری از بهائیت را به دست فراموشی سپرده است! مگر این پیشوایان بهائیت نبوده اند که به ابزار جنگ نرم بودن مسلک بهائیت برای نُرمالیزه کشورهای مستقل اعتراف کرده اند؟!(۸)
آری؛ سازمان بهائیت با اصرار بر تبلیغ کودکان در ایران، بازی دو سر بردی را آغاز کرده! بازی که در صورت موفقیت آمیز بودن، سازمان بهائیت را در کادرسازی، گسترش بهائیت و زمینه سازی برای برپایی حکومت آن یاری می کند و در صورت شکست، مظلوم نمایی و جلب حمایت افکار عمومی را برایش به ارمغان می آورد. در واقع همان شیوه ای که در زبان پیشوایان بهائی بسیار پسندیده دانسته شده است.(۹)
پی‌نوشت:
۱- به نقل از رسانه های برانداز انگلیسی – آمریکایی حامی بهائیت.
۲- به عنوان نمونه، بهائیت حتی توبه باب که در کتاب های خودش بدان تصریح شده را بی سند می خواند! در این خصوص بنگرید به مقاله: پاسخ به نقدی بر سند توبه‌نامه‌ی علی‌محمد باب
۳- تشکیلات بهائیت تمامی عملکردهای خائنانه اش در عصر پهلوی را تنها پس از گذر ۵ سال، منکر شده و خود را مظلوم و مردم ایران را ظالم معرفی کرده است: زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۱، صص ۳۱۷-۳۰۷٫
۴- کسی که اندک مناظره ای با مبلّغان سازمانی بهائیت داشته باشد، این سخن را بهتر درک می کند که وقتی اسنادی در رد بهائیت از کتب بهائی ارائه می دهی، مبلّغان بهائی در وهله اول وجود آن را منکر می شوند! وقتی اسم کتاب و صفحه کتب بهائی می آوری، باز هم منکر می شوند که در کتاب هایشان نیامده است! تا آنجا که تصاویر کتب شان را ارسال می کنی، سپس به توجیه روی می آورند! لذا حتی مطالبی که از اول خود می دانند در کتب بهائی آمده، باعث نمی شود از سیاست و شیوه انکارشان دست بردارند.
۵- ر.ک: شوقی افندی، دور بهائی، ترجمه لجنه ملّی نشر آثار امری، آلمان: لجنه ملّی نشر آثار امری، چاپ سوم، ۱۹۸۸ م، ص ۹۶٫
۶- جهت آگاهی بیشتر، به مستند: «آموزش جنسی به کودکان توسط مربی بهائی در اراک!(link is external)» مراجعه کنید.
۷-همچنان که در قسمت‌هائی از پیام بیت العدل خطاب به هیأت‌های مشاورین قاره‌ای (مورخ: ۲۸ دسامبر ۲۰۱۰) آمده است.
۸- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: الجزایر، تونس، ویتنام، یمن و تکرار بهائیت!
۹-چنانکه عبدالبهاء مظلومیت را شیوه محبوب خود دانسته است: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، ۱۲۹ بدیع، ج ۴، صص ۳۵۰-۳۴۹٫
