رهبران بهائیت برای ترویج و تبلیغ افکار خود، اصولی دوازده‌گانه مطرح کرده‌اند که اولین و مهمترین آن اصول، تحری حقیقت می‌باشد. اما با بررسی عملکرد و سخنان سران این فرقه این نکته به دست می آید که این اصول دوازده گانه و به ویژه اصل تحری حقیقت، شعار و ادعایی بیش نیست گویی این اصل برای غیربهائیان تدوین شده و برای بهائیان ممنوع است.
تحری حقیقت در اصطلاح به معنای “تلاش برای یافتن حقیقت” است و به این معناست که انسان تامل نموده و بدون شتابزدگی در پی تحصیل حقیقت و درستی و اصل دین به کاوش بپردازد.
بهائیان معتقدند اصل تحری حقیقت و یافتن حقیقت یک امر بدیع است چون موسس حقیقت بهاءالله است و این در ادیان دیگر نبوده است. که البته این اعتقاد خلاف واقع است و تلاش برای یافتن حقیقت در ادیان وجود دارد آنهم واقعی نه ادعایی و شعاری.
رهبران بهائی باوجود اینکه تاکید بسیاری بر تحری حقیقت دارند اما این اصل مهم در آثار و گفته‌های خودشان و یا در احکامی که برای اغنام الله «یعنی گوسفندان خدا، لقبی که حضرت بهاءالله بهائیان را به آن مفتخر فرموده است». وضع نموده‌اند اصلا جایگاهی ندارد و با مطالعه آثارشان در کمال تعجب شاهد تناقضاتی هستیم.[۱]
[۱]. ویکی فقه
