آنچه در ادامه می خوانید
بخش ششم: رویکرد جدید تشکیلات بهائیت: برافتادن نقاب‌ها
۶ـ۱. اشتباه محاسباتی دامن‌گیر تشکیلات بهائیت می‌شود
سرعت تغییرات و حوادث در آن روزها به‌گونه‌ای رقم می‌خورد که همه را حیرت‌زده کرده و هر روز شاهد شدت گرفتن موج تجمعات بودیم، به‌گونه‌ای که بسیاری از اهالی اپوزیسیون و براندازان و ازجمله تشکیلات بهائی از یک مقطع زمانی به بعد، دچار اشتباه محاسباتی شده و به ظن اینکه به‌زودی حکومت در ایران تغییر خواهد کرد، دست به اقداماتی زدند.
۶ـ۲. وعده شوقی‌افندی: ازاله حجاب بدایت آزادی امر بهائی خواهد شد
شاید بخشی از این اشتباه محاسباتی تشکیلات، ناشی از برداشتی بوده که بهائیان از وعده شوقی‌افندی داشته‌اند و رهبران فعلی تشکیلات بهائی ناآرامی‌های ایران را مصداق آن شناخته بودند. علی نخجوانی، از اعضای سابق بیت‌العدل، به این موضوع اشاره کرده است:
«سؤال از حضور نخجوانی در مدرسه تابستانه آکوتو (ایتالیا)»
سؤال دهم: اسلام آیین الهی را در قید زنجیر اسیر و محصور و مختنق ساخته است، نهایتش در چه زمان و چگونه است؟
جواب: در انتهای فصل دوم از کتاب قرن بدیع، حضرت ولی عزیز امرالله… (شوقی‌افندی) می‌فرمایند:
ازالۀ حجاب طاهره، پیدایش جریان جدیدی را آغاز نمود، ظهور و بروز این جریان با نفخۀ ناقوری که طاهره در آن روز در آن دمید شروع شد، ادامه يافته و با نسخ قوانین شرع در ممالک اسلامی خاتمه خواهد یافت و نسخ احکام شرع، مقارن با انفصال دین از حکومت خواهد بود که امروزه آن را علمانیت یا سکولاریزم می‌گویند. هر زمان جریان این انفصال در یکی از کشورهای اسلامی در خاورمیانه صورت گرفت، بدایت آزادی امر بهائی در آن کشور ظاهر و آشکار خواهد گشت. استعداد ممالک شرقیه در اقبال به امر حضرت احدیه از کشورهای قارات سائره بیشتر است و هنگامی که میقات آن برسد شرق بر جمیع اقطار عالم سبقت خواهد گرفت و تغییرات عظیمه در جامعه بین‌المللی بهائی به وقوع خواهد پیوست. بهائیان جهان همواره چشم به‌سوی پدیده بارزی دوخته‌اند. وقتی این مثال بارز را در شرق ملاحظه کنند از آن پیروی خواهند نمود.” (کتاب گفت و شنود: سخنان جناب علی نخجوانی، ترجمه: دکتر منوچهر سلمانپور، مؤسسه عصر جدید ـ آلمان ۲۰۰۳ میلادی، صفحه ۲۴).
درحقیقت بهائیان «ازاله حجاب» در «کشورهای اسلامی خاورمیانه» ـ به‌خصوص ایران ـ را «بدایت آزادی امر بهائی در آن کشور» می‌دانند.
شوقی‌افندی نقشه راهی را هم برای «ازاله» تدریجی «حجاب در ایران» برای بهائیان مشخص کرده بود.
«راجع به امر حجاب در این ایام ترک آن بالمره دفعهً واحده جائز نه. احبای الهی به نص صریح و امر اکید حضرت عبدالبهاء … مأمور بر متابعت جمهورند. عموم را باید تشویق در ترک تقالید و رفع اوهام نمایند ولی سبقت بر آنان مخالف رضای الهی؛ زیرا تولید فساد نماید و علت تأخیر مقصد و مرام اصلی گردد. اگر چناچه در بیوت افراد مؤمنین اجتماع مختصری از نفوس معدوده از رجال و نساء فراهم گردد، بأسی نه؛ ولی مجامع مختلطۀ عمومی در این ایام چه در حظیرةالقدس و چه در نقاط دیگر به‌هیچ‌وجه من الوجوه مناسب و موافق نه.» (توقیعات مبارکه حضرت ولی امرالله (۱۹۲۷-۱۹۳۹)، صفحه ۱۹۶).
در بیان بالا ملاحظه می‌شود که وظیفۀ بهائیان زمینه‌چینی و «تشویق» هموطنان برای «ازاله حجاب» بوده ولی «سبقت» در کشف حجاب نباید بنمایند.
این سیاست کلی بهائیان در بسیاری از زمینه‌ها است که دیگران را تشویق و پیش‌قدم در اهداف خود می‌نمایند که مبادا «مقصد و مرام» ایشان با خطری مواجه شود. سایرین با خطرات آن عمل مواجه شوند و هر زمان که موقع بهره‌برداری از نتایج شود، بهائیان مدعی پیش‌قدم بودن و صاحب‌ادعا می‌شوند.
بر اساس همین تحلیل‌ها و پیش‌بینی‌های شتابزده، بهائیان هم هرروز فشار بیشتری به «محافل» و «تشکیلات» و «بیت‌العدل» وارد کرده و خواستار موضع‌گیری صریح‌تری بودند. بهائیان از خودشان می‌پرسیدند: «آیا بهائیان ایران در کنار هم‌وطنانشان که خواهان عدالت و برابری هستند قرار دارند؟» یا «آیا مشارکت در تظاهرات جنبه‌ای از قرار گرفتن در کنار سایر مردم ایران است؟» به‌گونه‌ای که بیت‌العدل مجبور به پاسخ‌گویی به برخی از این سؤالات و درخواست‌ها شده است.
۶ـ۳. پاسخ بیت‌العدل دربارۀ پرسشی در خصوص وقایع اخیر ایران
«شما در فعالیت‌های خود البته می‌توانید با مردم عزیز ایران همدردی نمایید و به آنان در ارتباط با مساعی‌شان در راه عدالت‌جویی که برای ترقی و پیشرفت آن ملت بسیار ضروری است، ابراز همبستگی کنید. درعین‌حال، همان‌طور که یقیناً آگاهید، بهائیان از مشارکت در فعالیت‌ها و پرداختن به اموری که ماهیت سیاسی حزبی دارد و به خشونت تبدیل شود، پرهیز می‌نمایند.» (پاسخ بیت‌العدل در تاریخ ۱ شهرالمشیه ۱۷۹ (۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲)).
۶ـ۴. اعلان موضع رسمی تشکیلات برای جوانان بهائی داخل ایران: هر فردی بنا به تشخیص خودش عمل کند.
«… سؤال می‌نمایید که آیا بهائیان ایران در کنار هم‌وطنانشان که خواهان عدالت و برابری هستند قرار دارند….
درخصوص سؤال دیگر شما که آیا مشارکت در تظاهرات جنبه‌ای از قرار گرفتن در کنار سایر مردم ایران است، توجه آن یار معنوی را به این نکته جلب می‌نماید که دربارۀ شرکت در تظاهرات، همان‌طور که احبا همیشه راهنمایی شده‌اند، به‌عنوان یک اصل کلی آحاد احبا در هر کشوری آزادند که فرداً در صورت تمایل در فعالیت‌هایی از قبیل راهپیمایی‌های صلح‌آمیز که به‌منظور ترویج آرمان‌های سازنده مانند آزادی زنان، عدالت اجتماعی، حفظ محیط زیست، رفع تعصبات و رعایت حقوق بشر برگزار می‌شود، شرکت کنند، اما اگر احیاناً چنین اقداماتی به‌تدریج از مقاصد اولیۀ خود منحرف شده به حرکتی سیاسی و یا به خشونت تبدیل گردد، البته در چنین شرایطی باید از مشارکت در آن دوری جست. به‌علاوه، بر اساس تعالیم امر مبارک و توصیۀ مؤکد حضرت عبدالبهاء، بهائیان از مداخله در هرگونه دسیسه بر علیه دیگران پرهیز می‌نمایند.
با وجود این اصل کلی، تصمیم‌گیری درمورد مشارکت در تظاهرات و فراتر از آن، چگونگی ابراز همدلی با آنان که خواهان پیشرفت و ترقی اجتماعی هستند، مستلزم تعیین تمایز بین اهداف اجتماعی و اهداف سیاسی است، امری که در شرایط کنونی ایران به‌سهولت میسر نیست. در دیگر نقاط جهان مسؤولیت رسیدگی به این‌گونه مسائل بر عهدۀ محفل روحانی ملی هر کشور گذارده شده تا با قرائت دقیق از وضعیت موجود و شرایط خاص اجتماعی و مقتضیات مملکت خویش، در هر مورد احبا را یاری و راهنمایی کند و نقطه‌نظرهای متفاوت را هماهنگ نماید. در موقعیت فعلی، عدم وجود مؤسسات اداری بهائی در ایران موجب تأسف عمیق است. حال در غیاب این مؤسسات به بهائیان آن سرزمین توصیه می‌شود با یکدیگر و با دوستان مجرب جامعه درمورد هریک از گزینه‌های مورد نظرشان مشورت کنند و با هشیاری و بررسی دقیق عواقب هریک از آن گزینه‌ها، هرطور شخصاً صلاح می‌دانند، تصمیم بگیرند.» (پاسخ در تاریخ شهرالمشیۀ ۱۷۹ (۱۰ اکتبر ۲۰۲۲)).
در این پاسخ به‌وضوح اشاره می‌نماید که جوانان بهائی داخل ایران پس از مشورت، بنا به تصمیم و تشخیص شخصی خودشان عمل کنند و کسی حق اعتراض به ایشان را ندارد.
این پاسخ بیت‌العدل به‌صورت غیرمستقیم به‌عنوان چراغ سبزی برای نقش ایفا کردن جوانان بهائی در حوادث و جریان براندازی به قصد سهم‌خواهی در فردای تغییر حکومت در ایران تعبیر شده است.
۶ـ۵. فعالان بهائی در فضای مجازی و رسانه‌ای وارد میدان می‌شوند
در جریان حوادث، بسیاری از فعالان و چهره‌های شناخته‌شدۀ بهائی هم در فضای رسانه‌ای و مجازی فعال شده و در جو روانی و فضای رسانه‌ای همسو با براندازان مشارکت فعال داشته و سعی در مصادره‌به‌مطلوب حوادث نموده و با توسل به داستان تاریخی «طاهره قرةالعین بابی» و جریان «بدشت» تلاش نمودند اعتراضات زنان و دختران داخل و خارج از ایران را ریشه‌دار در تعالیم و آیین بهائی معرفی کنند. به‌عنوان نمونه می‌توان به مصاحبۀ عباس امانت، مورخ بهائی، با تلویزیون فارسی بی بی سی در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۲۲ و همچنین بازانتشار مقاله‌ای با عنوان “قرةالعین: فریاد علیه روحانیون مرتجع” نویسنده: علی خدائی، در کانال و سایت رسمی آیین بهائی در تاریخ ۵ اکتبر ۲۰۲۲ اشاره کرد.
به‌علاوه، حضور پررنگ بهائیان شناخته‌شده همچون عرفان ثابتی و ایقان شهیدی در برنامه‌هایی در تلویزیون‌های فارسی‌زبان با موضوع «آیندۀ ایران بعد از براندازی جمهوری اسلامی» نشان‌دهندۀ همین موضوع هستند.
۶ـ۶. تشکیلات بهائی برای خاندان پهلوی فرش قرمز پهن می‌کنند
یکی از گروه‌های برانداز که نقش معناداری در جریان اغتشاشات ایفا کرد، جریان سلطنت‌طلب بود که با توجه به نفوذ مالی و رسانه‌ای گسترده‌ای که داشتند، سعی در پررنگ کردن جایگاه رضا پهلوی در بین ایرانیان و براندازان خارج از کشور داشته و حتی تلاش نمودند که او را رهبر معنوی و نمایندۀ سیاسی این تجمعات نشان دهند که در آیندۀ ایران بعد از براندازی نقش اصلی را خواهد داشت.
تشکیلات بهائی هم به قصد سهم‌خواهی در آیندۀ ایران بعد از براندازی، سعی نمود تا به این گروه از سلطنت‌طلبان نزدیک شده و در جریان لابیگری‌های ایشان با سران کشورها و رژیم‌های مخالف نظام جمهوری اسلامی قرار داشته باشند. استقبال از رضا پهلوی فرزند شاه مخلوع ایران در همین ایام در حیفا و باغ‌های بهائی هم ناشی از همین اشتباه محاسباتی تشکیلات تعبیر شد.
۶ـ۷.جایگاه و اهمیت «تشکیلات بهائیت» در بین اپوزیسیون و گروه‌های برانداز
تشکیلات بهائی قابلیت‌های بسیاری نسبت به سایر گروه‌های مخالف نظام جمهوری اسلامی دارد، در حوادث اخیر هرچند با تأخیر، اما سعی نمود که جایگاه خودش را در میان مخالفان و براندازان به قصد سهم‌خواهی بعد از تغییرات در ایران مستحکم کند!
لازم به یادآوری است یکی از نقاط ضعف اصلی در جریان اغتشاشات، به گفتۀ تحلیل‌گران داخلی و خارجی، نبود گفتمان، تشکیلات، برنامه و رهبری مشخص واحد و کاریزماتیک در میان معترضان بود.
در میان مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران، «تشکیلات بهائی» را شاید بتوان تنها گروه سازمان‌دهی‌شده و منظم از مخالفان و اپوزیسیون ایرانی دانست که با امکانات مالی فراوان تحت هدایت رهبری واحد «بیت‌العدل»، دارای نیروهای وفادار و متخصص، هم داخل و هم خارج از ایران بوده و دارای برنامه مشخص برای «بعد از تغییر نظام» است. این بهترین فرصت برای تشکیلات بهائی بود تا در میان مخالفان نظام نقش رهبری معنوی را بازی نماید، بدون اینکه مستقیماً با نظام درگیر شود و هزینۀ زیادی پرداخت کند.
پس از فروکش کردن و خاموش شدن شعله‌های اغتشاشات در داخل ایران، بهائیان سعی کردند در به دست گرفتن فضای مخالفان و حضور گسترده در فضای رسانه‌ای و مجازی در قالب «گفتمان‌های متعالی» و «گفتمان‌های اجتماعی هدفمند» به قصد «جامعه‌سازی» و جذب افرادی که در این حوادث آسیب دیده و یا دستگیر شده، از جوانان و نوجوانان و ناراضیان «به‌خصوص خانواده‌ها» فعال باشند، که تعداد این افراد در سراسر کشور بالغ بر چندهزار نفر می‌شد[۱].
۶ـ۸. فعال شدن نیروهای تشکیلات بهائیت برای جذب مخالفان و معترضان
با گذشت چند ماه، هرچند حرکت‌های اعتراضی در کف خیابان‌ها به‌ظاهر پایان یافت، اما اعتراضات ظاهری فروکش کرد. بهائیان در داخل ایران با دستور تشکیلات، به جذب مخالفان و ناراضیان و افرادی که از این حوادث آسیب دیده بودند، پرداختند. نمونه آن را می‌توان در قالب «پیام نوروزی بیت‌العدل سال ۱۴۰۲» خطاب به جامعۀ بهائی ایران دید. درحقیقت جذب این نیروها به وظیفه و مأموریت و «رسالت» مشخص بهائیان تبدیل شد.
«در این ایام که هم‌میهنان شریف شما نه‌تنها در آرمان‌ها، بلکه در رویارویی با مشقات نیز بیش از هر زمان شریک شما شده‌اند، در معرض صدمات بی‌شمار قرار گرفته‌اند و زخم‌های عدیده و شگفت‌آوری را متحمل‌اند که از دردش هر ضمیر آگاهی جریحه‌دار است و هر قلب صافی شکسته و دردناک، سزاوار است شما دلاوران دوران چون شمع تابان نور امید بیفشانید و بسان شعله فروزان گرمی محبت بخشید. هر بیمار را پرستار گردید، هر زخم‌دار را مرهم گذارید، هر مبتلا را غم‌خوار شوید و هر بی‌نصیب را معین و حبیب و خدمتگزار. تجارب گران‌مایه خویش را بر هموطنان ارزان نمایید و ایمان و اطمینان به آیندۀ درخشان ایران و جمیع عالم انسان را در قلوب همگان زنده کنید. این است رسالت شما مقربان. این است راه و رسم شیدائیان. این است شایسته عبودیت آستان.” (پیام نوروزی بیت‌العدل در سال ۱۴۰۲).
به این ترتیب «تشکیلات بهائی» در ایران با کمترین هزینه، به دنبال بیشترین بهره‌برداری از حوادث و اتفاقات داخل ایران بود.
بخش هفتم: حضور رسمی در جمع براندازان نظام
۷ـ۱. تقسیم کار تشکیلاتی در جذب فعالان سیاسی به قصد تأثیرگذاری در آینده ایران
تشکیلات بهائی برای جذب روشنفکران و فعالان مؤثر اجتماعی و سیاسی و با توجه به شعار اصلی معترضان «زن ـ زندگی ـ آزادی» که با محوریت حقوق زنان بود، تصمیم به استفاده از دو زن بهائی شناخته‌شده برای جامعه مدنی و زندانیان سیاسی از تشکیلات بهائی در ایران نمود: خانم‌ها فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت از مسؤولان سابق جامعۀ بهائی که در زندان بودند.
۷ـ۲. مأموریت جدید خانم‌ها کمال‌آبادی و ثابت در اعتراضات و شرکت در گفتمان‌های اجتماعی
در طی سال‌های گذشته افرادی از جامعۀ بهائی به دلایل مختلف، ازجمله فعالیت و مسؤولیت در تشکیلات غیرقانونی بهائی و یا به علت فعالیت‌های تبلیغی (تهاجمی و تبشیری) به زندان محکوم شده‌اند. لازم به ذکر است که عضویت در تشکیلات بهائی و یا تشکیلاتی مشابه و جایگزین آن به‌هرصورتی، در اصلاحیه ماده مکرر ۴۹۹ و ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی، مصوب مجلس شورای اسلامی، جرم‌انگاری شده است. این البته به معنای محدودیت عقیده داشتن به باور بهائی نبود، بلکه تبلیغات بهائی که عموماً با توهین به باورهای اسلامی و خرافه خواندن آن، انجام می‌شود و همچنین جنبه تشکیلاتی این تبلیغات، مد نظر قانون‌گذار قرار گرفته است.
ازجملۀ این افراد، هیئتی ۷ نفره با عنوان «یاران ایران» ـ که درحقیقت جایگزین «محفل ملی» در ایران به حساب می‌آمد و رهبری جامعۀ بهائی را به عهده داشت ـ با پایان دوران محکومیت ۱۰ ساله آزاد شدند. این افراد عبارت بودند از: ۱- جمال‌الدین خانجانی ۲- عفیف نعیمی ۳- سعید رضایی ۴- بهروز توکلی ۵- وحید تیزفهم و ۶- مهوش ثابت ۷- فریبا کمال‌آبادی.
پیش از آغاز اعتراضات و اغتشاشات، سه تن از این افراد مجدداً دستگیر شده بودند. هرچند در زمان آغاز اعتراضات در زندان بودند، اما یکی از عناوین اتهامی ایشان «ترویج بی‌حجابی» در کشور عنوان شده بود (که در راستای همان تشویق به ازالۀ تدریجی حجاب در جامعه ایران، که از سوی تشکیلات توصیه شده بود، می‌توان تعبیر نمود) و گویی فعالیت‌های ایشان از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی، پیش‌زمینه‌ای برای حوادث بعد از «مرگ مهسا امینی در ۲۲ شهریور» تلقی شد.
(خبرگزاری هرانا – روز یکشنبه ۹ مرداد، ۷ شهروند بهائی در شهرهای مختلف ایران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند و منازل دست‌کم ۳۶ شهروند بهائی دیگر مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت. یکی از این شهروندان پس از ساعاتی آزاد شد. بعد از این اقدامات، هم‌زمان با انتشار اطلاعیه وزارت اطلاعات، صدا و سیمای جمهوری اسلامی با انتشار ویدیویی شهروندان بهائی بازداشت‌شده را به جاسوسی، نفوذ در مهدکودک‌ها و ترویج بی‌حجابی در کشور متهم کرد….).
تعدادی دیگر از افراد جامعۀ بهائی هم در جریان اعتراضات و اغتشاشات دستگیر شده‌اند. در این زمینه وزارت اطلاعات در تاریخ (۸ مهر ۱۴۰۱) بیانیه‌ای صادر کرد. در این بیانیه فهرستی از گروهک‌ها، احزاب و گروه‌های تروریستی از قبیل (منافقان، کومله، سلطنت‌طلب، پژاک و…) که در اغتشاشات نقش داشته‌اند ذکر شده، ازجمله اشاره‌ای به تشکیلات بهائی هم شده است:
«در روزهای اخیر هسته اصلی و سرّی بهائیت شامل سه نفر از سران بهائیت و دو نفر از تیم رسانه‌ای آن‌ها بازداشت شدند.»
بر اساس بیانیه مطبوعاتی جامعه جهانی بهائی در تاریخ ۱۱ ژانویه ۲۰۲۲ خانم‌ها مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی مجدداً به ۱۰ سال حبس محکوم شده‌اند.
لازم به ذکر است که خانم‌ها فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت در مدت ده سال حبس اولیه با بسیاری از فعالان سیاسی و مدنی هم‌بند و چهره‌ای شناخته‌شده از سوی گروه‌های حقوق بشری بوده‌اند که همیشه برای دفاع از این دو خانم بهائی، فعالان سیاسی و اجتماعی پیش‌قدم شده‌اند، به‌گونه‌ای که بعد از دستگیری مجدد، ۵۶ فعال مدنی به دفاع از آنان بیانیه صادر کردند (خبرگزاری هرانا).
همچنین حمایت‌های نرگس محمدی(زن تقی رحمانی- عضو گروهک های التقاطی)، (در سال ۲۰۲۳ میلادی) از خانم‌ها کمال‌آبادی و ثابت به‌عنوان دو مسؤول سابق تشکیلات بهائی در ایران بسیار چشمگیر و برجسته بوده است، به‌گونه‌ای که در جریان اهدای جایزه صلح نوبل نام این دو خانم بهائی در سرخط اخبار و تیتر خبرگزاری‌ها قرار داشته است.
«نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزۀ صلح نوبل اعلام کرده که در روز جهانی حقوق بشر “در اعتراض به نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در ایران و در همراهی با اعتصاب زنان زندانی بهائی در اوین و اعتراضشان به نقض حقوق شهروندی بهائیان” اعتصاب غذا خواهد کرد… این دو زن بهائی روز شنبه ۱۸ آذرماه در نامه‌ای که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شد، گفتند که این اقدام در “اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت” و در راستای “احقاق حقوق شهروندی بهائیان” انجام می‌شود.”» (ایران وایر ۱۸ آذر ۱۴۰۲).
ملاحظه می‌شود که در این اعتصاب غذا هم هدف خانم‌ها فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت “احقاق حقوق شهروندی بهائیان” است نه حقوق اقلیت‌ها و یا سایر فعالان حقوق بشری و مدنی و… درحالی‌که سایر فعالان از حقوق شهروندی بهائیان دفاع می‌کنند، بهائیان حاضر به اقدامی مشابه نبوده‌اند.
۷ـ۳. پیگیری اهداف نقشه ۹ ساله: حضور در گفتمان‌های اجتماعی به هدف تغییر نظام سیاسی در ایران
یکی از خصوصیات تشکیلات بهائی تدوین و برنامه‌ریزی در قالب (نقشه)های مشخص در بازه‌های زمانی، برای هر جغرافیای خاص است که اهداف و روش‌های متناسب با جوامع را برنامه‌ریزی و پیاده می‌کند.
تشکیلات بهائی در قالب نقشه‌ای جدید (۹ ساله) پیامی را در ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱ (۹ دی ۱۴۰۰) منتشر نموده بود که هدف اصلی آن «بروز و ظهور قوای اجتماع‌سازی امر بهائی» معرفی شده است.
بیت‌العدل بهائی در پیام اول اردیبهشت ۱۴۰۱ (رضوان ۲۰۲۲) از بهائیان چنین می‌خواهد که:
«… مساعی دوستان در جامعه‌سازی – اشتغال به اقدام اجتماعی – مشارکت در گفتمان‌های رایج در اجتماع… در یک چارچوب عمل مشترک…» اقدام نمایند.
یکی از ویژگی‌های این نقشۀ جدید، برون‌گرایی هرچه بیشتر بهائیان و حضور در عرصه‌های عمومی عنوان شده است.
بر اساس این اهداف، برخلاف روال سال‌های قبل شاهد بودیم که بهائیان در قالب «جامعه سازی ـ اشتغال به اقدام اجتماعی ـ مشارکت در گفتمان‌های رایج در اجتماع» در برنامه‌ریزی‌ها و نشست‌های با موضوع «آینده ایران پس از تغییر نظام جمهوری اسلامی» با عناوین مختلف حضور پررنگ و معناداری پیدا کرده بودند.
همچنین در چارچوب اهداف «نقشه ۹ ساله»، در قالب حمایت از سایر زندانیان سیاسی و مدنی در صحنه سیاست حضور فعال داشته‌اند (برخلاف روال و روش سابق تشکیلات، که در صحنه سیاست به‌صورت علنی حضور نداشت).
با وجودی که برخی از بهائیان سال‌ها در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده‌اند، تقریباً هیچ‌گاه بیانیه‌ای را در دفاع از سایر زندانیان سیاسی امضا نمی‌کردند (علی‌رغم جست‌وجوی بسیار دراین‌باره مطلبی به دست نیامد)؛ اما از سال ۱۳۹۹ به بعد، پس از آزادی رهبران جامعۀ بهائی موسوم به «یاران ایران»، ناگهان نام بهائیان «به‌خصوص خانم‌ها فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت» زیر بیانیه‌هایی کاملاً سیاسی در حمایت از سایر زندانیان جا گرفت که به‌نوعی به زمینه‌چینی و آماده‌سازی فضای درون جامعۀ بهائی برای حضور در عرصه اجتماع و سیاست تعبیر شده است.
به‌عنوان نمونه امضای بیانیه حمایت از «فعالان محیط زیست» ایران بوده است:
«به گزارش هرانا – بیست تن از زندانیان زن در زندان اوین، با نگارش بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن موارد متعدد نقض حقوق فعالان محیط زیست محبوس در این زندان، خواستار آزادی بی‌قیدوشرط این افراد شدند…. اسامی امضاکنندگان این بیانیه بدین شرح است: …، مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، …»
به‌عنوان نمونه‌ای دیگر از اقدامات خانم‌ها فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت در جهت اهداف «نقشه ۹ سالۀ بیت‌العدل» در قالب «مشارکت در گفتمان‌های رایج در اجتماع» شاهد مشارکت ایشان به‌صورت غیرحضوری (در زمان حضور در زندان) در نشستی کاملاً سیاسی از
۷ـ۴. بیان دیدگاه‌های تشکیلات بهائی در نشست براندازان با عنوان (گفت‌وگو برای نجات ایران)
نشستی در اول و دوم اردیبهشت (۱۴۰۲ ش) در فضای مجازی (کلاب هاوس) توسط گروه‌ها و مخالفان نظام و عمدتاً افرادی قائل به براندازی برگزار شد با عنوان «گفت‌وگو برای نجات ایران».
کسانی که با ساختار تشکیلات بهائی آشنا هستند، به‌خوبی می‌دانند که حضور در چنین نشستی، آن هم از سوی دو تن از بالاترین مقامات سابق تشکیلات بهائی در ایران، به‌ویژه در زمانی که به اتهام جاسوسی و براندازی در زندان هستند، بدون دستور و اجازۀ بیت‌العدل بهائی، محال است.
هرچند که به‌ظاهر متن بیانیه ایشان اشاره‌ای مستقیم به براندازی در ایران نداشت، اما قرار گرفتن نام «جامعۀ بهائی» در نشستی که خروجی آن از سوی همۀ کارشناسان و سایر سخنرانان و حاضران، لزوم «تسریع در اقدام به براندازی نظام» بوده است، به غیر از تأیید و اقدام درجهت براندازی، برداشت دیگری از آن نمی‌شود..
به نظر می‌رسد بیت‌العدل با توجه به اتفاقات سال گذشته و نقش پررنگ زنان در جریان اعتراضات و شناخته‌شده بودن این دو خانم (به‌واسطه هم‌بندی‌شان با افراد سرشناس از مخالفان نظام) به این جمع‌بندی رسیده بود که با وجود تمام خطراتی که این اقدام برای این دو خانم در زندان دارد، این حضور در جمع براندازان نظام، حتماً باید از طریق ایشان صورت بگیرد (هرچند که احتمال دارد بیانیه را افرادی دیگر تهیه کرده باشند) و نه حتی از طریق آقایانی که همان زمان در زندان بودند و یا حتی افرادی شناخته‌شده از جامعۀ بهائی، از چهره‌های دانشگاهی مقبول، ساکن در داخل و یا خارج از ایران.
درمورد اهداف و نحوه و شرکت‌کنندگان این نشست این‌گونه بیان شده است:
همایش مجازی «گفت‌وگو برای نجات ایران» شامگاه شنبه دوم اردیبهشت با برگزاری دومین نشست خود در کلاب‌هاوس به کار خود پایان داد. در این نشست دو روزه ۴۲ نفر از فعالان سیاسی، اجتماعی و حقوق بشری در پنل‌های مختلف صحبت‌های خود را ارائه کردند. از میان این افراد ۲۳ نفر در ایران هستند … ۱۹ نفر دیگر نیز در خارج از ایران زندگی می‌کنند.) (تلویزیون ایران اینترنشنال: نشست مجازی دوروزۀ «گفت‌وگو برای نجات ایران» با هدف تقویت گفتمان گذار از جمهوری اسلامی و تشکیل حکومتی دموکراتیک).
۷ـ۵. بخشی از متن بیانیه فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت به نشست مجازی «گفت‌وگو برای نجات ایران»
«پیداست که شما هموطنان گران‌قدر عزم خود را برای عزت و آبادانی کشور عزیزمان جزم نموده‌اید. از تفرقه و تجزیه و مصلحت‌جویی شخصی و نزاع بر سر قدرت که مشخصۀ دوران طفولیت جامعه است، عبور کرده، به وحدت در عین تنوع و کثرت روی آورده‌اید… جامعه مدنی قوی‌تر از همیشه، مصمم به ایفای نقش خود در هر فرصت ممکن گشته. معلمان، کارگران و از همه گسترده‌تر زنان قیام نموده و در جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ماه‌های اخیر نمود بیشتری داشته است… اکنون اقلیت سنی ایران با حمایت پیشوای روحانی خود از ایده برابری و برادری مذهبی و رفع تعصب و تبعیض و ایران برای همه ایرانیان سخن می‌گویند. ایشان همچنین از حقوق هموطنان بهائی خود که ۴۴ سال است در معرض انواع تبعیضات و محرومیت‌ها قرار دارند، دفاع کرده‌اند.
… خدمت به کشور نه فقط وظیفه، که حق همه ماست. از راه دور دست‌های شما را به گرمی می‌فشاریم و بهترین آرزوهای خود را تقدیم می‌داریم.
مهوش ثابت (مهوش شهریاری) فریبا کمال‌آبادی» (نقل از ایران وایر).
[۱] – (ایرنا، دوشنبه ۲۲ اسفند: رئیس قوه قضاییه با اشاره به آخرین آمار عفو اخیر گفت: تاکنون ۸۲ هزار و ۶۵۶ نفر مشمول عفو شده‌اند که ممکن است این آمار افزایش یابد. از این میزان، ۲۲ هزار نفر از عفوشدگان مربوط به اغتشاشات هستند که یا محکومیت پیدا کرده بودند و یا قبل از محکومیت، عفو شدند.)
