انصافا بهاییت با این همه ادعا با مساله مهمی‌مثل زنا می‌تواند مقابله کند؟ آیا اینطور نیست که هرکس که از لحاظ مادی تامین است می‌تواند هر وقت که بخواهد مرتکب عمل شنیع زنا شود و با پرداخت هزینه ای آنهم به بیت العدل! از گناه پاک شود؟ بنظر شما این حکم بازدارنده است یا تشویق کننده؟
آنچه در ادامه می خوانید
حکم زنا و ازدواج با محارم در بهاییت
با توجه به اینکه انسان همیشه به دنبال تکامل بوده و در هر زمان فرد یا افرادی پیدا شدهاند که راهکارعقلی وعملی برا اعتلای بشر معرفی کرده اند، پس از کش و قوس‌های فراوان به ااینگونه نظریه‌ها ایمان آورده و از ایشان استمداد طلبیده‌اند همانطور که روشن است، از نظر عقل زنا یک امر نامعقول و ناپسند می‌باشد، همانطور که در قران مجید بارها به این مساله اشاره شده است، ولی به یک آیه از این آیات اشاره کرده و مطلب را آغاز می‌کنیم:
گناه بزرگی كه اين آيه به آن اشاره می کند مسأله زنا و مسائلی که پیرامون آن می‌باشد است که در آیه شریفه می‌فرماید:« و نزديك زنا نشويد چرا كه عمل بسيار زشتى است و راه و روش بدى است ». (۱)
نمی‌فرماید زنا نكنيد، بلكه اشاره می‌کند که حتی به اين عمل شرمآور نزديك هم نشويد، اين تعبير اشاره لطيفى به اين است كه آلودگى به زنا غالبا مقدماتى دارد كه انسان را تدريجا به آن نزديك می کند، «چشم چرانى» يكى از مقدمات آن است، «برهنگى و بى حجابى» مقدمه ديگر، «كتابهاى بد آموز» و«فیلم هاى آلوده» و«نشريات فاسد» و«كانونهاى فساد» هر يك مقدمهاى بسیار مهم برای این امر هستند.
ببینیم فلسفه تحريم زناچیست؟
از مواری که با زنا، رخ نمایی می‌کند، پيدايش هرج و مرج در نظام خانواده، و از ميان رفتن رابطه فرزندان و پدران، رابطهاى كه وجودش نه تنها سبب شناخت اجتماعى است، بلكه موجب حمايت كامل از فرزندان مىگردد.
چرا که در اگر در جامعه فرزندان نامشروع و بىپدر فراوان گردند روابط اجتماعى كه بر پايه روابط خانوادگى بنيان شده درگیر تزلزل و انحطاط مىگردد.
مهمتر اینکه: از عنصر محبت كه نقش تعيين كنندهاى در مبارزه با جنايتها و خشونتها دارد محروم مىشوند، و جامعه انسانى به يك جامعه كاملا حيوانى توأم با خشونت در همه ابعاد، تبديل مىگردد.
باید بدانیم که: با توجه به تجارب و برسی عالمانه این مساله روشن می‌شود كه اين عمل باعث اشاعه انواع بيماريهاست و با تمام تشكيلاتى كه براى مبارزه با عواقب و آثار آن امروز فراهم كردهاند باز آمار نشان مىدهد كه تا چه اندازه افراد از اين راه سلامت خود را از دست داده و مىدهند.
لذا نبايد فراموش كرد كه هدف از امر مقدس ازدواج تنها مسأله اشباع غريزه جنسى نيست بلكه اشتراك در تشكيل زندگى و انس روحى و آرامش فكرى، و تربيت فرزندان و همكارى در همه شئون حيات از آثار ازدواج است كه بدون اختصاص زن و مرد به يكديگر و تحريم«زنا» هيچ يك از اينها امكان پذير نيست.
بد نیست به نظر جناب بها الله هم در زمینه زنا توجه کنیم، و ببینیم پیامبر قرن اتم! چه نظری در باره زنا داشته است:
«خداوند حكم داده است كه هر يك از مرد و زن زنا كننده مي بايد ديه به بيت العدل تسليم كند و مقدار آن ديه نه مثقال طلا است و اگر دو مرتبه زنا كردند لازم است دو مقابل آن پرداخت كنند (دو برابر) و اين حكمي است از جانب مالك اسماء». (۲)
اینجا مجال بحث نیست ولی انصافا بهاییت با این همه ادعا با مساله مهمی مثل زنا می‌تواند مقابله کند؟ آیا اینطور نیست که هرکس که از لحاظ مادی تامین است می‌تواند هر وقت که بخواهد مرتکب عمل شنیع زنا شود و با پرداخت هزینهای آنهم به بیت العدل! از گناه پاک شود؟ بنظر شما این حکم بازدارنده است یا تشویق کننده؟ (قضاوت با اهل عقل)
از این نکات که بگذریم نمی‌شود به راحتی از کنار این حکم گذشت و تاملی نکرد و البته اگر بشود از کنار مساله به این مهمی به راحتی عبور کرد، دلیل اینکه زنا خوب نیست چیست؟ مگر نه اینست که زنا باعث از بین رفتن آرامش و پيدايش هرج و مرج در نظام خانواده، و از ميان رفتن رابطه فرزندان و پدران می‌شود؟ به این حکم از جناب بها الله توجه کنید:
« تنها همسران پدرتان بر شما حرام شدند(نه مادر )»(۳)
از این متن اینگونه بر می‌آید که ازدواج با زن پدر حرام است و البته مدعی اند که حکم بقیه محارم بیان نشده است.
اگر چه بهائیان حکمی‌را که بیان نشده به بیت العدل حواله می‌دهند، بیت العدل نیز تصمیم در این باره را به عهده خود افراد می‌داند. «تصمیم گیری در این مورد به عهده خود نفوس مومنه محول شد و در ادامه آمده است؛ آن معهد اعلی هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب مقتضی نمی‌داند». (۴)
چرا که امکان دارد بهائیان بگویند: بین اقارب و محارم تفاوت است و نیز بهاییان ایران به واسطه عرف ایران این عمل شنیع را انجام ندهند، اما اینکه این مطلب در کتب آنان موجود است قابل انکار نیست. نظر نهائی را در این باره عبدالبهاء، در کتاب مائده آسمانی ارائه می‌کند و بیان می‌دارد هر آنچه حکمش بیان نشده حلال است! ، وی می‌گوید:
«عدم ذکر در الواح الهی نفس جواز است زيرا منهی از نصوص استنباط ميشود»(۵)
و باید بدانیم که به حکم ازدواج با محارم نه در کتاب اقدس و نه هیچ کتاب دیگری اشاره نشده است !
پانوشت
۱- سوره مبارکه اسرا آیه ۳۲ « وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلًا»
۲ – اقدس صفحه ۱۵سطر۱۲« قد حكم الله لكل زان و زانية دية مسلمة الي بيت العدل و هي تسعة مثاقيل من الذهب و ان عاد مرة اخري عودوا بضعف الجزاء هذا ما حكم به مالك الاسماء»
۳- اقدس ص ۳۰ س ۱۰« قد حرمت علیکم ازواج آبائکم. .
۴ – انوار هدایت صفحه ۴۸۷ حکم ۱۲۸۹ در موضوع ازدواج.
۵- عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، موسسه چاپ مطبوعات امری، ۱۲۹ بدیع، ج ۲، ص ۴۲٫
