در تمامی ادیان الهی مقابله با شیطان ودوری از آن بعنوان یکی از راهکارهای سالم ماندن انسان مورد توجه قرار گرفته است . اما عبدالبهاء به عنوان دومین پیشوای فرقه‌ی بهائیت، نزاع را حتی با شیطان ممنوع دانسته و آن را عامل اخراج حضرت آدم (علیه السلام) از بهشت معرفی نموده است: «دیروز به خواهش مدیر جریده “کامن ولث”، من برای آن روزنامه چیزی نوشتم که به سبب منازعه با شیطان، حضرت آدم از بهشت بیرون شد. پس منازعه با شیطان نیز جایز نه و نزاع و جدال با دشمن هم ممنوع است و سبب محرومی از فیض رب ودود؛ و انسان باید که طرف مخالف را به حال خود واگذارد».(۱)
اما در پاسخ به این دیدگاه پیشوای بهائیت می‌گوییم:
اولاً: بنابر تصریح قرآن کریم، حضرت آدم (علیه السلام) به دلیل فریب خوردن از شیطان و نافرمانی خداوند در ترک اولی از بهشت اخراج شد و نزاع او با شیطان عامل اخراجش از بهشت نبود.(۲)
ثانیاً: در تمامی ادیان و حتی مکاتب اخلاقی، مبارزه با شیطان یک اصل بوده و ممنوعیت چنین مبارزه‌ای توسط عبدالبهاء، با این اصل مغایرت دارد. همچنان که قرآن کریم در کنار توصیه به صلح، شیطان را دشمن آشکار انسان معرفی فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ [بقره/۲۰۸]؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید همگی در صلح و آشتی درآیید! و از گام‌های شیطان، پیروی نکنید؛ که او دشمن آشکار شماست».
ثالثاً: با توجه به گفته‌ی عبدالبهاء مبنی بر واگذاری دشمنان به حال خود؛ اثری از دین و اماکن دینی باقی نخواهد ماند. همچنان که قرآن کریم فرموده است: «…وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا… [حج/۴۰]؛ و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‌ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد».
نتیجه آنکه میتوان با شیطان در هر بعد آن مبارزه نکرد و فریب او را نخورد ؟ بعبارت دیگر اگر با شیطان مقابله نکنی در هر صورت فریب او را خواهی خورد .
پی‌نوشت:
۱- مجله‌ی آهنگ بدیع، ارگان رسمی بهائیان، شماره‌ی: ۹، ص ۱۹۴٫
۲- قرآن کریم، سوره‌ی مبارکه‌ی: بقره/۳۶؛ سوره‌ی مبارکه‌ی: طه/۱۲۱-۱۲۰٫
