- طبق نوشته های صريح عبدالبهاء و شوقی افندی، این مؤسسه(بیت الظلم) فاقد اعتبار و مشروعیت قانونی باشد.
- فعالیت تشکیلات بهائی، محدود و داخلی و درحد سرگرم کردن بهائیان است و به نظر من نمود اجتماعی چندانی ندارد. بحث «دخول افواج» که بهائیت مطرح کرده است، افسانه ای بیش نیست».
در ادامه بخش های قبلی، در این بخش(بخش ۷)، ادامه انتقادهای آقای دیل هازبند به عدم مشروعیت بیت الظلم(العدل) طبق آموزه های بهائیت و اهداف تبلیغی تشکیلات بهائیت(سرگرم کننده برای جلوگیری از تحری حقیقت) ارائه می گردد.
۸- واقعیت این است که بهاءالله هیچگاه درباره «بیت العدل جهانی» که قرار است بر کل جهان حکمرانی کند، مطلبی ننوشته است. این مفهوم را بعداً عبدالبهاء در الواح وصايا اختراع کرد! آن بیت العدلی که در نوشته های بهاءالله آمده است، نهاد کوچکی است که در هرشهر، بهائیان همان شهر را مساعدت و اداره می نماید. بنابراین بیت العدل جهانی و مصون از خطا، با سازمانهای عریض و طویل، ساخته و پرداخته عبدالبهاء و شوقی افندی و الگوبرداری شده از سازمان های بین المللی تشکیل شده در دورۀ آنان است. ضمن آنکه شرایطی را که عبدالبهاء و شوقی افندی برای بیت العدل جهانی مقرر داشته اند، در بيت العدل فعلی تحقق پیدا نکرده است. بیت العدل فعلی مستقر در حیفا، از ابتدای تشکیل، بدون ولی امری در رأس آن تأسیس شده است و تا امروز هم ولی امری در رأس آن قرار نگرفته است. این موجب شده تا بنا به نوشته های صريح عبدالبهاء و شوقی افندی، این مؤسسه فاقد اعتبار و مشروعیت قانونی باشد. همچنین روش انتخاب اعضای بیت العدل نیز، هیچ امتیازی بر روش انتخاب پاپ از میان اعضای کالج کاردینال ها، در کلیسای کاتولیک روم، که خود کاردینال ها را پاپ های پیشین منصوب کرده اند، ندارد. من در سال ۲۰۱۱ برای یک مقاله عنوان طعنه آمیز و افشاگرانه «بیت العدل دار التبليغ بین المللی مرکز عدالت[۱]» را انتخاب کردم که به روابط نامشروع دو نهاد مهم و اصلی نظم بهائی اشاره دارد:
آنچه در ادامه می خوانید
دایره بسته انتخاب اعضای دارالتبلیغ توسط بیت العدل و تکمیل اعضای بیت العدل از میان اعضای مذکر دارالتبلیغ
بيت العدل بالاترین نهاد مدیریتی و تصمیم گیری جامعه بهائی است و اعضای دار التبليغ بين المللی، هر ۵ سال یک بار توسط آنان انتخاب می شوند. ماهیت بوروکراتیک و چرخشی بین این دو نهاد، در آن معجونی که من بر عنوان مقاله گذاشته ام مشخص شده است! وقتی نخستین بار در سال ۱۹۶۳، بیت العدل تشکیل شد اعضای آن همان اعضای پیشین شورای بین المللی انتصابی و برخی از محافل ملی قدرتمند بهائی بودند. متعاقباً بيت العدل، دار التبليغ بین المللی را بنا نهاد تا جایگزین ایادیان امرالله ساکن ارض اقدس شود. طی چند دهه، به مرور تعداد بیشتری از اعضای دارالتبلیغ، جایگزین اعضای بیت العدل شدند، تا امروز که دیگر همه اعضای فعلی بیت العدل، همان اعضای دارالتبلیغ بین المللی هستند که خود آنها قبلاً توسط بیت العدل گزینش شده بودند. این روند به عنوان «حلقه بسته» شناخته شده است و نتیجه آن می شود که یک سیستم و نظام به شدت محافظه کار بر سرکار می ماند که علاقه ای به اندیشه های جدید و نوآوری و خلاقیت ندارد.
۹ – هدف بهائیت از تبلیغ تهاجمی آموزه های خود به دیگران چیست؟
در مورد تبلیغ در بهائیت و انگیزه های آن، نیاز به مقالات جداگانه ای است، اما نگاه دیل هازبند به تبلیغ، متفاوت از بحث های معمول است. او عقیده دارد مسؤولان و تشکیلات بهائی از تبلیغ دو هدف را دنبال می کنند. هدف اول سرگرم کردن و مشغول نگاه داشتن بهائیان باورمند است، به نحوی که آنها فرصتی برای تحری حقیقت و تفکر انتقادی درباره ابعاد و جنبه های مختلف امر بهائی نداشته باشند. هدف دوم، پیدا کردن افراد جدید و بهائی کردن آنها برای جایگزینی آن دسته از بهائیان است که به دلیل بی اعتمادی و بی اعتقادی، بهائیت را ترک کرده اند. فعالیت تشکیلات بهائی، محدود و داخلی و درحد سرگرم کردن بهائیان است و به نظر من نمود اجتماعی چندانی ندارد. بحث «دخول افواج» که بهائیت مطرح کرده است، افسانه ای بیش نیست».
[۱] .http://bahaism.blogspot.com/2011/10/universal-house-of-international.html
