در سال ۲۰۰۳ میلادی، ایالات متحده امریکا و ائتلاف همراه آن به بهانه وجود سلاح های کشتار جمعی در عراق و حمایت دولت عراق از گروه تروریستی القاعده، به عنوان مرتکب حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به این کشور حمله کردند. در این حمله که نیروهای ایالات متحده، بریتانیا، استرالیا و لهستان در آن شرکت داشتند، بیش از ۹۲۰۰ نفر نظامی عراقی و۳۷۵۰ نفر شهروند عادی کشته شدند و بسیاری از زیر ساختهای عراق از بین رفت.
هانس بلیکس سرپرست بازرسان سازمان ملل متحد، در ژانویه ۲۰۰۳ در گزارش خود به وجود ۹۱۰ تن عامل شیمیایی اعصاب و ۸۵۰۰ لیتر عامل سیاه زخم در عراق اشاره کرده بود که گزارشی مبنی بر انهدام آنها، به دست نیامده بود. جورج بوش در سخنرانی سال ۲۰۰۳ خود ادعا کرد که عراق در اواخر دهه ۱۹۹۰ دارای آزمایشگاه های سیار میکروبی بوده است. کالین پاول نیز به شورای امنیت آمد تا مدارک خود مبنی بر وجود سلاح های نامتعارف در عراق را گزارش نماید. دولت فرانسه هم بر این باور بود که عراق دارای مقادیری عامل سیاه زخم و بوتولیسم است و توانایی تولید عامل اعصاب را هم دارد.
دولت عراق ادعا داشت که سلاح های مورد اشاره در حضور نمایندگان سازمان ملل منهدم شده است و گزارش انهدام نیز ارسال گردیده است. با توجه به گزارش های موجود قرار بود سازمان ملل با تأیید اینکه دولت صدام نسبت به انهدام سلاح های کشتار جمعی خود اقدام کرده است، دستور لغو تحریم های اقتصادی عراق را صادر نماید، ولی کارشناسان سازمان ملل با ارائه گزارشی در حسن نیت دولت عراق تردید کرده و با اعلام اینکه سلاح های معدوم شده بیش از میزانی بوده است که دولت عراق قبلاً به سازمان ملل اعلام نموده است، عملاً مانع صدور قطعنامه به نفع دولت عراق شدند. البته بعدها روشن شد که در زمان حمله آمریکا هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق نبوده است.
حمله غافلگیرانه ائتلاف بین المللی ایالات متحده آمریکا و بریتانیا به عراق در ساعت ۵:۳۰ دقیقه بامداد ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ با اسم رمز «عملیات آزادی عراق» صورت پذیرفت و حضور آمریکا و انگلیس در کشورهای اسلامی و منطقه استمرار یافت.
هر چند ائتلاف آمریکا و انگلیس با حمله به عراق نتوانستند به همه اهداف خود دست یافته و متحمل هزینه های فراوانی نیز گردیدند، ولی ذی نفعان در این ماجرا که طراح اصلی این سناریو بودند، نباید به فراموشی سپرده شده و به عنوان قهرمان پیروز معرفی گردند. حضور دولت امریکا و انگلیس در این ماجرا خیلی عجیب نیست، زیرا روحیه استکباری آنها و میل به تسلط بر کشورهای ضعیف با گوشت و پوست آنها عجین شده است. طبق ادعای گلیشر، تعجب در اینجاست که ردپای بیت العدل و محفل ملی بهائیان انگلیس و جاسوس ام – ای ۶ نیز در این داستان پیداست.
ماجرا از این قرار است که دیوید کریستوفر کلی[۱] کارشناس سلاح های شیمیایی و بیولوژیک سازمان ملل، کارمند وزارت دفاع بریتانیا بود. او به عنوان بازرس سلاح های کشتار جمعی سابقه همکاری با کمیته ویژه سازمان ملل در عراق را داشت و چهل بار برای تهیه گزارش، به عراق رفته بود و تنها منبع موثق سازمان ملل به شمار می رفت.
دیوید کلی درحین ماموریت های خود با خانمی بهائی به نام می پیترسون[۲]، كويتي الاصل، مامور سازمان سیا و شاغل در مدرسه جاسوسی آمریکا، آشنا شده و تحت تبلیغ او قرار گرفت. کلی در سال ۱۹۹۹ میلادی در کالیفرنیای آمریکا، به بهائیت ایمان آورد و متعاقب آن با خانم می پیترسون (بهائی) ازدواج کرد.
خانم پیترسون به عنوان همسر، دیوید کلی را در ماموریت های او به عراق همراهی کرد و جایگاهی بیش از مترجم را نیز برای او داشت.
با اینکه گزارشهای دیوید کلی از عراق، کاملاً محرمانه و طبقه بندی شده بود و باید در اختیار مقامات مسئول قرار می گرفت، ولی دیوید کلی با حضور در یک جلسه بهائی قسمتی از اطلاعات به دست آمده را در اختیار اعضای بهائی حاضر در جلسه می گذارد. از طرف دیگر کلی در مصاحبه ای غیررسمی و ضبط نشده، اطلاعاتی از پرونده را در اختیار اندرو کیلیگان[۳] خبرنگار بی بی سی قرار می دهد.
پس از افشای نام کلی، به عنوان منبع درز اطلاعات جنگ عراق به بی بی سی، وی توسط کمیته انتخابی امور خارجه بریتانیا احضار می شود و دو روز بعد از آن، جسد او در خیابان های لندن پیدا می شود. ابتدا گفته شد که وی با استفاده از قرص های مسکن با دوز بالا خودکشی کرده است، ولی گمانه زنی ها حاکی از این است که دیوید کلی به قتل رسیده است[۴].
پس از پیدا شدن جسد دیوید کلی، پرونده برای بررسی و تحقیق به لردهاتن[۵] قاضی انگلیسی سپرده شد. او بازجویی های مختلفی را به عمل آورد، ولی اطلاعات درستی در اختیار او قرار نگرفت و در مجموع نتیجه روشنی از واقعیت ماجرا به دست نیامد. پس از حمله آمریکا به عراق که بدون مجوز سازمان ملل انجام شد و با سرنگونی صدام و حضور آمریکا در عراق، بهائیان تلاش زیادی کردند تا با مظلوم نمایی املاک بهائی مصادره شده را – که ادعای مالکیت آن را داشتند – باز پس گیرند ولی به دلیل وجود مدعی خصوصی و ارائه مدرک مالکیت از سوی او نتوانستند این املاک را در اختیار بگیرند.
فردریک گلیشر، ورود دیوید کلی به قضیه سلاح های شیمیایی عراق را ترفند و نقشه تشکیلات عالی بهائی بیت العدل و محفل ملی انگلیس می داند.
به عقیده گلیشر، جامعه بین المللی بهائی و بیت العدل جهانی، بهره زیادی از وقوع جنگ در عراق می برد.
از جمله طرح ادعای مجدد درباره محل سکونت بهاءالله در عراق (درهنگام تبعید وی) و باغ رضوان، همچنین راه اندازی برنامه زیارت بهائیان از عراق و افزایش برنامه های تبلیغی و گسترش بهائیت در خاورمیانه را می توان نام برد.
توضیح اینکه خانه مسکونی بهاءالله در بغداد، در زمان تبعید به عراق در نزد بهائیان بسیار مقدس است و طبق تعالیم بهائی، عنوان کعبه و محلی برای اجرای مراسم حج بهائی را دارد. از طرف دیگر باغ رضوان در بغداد نیز مورد توجه است. بهائیان معتقدند شروع ادعای مظهریت علنی بهاءالله در آن مکان بوده است. همچنین مکان هایی در سلیمانیه عراق نیز که بهاءالله مدت دوسال مخفیانه در آنجا زندگی کرده است، مورد توجه بهائیت قرار دارد. تشکیلات بهائی، برنامه ریزی وسیعی را برای مکان های یادشده در عراق تدارک دیده بود.
بیت العدل به دنبال این بود که برای کشور عراق شرایط یک مکان زیارتی و توریستی بزرگ (مانند اسرائیل) ایجاد کرده و با ساخت بناهای مدرن و زیبا، توجه جهانیان را به آن مکانها جلب نماید. محفل ملی عراق علاوه بر تبلیغ بهائیت با نفوذ در عراق و کسب اطلاع از کشورهای اسلامی، میتوانست ماموریت های مختلفی را برای اسرائیل به عهده گرفته و با ساخت اماکن مقدسه خود خاری در چشم مسلمانان گردد. با روی کار آمدن صدام حسین، دولت عراق با استناد به ماده ۱۰۵ قانون اساسی خود، همه اماکن بهائی را مصادره و هرگونه فعالیت بهائیان در عراق را غیر قانونی اعلام نمود. با اقدامات انجام شده، فعالیت بهائیان در عراق فوق العاده کاهش یافت. بهائیان که از این مسأله دلخور بودند، منتظر فرصت بودند تا بتوانند با تغییر حکومت در عراق، اهداف خود را در آن کشور عملی سازند. حمله آمریکا به عراق و برکناری صدام حسین و افتادن حکومت به دست امریکاییان و گروههای لائیک می توانست این فرصت طلایی را برای آنها فراهم نماید. با توضیحات فوق اگر نگویم بهائیان در حمله آمریکا به عراق نقش پیاده نظام اسرائیل و آمریکا را به عهده داشتند، حداقل باید قبول کنیم که انگیزه لازم را برای همکاری با ائتلاف آمریکا و انگلیس، به منظور بازپس گیری اماکن بهائی و نابودی حکومت شیعی مخالف بهائیت را داشته اند[۶].
[۱] David Christopher Kelly
[۲] Mai Peterson
[۳] Andrew Killigan
[۴]– سودابه جوادی، «درخواست برای تحقیق دوباره در مورد مرگ دیوید کلی»، خبرگزاری بی بی سی، ۲۲ اوت ۲۰۱۰ :
http://www.bbc.com/persian/iran/2010/08/100813_124_David_Kelly_inquest_call)
[۵] Lord Hutton
[۶] – بهائیت در عراق، مجله روشنا، فصلنامه تخصصی فرق و ادیان، شماره ۸۰ ، سال دهم، بهار ۱۳۹۰، ص۳۱
