بهائیت که از ابتدای شکل‌گیری با سیاست عجین بود و می‌توان آن را فتنه‌ای مذهبی – سیاسی نامید که مهم‌ترین هدف آن حذف دین از جامعه و بسترسازی برای تسلط بیگانگان بر ایران بوده است، از چندان مبنای فکری‌ای برخوردار نیست که شاهد تحولاتی نیز در آن باشیم. گرایش برخی از مردم به این فرقه را نیز بر اثر جهل و ناآگاهی و عدم شناخت ماهیت پنهان آن، تبلیغات گسترده و حمایت استعمارگران باید دانست، نه تعالیم و تفکرات رهبران آن.
بنابراین، باید این فرقه را بیشتر سیاسی دانست تا فکری. با این حال، رهبران اولیه آن سعی داشتند تا یک نظام فکری ارائه دهند و پیروان خود را سرگرم کنند که نمونه آن کتب و آثار آنان است که از محتوای قابل ملاحظه‌ای برخوردار نیست و ملغمه‌ای است، از ادعاها و حرف‌هایی که فاقد ارتباط منطقی است. این روند تا زمان عباس افندی ادامه داشت؛ اما با رهبری شوقی و مناسب شدن فضای فعالیت بهائیان در ایران و جهان، کار تشکیلاتی و تبلیغاتی محور فعالیت‌های این فرقه شد.
در این دوره قدرت‌طلبی و سیاست‌بازی در رأس فعالیت‌های بهائیت قرار گرفت و برای نیل به این هدف تشکیلاتی منسجم شبیه احزاب و لژهای فراماسونری به‌نام «بیت‌العدل» پایه‌گذاری شد که بر تمام اجزای جامعه بهائیت نظارت داشت و برنامه‌های متعددی نظیر برنامه ده ساله، برنامه نه ساله، برنامه پنج ساله و… طرح ریزی شد تا فرقه را به اهداف سیاسی و اقتصادی خود برساند.
نفوذ گسترده در ساختار رژیم پهلوی و ارائه برنامه‌هایی به این رژیم نظیر انجمن‌های ایالتی و ولایتی، در راستای اهداف این فرقه برای سیطره بر ایران بود که با هوشمندی و ایستادگی حضرت امام (ره) مواجه شد و نتوانستند به هدف اصلی خود یعنی حاکمیت بر ایران دست یابند.
حضرت امام برخی از اصول اصلاحات شاه را ملهم از تقویم بهائیان می‌دانند و می‌گویند:
«شما آقایان در تقویم دو سال پیش از این یا سه سال پیش از این بهائی‌ها مراجعه کنید؛ در آنجا می‌نویسد: «تساوی حقوق زن و مرد رأی عبدالبهاء»؛ آقایان هم از او تبعیت می‌کنند. آقای شاه نفهمیده می‌رود، بالای آنجا می‌گوید: «تساوی حقوق زن و مرد.» آقا این را به تو تزریق کردند، تو مگر بهائی هستی که من بگویم کافر است، بیرونت کنند. نکن این طور… . «نظامی کردن زن، رأی عبدالبهاء»؛ آقا تقویمش موجود است، نگویید نیست. شاه ندیده این را؟ اگر ندیده، مؤاخذه کند از آن‌هایی که دیده‌اند و به این بیچاره تزریق کرده‌اند که این را بگو.»[۱]
بنابراین بهائیت در این دوره به‌جای تحول فکری، تحول سازمانی و تشکیلاتی پیدا کرد و این تحول در سایه حمایت بیگانگان، به‌ویژه رژیم صهیونیستی و آمریکا اتفاق افتاد و این روال تابحال ادامه دارد و بهائیت حیفایی به مرکزیت بیت العدل(بیت الظلم) در حیفای سرزمین های اشغالی فلسطین(اسرائیل) مستقر و در حال ادامه و بعضا گسترش در بعضی کشورها است که گسترش در کشورهایی مثل آمریکا و هند قابل توجه است. البته این تشکیلات روی کشورهایی که شناخت کافی از بهائیت ندارند مثل کشورهای آفریقایی برنامه و تلاش بیشتری دارد.
منبع: کتاب جریان‌شناسی فکری – فرهنگی بهائیت در ایران معاصر، صص۱۹۹- ۲۰۰
[۱]. موسوی خمینی، سید روح‌الله. صحیفه امام (ره)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، ۱۳۷۸، ج۱، ص ۵۶.
راه ارتباط با ما: [email protected]
