آیا عبدالبها آنطور که ادعا شده در بین مردم فلسطین مورد احترام است

علت تکریم عبدالبهاء در فلسطین

جناب حسین امانت مدعی است تکریم عبدالبهاء در فلسطین بخاطر بی تعصبی و برخورد مساوی او با تمامی افراد و ادیان عنوان کرد . ولی جناب امانت پاسخ ندادند که در همان ایام اشغال سرزمین فلسطین توسط اوباشان انگلیس و تاسیس نطفه نا میمون صهیونیست در منطقه چرا دولت انگلیس بالاترین نشان خود را به جناب عبدالبها  اهدا کرد . نشانی که به افرادی داده میشود که در جهت تحکیم پایه های استعمار انگلیس در سرزمینهای دورفعالیت شاخص و تاثیر گذار داشته اند  به آنان اهدا میگردد .

در حالی که هم اینک نیز نیروهای مقاومت در برابر اشغالگری صهیونیستها مقاومت میکنند اگر مردم عکا و مردم منطقه میدانستنند که این کسی که در مراسم تشییعش شرکت کرده اند همان فردی است که اگر نبود پشتیبانی او و فرقه او از ارتش انگلیس این اشغالگری آغاز نمیشد که حالا مانند یک غده سراطانی منطقه را در معرض بزرگترین جنایتها قرار دهد قطعا در مراسم او شرکت نمیکردند .  و  در واقع، این تزویر و دورویی عبدالبهاء بود که باعث شد تا در کنار عوامل استعمار، فلسطینی ها نیز در مراسم تشییع و تکریم او حضور یابند.

یکی از رسانه های برانداز وابسته به تشکیلات بهائیت در مصاحبه با حسین امانت معمار معروف بهائی ایرانی –کانادایی، به موضوع ساخت مقبره جدید عبدالبهاء (جانشین پیامبرخوانده بهائیت) در شهر عکا و همچنین علت تکریم او در این شهر پرداخت. البته نام حسین امانت را در کنار تمامی بناهای ساخته شده توسط تشکیلات بهائیت چه در حیفا و چه اماکنی تحت عنوان مشرق الذکار که در کشورهای مختلف بنا شده می بینیم . امانت در بخشی از مصاحبه خود، علت تکریم عبدالبهاء و حضور پررنگ تمام اقشار در تشییع او را بی تعصبی و برخورد مساوی او با تمامی افراد و ادیان عنوان کرد:

«در تشیع جنازه عبدالبها از شخصیت‌ های مختلف فلسطین از همه مذاهب سخنرانی کرده‌ اند. اصلا دین مطرح نبود. چنان‌که برای خود عبدالبهاء هم مطرح نبود و او تعصبی نداشت که مثلا بگوید بهاییان از بقیه بهترند. همه را از یک دید می‌دید و از یک زاویه به آن‌ها محبت می‌ورزید. اسناد تاریخی، تشییع‌جنازه عبدالبها را ثبت کرده‌اند؛ مثلا سر هربرت ساموئل، کمیسیونر عالی وقت بریتانیا در فلسطین، به حضور بیش از ده هزار نفر در تشییع جنازه عبدالبهاء از تمام طبقات و مذاهب و نژادهای کشور اشاره می‌کند. این در حالی است که کل جمعیت حیفا در آن روزها حدود ۲۰ هزار نفر بود. فرماندار وقت اورشلیم نیز می‌نویسد: هرگز جلوه‌ای به این متحدی از ابراز تاسف و احترام را ندیده‌ام.»(۱)

اما در نقد و بررسی ادعای حسین امانت در خصوص علت تکریم عبدالبهاء در فلسطین لازم است تا به نکاتی اشاره کنیم:

اول: امانت و بهائیان چگونه بی تعصبی، برخورد مساوی و فرق نداشتن بهائی و غیربهائی در نظر عبدالبهاء را علت تکریم او در فلسطین میدانند در حالی که او، وصی پیامبرخوانده ای بود که اساساً غیربهائیان را انسان نمی دانست (۲) و اصل و محور را همیشه و همه جا در برتری بهائیان در نظر می گرفت: «حضرت عبدالبهاء می‌فرمودند: یک كاكاسياه احباب (بهائی) بهتر از یک حوریه اغيار (غير بهائی) است. و نيز می‌فرمودند: بدِ بدِ احباء، بهتر از خوبِ خوبِ اغيار است.»(۳)

دوم: این عضو تشکیلات بهائیت در حالی قول سر هربرت ساموئل (نماینده انگلیس اشغالگر در نواحی فلسطین و این صهیونیستِ با اصالت) را در خصوص تشییع پرجمعیت عبدالبهاء، سند محبوبیت او معرفی کرد که حضور عوامل استعمار در تشییع و تکریم عبدالبهاء، به جهت خدمت او در تأمین آذوقه ارتش انگلیس برای اشغال نواحی فلسطین بوده است.(۴) اما عاملی که باعث شد تا مسلمانان (که اکثریت جمعیت فلسطین را تشکیل می دادند) و حتی روحانیون مسلمان، در تشییع جنازه شخصی که مدعی نسخ اسلام بود و در آثار خود، دست به تحریف آیات الهی قرآن زد، شرکت کنند، رفتار توأم با تزویر و دورویی او بوده است.

چرا که عبدالبهاء در فلسطین و در حضور علمای مسلمان این شهر، عقایدش را کتمان و خود را زاهدی مسلمان جلوه می‌ داد که در نماز جماعت مسلمانان شرکت می کرد و گاهی نیز به عنوان امامت جماعت مسلمین حاضر می شد. مبلّغ مشهور بهائی در کتاب خود به این موضوع اعتراف کرده و می‌نویسد: «دانست که حضرت غصن اعظم، یعنی عبدالبهاء، برای امامت صلوة حاضر شده و عدّه‌ای از اصحاب به آن حضرت اقتدا می‌کنند…»(۵)

لذا اگر تزویر و دورویی عبدالبهاء در فلسطین نبود، عقایدش را آشکار و آنچه نسبت به غیربهائیان در دل داشت، علناً اظهار می کرد که جز پیروانش تکریم کننده ی دیگری نداشت.

پی‌نوشت:

۱- رسانه برانداز ایران وایر، مصاحبه با حسین امانت، مورخ: ۳۱ شهریور ۹۸٫

۲- چنان که پیامبرخوانده بهائی گفته است: «نفوسی که از این أمر بدیع معرضند، از راء اسمیه وصفیه، محروم و کل آن بهائم (حیوان)، بین ید الله محشور و مذکور»: حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه‌ی خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الاول، ص ۱۴۰٫

۳- خلیل شهیدی، خاطرات خلیل شهیدی، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص ۱۵۲٫

۴- جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: روایت لیدی بلامفیلد از نقش عبدالبهاء در شکست عثمانی

۵- ر.ک: اشراق خاوری، رحیق مختوم، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، ۱۳۱ بدیع، ج ۲، ص ۱۷۱٫