پیامبرنمای بهائیت زمان جهانگیری فرقه خود و برقراری صلح عمومی در دنیا را پس از پایان جنگ های جهانی دانست! از این رو عبدالبهاء هم سال ۱۳۳۵ شمسی را سال تحقق پیشگوئی پیامبرنمای بهائیت تعیین کرد! با پایان یافتن دو جنگ جهانی و گذر ۶۶ سال از تاریخ پیشگوئی پیشوایان بهائی، نه بهائیت یگانه دین دنیا شد و نه صلحی عمومی در جهان شکل گرفت!
بر خلاف پیشگوئی پیشوایان بهائیت، پس از گذر تاریخ و وقایع وعده داده شده بهائیت، نه صلحی در دنیا برقرار شد، نه ادیان الهی کنار گذاشته شدند و نه بهائیت به عنوان دینی یگانه مورد پذیرش بشر قرار گرفت.
پیامبرنمای بهائیت در سخنانی، سیر شکل گیری نظم نوین جهانی با برپایی صلح عمومی و فراگیری بهائیت را تشریح کرده است. او پیش بینی کرد که پس از وقوع جنگ هایی جهانی، باور به دین توسط بشر کنار گذاشته خواهد شد و در ادامه پس از آنکه انسان فهمید زندگی بدون دین ممکن نیست، بهائیت توسط اندیشمندان به عنوان تنها دین بشر، تعیین می گردد؛ چنان که می خوانیم: «ابتدا ملل عالم خود را با تجهیزات جنگی جهنّمی مجهّز خواهند کرد و پس از تجهیز کامل، چون وحشيان خونخوار بر هم هجوم خواهند نمود و در نتیجه خونریزی عظیمی در سراسر جهان به راه خواهد افتاد. سپس خردمندان جهان در جستجوی سبب این خونریزی ها دور هم خواهند نشست و به این نتیجه خواهند رسید که سبب اصلی آن خونریزی ها تعصّبات مختلفه، مخصوصاً تعصّبات دینی و مذهبی بوده است. بنابراین، برای دفع این تعصّبات مذهبی، دین را به طور کلی کنار خواهند گذاشت. بعد، به این حقیقت پی خواهند برد که انسان نمی تواند بدون دین زندگی کند. آن وقت تعالیم تمام ادیان را مطالعه خواهند کرد تا ببینند کدام یک با شرایط و مقتضیات آن زمان مطابق است. بدین ترتیب و در آن زمان است که امر الهی جهانگیر خواهد شد.»(۱)
اما در واکاوی پیشگوئی پیامبرنمای بهائی به زمان برقراری صلح جهانی و پذیرش بهائیت به عنوان یگانه دین عالم باید گفت:
اول: بعلاوه پیش بینی پیامبرنمای بهائی، وصی و جانشین او عبدالبهاء، تاریخ دقیق وقوع وعده پیامبرخوانده بهائی (در زمان فراگیری صلح و جهانی شدن بهائیت) را تعیین کرده است. چنان که در نسخه اصلی کتاب بهاءالله و عصر جدید (پیش از تحریف توسط تشکیلات بهائیت)، اسلمنت تفسیر عبدالبهاء از دو آیه آخر کتاب دانیال در انجیل را نقل می کند.
عبدالبهاء ادعا داشته منظور از ۱۳۳۵ روزی که دانیال ذکر کرده، ۱۳۳۵ سال خورشیدی از زمان هجرت حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) به مدینه در سال ۶۲۲ میلادی است که برابر با ۱۹۵۷ میلادی می شود.(۲) وقتی از او پرسیده می شود که «ما در پایان این ۱۳۳۵ روز باید منتظر چه امری باشیم؟» او پاسخ می دهد: «صلح جهانی کاملا برقرار می شود… امر بهایی در همه جا منتشر خواهد شد و وحدت عالم انسانی برقرار شده می شود…!»(۳) این درحالیست که با گذر ۶۶ سال از وعده پیامبرنمای بهائی و وصی او، پیش بینی آن ها در خصوص زمان برقراری صلح و سلطه دینی و حاکمیتی بهائیت محقق نشده است!
دوم: پیامبرنمای بهائیت در حالی وعده به جهانگیری بهائیت پس از وقوع جنگ هایی جهانی داده بود که پس از مرگ او، دو جنگ بزرگ و خانمان سوز اول و دوم بین دولت ها در دنیا به وقوع پیوست (جنگ هایی که بسیاری از ملّت ها در آتش قدرت دولت ها سوختند.) با این حال نه خبری از کنار گذاشتن دین های الهی و نه خبری از جهانگیری بهائیت میان مردم دنیا به چشم می خورد! در واقع پیشگوئی نافرجام رهبران بهائی، نمونه ای از ناکامی ها و دلیل رسوایی دین سازان دروغین بهائیت است! چرا که پس از گذر تاریخ و وقایع وعده داده شده بهائیت، نه صلحی در جهان برقرار شد، نه ادیان الهی کنار گذاشته شدند و نه بهائیت به عنوان دینی یگانه مورد پذیرش بشر قرار گرفت.
آری؛ گویا تنها دین سازان بهائیت بودند که آرزو و توهمات خود را به عنوان پیشگوئی به خورد پیروانشان داده اند!
پی‌نوشت:
۱- ادیب طاهر زاده، نفحات ظهور حضرت بهاءالله، مزرعه بهجی ۱۸۹۲- ۱۸۷۷ م ، تأليف با ترجمه باهر فرقانی در ۵۱۸ صفحه، استرالیا: مؤسسه انتشاراتی سنچری پرس، چاپ اول ۲۰۱۵، ج ۴، ص ۵۷٫
۲-در این نسخه ها پیش بینی عبدالبهاء توسط تشکیلات بهائیت تحریف شده است: عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج الله زکی الکردی، ۱۹۲۱ م، ج ۳، ص ۲۲۴؛ ج. ای اسلمنت، بهاءالله و عصرجدید، ترجمه: الهی، رحیمی، سلیمانی، برزیل: دارالنشر البهائیه، ۱۹۸۸ م، ص ۲۷۸٫
۳=بسیطی، مرادی، آخوندعلی، آواز دهل، بی جا: بی نا، چاپ دوم، پاییز ۱۳۹۴، ص ۴۷٫
