هاتف دوستدار دارای یک خانواده تشکیلاتی و متعصب بهائی است که از سال ۱۳۶۸ به منظور اجرای توسعه طلبانه بیت العدل اسرائیل از انگلیس به ایران مهاجرت کرده است. او در این سالها توانسته نقش پررنگی در نهادهای دولتی در زمینه موسیقی و کودک پیدا کند! اما چرا نباید اعضای بهائیت در نهادهای فرهنگی و تصمیم ساز کشور حضور و فعالیت داشته باشند؟!
هاتف دوستدار از بهائیان نفوذی در زمینه موسیقی و کودک است که از سالها پیش برای اجرای فرامین بیت العدل اسرائیل، از انگلستان به ایران مهاجرت کرده است.
در سال ۱۳۶۸ شمسی فردی از انگلستان به ایران مهاجرت می‌کند که چند سال بعد، یعنی از سال ۱۳۷۵ شمسی، از مأموران اصلی اجرای نقشه ۲۵ ساله سازمان بیت العدل اسرائیل در ایران می‌شود. هاتف دوستدار فرزند ایرج دوستدار از بزرگترین نفوذی‌های سازمان رهبری بهائیت در ایران است. معرفی خانواده او که از اعضای برجسته سازمانی بهائیت به شمار می‌آیند، شاید به معرفی هرچه بهتر هاتف دوستدار کمک کند.
ایرج دوستدار (پدر هاتف) در صدا و سیما، سالها دوبلوری کرده و به اعتراف رسانه وابسته به بهائیت، از اعضای بهائیت در ایران بوده است.(۱)
یکی از خواهران او به نام حمیرا، منشی محفل استوک پورت انگلیس بوده و دخترانش پرنیان، عضو محافل منچستر انگلیس بهائی و نازنین، مرتبط با تشکیلات بهائی در انگلیس هستند. در واقع کل خانواده هاتف دوستدار از بهائیان متعصب سازمانی هستند.
بنا بر اسناد نهاد رهبری بهائیت از حدود چهل سال پیش به صورت رسمی، استراتژی جدید تبلیغ، نفوذ و کادرسازی خود را پوشش فعالیتهای بشردوستانه و به نام توسعه اجتماعی و اقتصادی دنبال می‌کند، تا جایی که در بند چهارده اساسنامه دفتر توسعه اجتماعی اقتصادی بهائیت osed، از رابطه بین تبلیغ و توسعه اجتماعی و اقتصادی و توسعه بهائیت سخن گفته شده است.(۲)
در واقع سازمان بهائیت به دنبال آن است تا در پوشش اقدامات به ظاهر انسانی، اجتماعی و اقتصادی، کادرسازی گسترده کند و پروژه براندازی و به دست گیری حکومت ایران (یعنی همان که در متون بهائیت هدف گذاری شده)(۳) را پیش گیرد.
از سال ۱۳۶۸ که هاتف دوستدار به ایران آمد در حوزه موسیقی و کودک مشغول شد و در وزارت ارشاد، صدا و سیما و بهزیستی فعالیت کرد. او در این سالها فعالیتها و مسئولیت‌هایی نظیر: روانشناسی کودکان و مصاحبه با خبرگزاری‌های مختلف، همکاری با انجمن حمایت از کم توانان ذهنی، راه اندازی و بخش هنر درمانی این انجمن، نگارش چند پایان نامه در زمینه موسیقی درمانی، همکاری با یونسکو، تألیف کتابِ شیوه‌های آموزش موسیقی به کودکان، کتابِ چرخ و فلک، تهیه فایل آموزشی برای مربیان کودک به سفارش بهزیستی کشور، برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های باز آموزی مختلف برای آموزش و پرورش استان تهران و کل کشور، مسئول بخش هنر درمانی دانشگاه توانبخشی تهران، آموزش پیانو به هنر جویان کودک از سال ۱۳۷۰، عضو شورای موسیقی کودک و نوجوان وزارت ارشاد و … را عهده‌دار شد.(۴)
اما چرا نباید اعضای بهائیت در نهادهای فرهنگی و تصمیم ساز کشور حضور و فعالیت داشته باشند:
اول: در جواب به این سؤال که چه کاری با باور افراد دارید و هر آن کس که به فرهنگ کشور خدمت کند را باید پاس داشت، می‌گوییم: آری! بدون در نظر گرفتن عقیده، هر آن کس با هر عقیده‌ای به این کشور خدمت کند، حتی بهائیان را باید پاس داشت؛ اما نمی‌توان اجازه حضور و نفوذ بهائیت به مراکز تصمیم سازی، حوزه‌هایی فرهنگی، کودک و نظایر آن را داد؛ زیرا اولاً: به اعتراف پیامبرنمای بهائیت، این مسلک به دنبال محو اسلام است.(۵)
لذا به حکم قرآن کریم: «وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرينَ عَلَی الْمُؤْمِنينَ سَبيلاً [نساء/۱۴۱] و خداوند هیچ گاه برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلّط باز نخواهد کرد.» تسلطش در مراکز تصمیم سازی، در کشور اسلامی یا برای کودکان مسلمان هیچگاه منطقی و پذیرفته نیست.
ثانیاً: بهائیت فرای از باور، یک سازمان با تصمیمات و اهداف سازمانی است. کسانی که عضو سازمان بهائیت می شوند در همان فرم تسجیل تعهد می‌دهند که دیدگاه ملّی خود را کنار نهاده و در راستای منافع سازمانی گام بردارند. لذا اعضای بهائیت هدفی جز خدمت به تشکیلات و جایگزینی فرهنگ ملّتها با فرهنگ خود و حکومت کشورها با حکومت خود نداشته و وطن برای آنها معنا و مفهومی ندارد؛ تا بتوان گفت اجازه دهید به فرهنگ و کشور خدمت کند!(۶)
دوم: ساختار تشکیلاتی و سازمانی، اسلام ستیزی و بی وطنی، وابستگی به کشورهای معاند و سلطه گر و نداشتن عِرق ملّی اعضای بهائیت، باعث شد که امام خمینی (رحمةالله‌علیه) در خصوص آزادی سیاسی مذهبی بهائیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بفرمایند: «آزادی برای افرادی که مضرّ به حال مملکت هستند، داده نخواهد شد.»(۷)
در نتیجه افرادی نظیر هاتف دوستدار که خود و خانواده اش از اعضای با نفوذ تشکیلات بهائی هستند و از ۲۵ سال پیش برای زمینه سازی تغییر دین، فرهنگ و حکومت، از انگلستان به ایران مهاجرت کردند، هیچ جایی در این عرصه‌ها نمی‌توانند و نباید داشته باشند.
پی‌نوشت:
۱- به نقل از رسانه وابسته به تشکیلات بهائیت موسوم به: ایران وایر.
۲- توسعه اجتماعی و اقتصادی، گذری بر پیام های معهد اعلی و بیانیه های دفتر توسعه اجتماعی و اقتصادی (OSED)، ۱۹۸۳) میلادی الی رضوان ۲۰۱۰ میلادی)
۳- ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه خطاب به احبای شرق، آلمان: لجنه ملّی نشر آثار امری، ۱۹۹۲ م، ص۵۰۲٫
۴- مراجعه کنید به سایت: مرکز اصلاح “اختلالات یادگیری” ایرانCCLD ، موضوع صفحه: درباره استاد هاتف دوستدار، کلیک کنید…(link is external)
۵- ر.ک: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، ۱۲۹ بدیع، ج۴، ص۱۴۱٫
۶- نهاد رهبری بهائیت، پیام رضوان ۲۰۱۰، برابر ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹ ش.
۷- امام خمینی، صحیفه امام، تهران، مرکز مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، بی تا، ج۵، ص۲۹۹٫
