آحاد بهائیان تحت سیطره ساختار تشکیلاتی به‌شدت منسجم و سلسله‌مراتبی با عنوان «نظم اداری بهائیت» قرار دارند. نظم اداری، کلیه اعضای بهائی را از تولد تا مرگ، تحت پوشش قرار داده و با تعریف محافل، مؤسسات، سیستم‌های نظارتی، برنامه‌ها و دوره‌های آموزشی، تشکیلات بهائی را تحت نام «نظم اداری بهائیت» بر تمامی شئون زندگی جامعه بهائی حاکم کرد‌ه‌است. این تشکیلات با تعریف سیستم نظارتی و حفاظتی که ابتدا «لجنه صیانت» نام داشت و سپس به «دوستان خانواده» تغییر عنوان داد، با هرگونه سرکشی یا خطا در سه سطح برخورد می‌کند، شامل: طرد اداری، طرد روحانی و سلب نسبت. افرادی که برخی دستورهای اداری را رعایت نمی‌کنند، طرد اداری شده و از برخی امتیازات و حقوق منع می‌شوند. طرد روحانی شامل افرادی است که از مبانی اعتقادی بهائیت پیروی نکرده و یا جدا می‌شوند. سلب نسبت نیز به منزله شدیدترین تنبیه تشکیلاتی، شامل کسانی است که نه‌تنها از بهائیت جدا شده‌اند، بلکه بعد از جدایی نسبت به مبانی اعتقادی بهائیان توهین می‌کنند.[۱]
تشکیلات بیت‌العدل، دارای مشاوران قاره‌ای، محافل ملی در همه کشورها و محافل محلی و منطقه‌ای در همه استان‌ها، شهرها و روستاهایی است که دست‌کم ۹ نفر جمعیت بهائی دارد. محفل ملی ایران نیز «یاران ایران» نام دارد که تابع بیت‌العدل است. همچنین برای سیطره بر آحاد بهائی، مؤسسات، هیئات و محافل متعددی را تعریف کرده‌اند، از جمله: «جوانان و نوجوانان»، «هنر و موسیقی»، «گلشن توحید»(ویژه کودکان)، «رضوان»(متوفیان)، «علمی آزاد»(دانشگاه)، «مشاغل»، «فنی حرفه‌ای»، «ضیافت»، «حیات عائله» و «صیانت».
یکی از کارکردهای نظم اداری، با ویژگی کامل یک تشکیلات هرمی و سلولی، سرعت و فراگیری در ابلاغ فرمان‌های بیت‌العدل و اعلام نتیجه است. این ارتباط تشکیلاتی، بستر آماده‌ای برای تحقق اهداف جاسوسی به شمار می‌رود.
وقتی سخن از جاسوسی بهائیت می‌شود، صرفاً به معنای جاسوسی سنتی یا جمع‌آوری اطلاعات نیست. آنچه مفهوم جاسوسی را در بهائیت معنا می‌کند، «جاسوسی مدرن» است؛ به عبارتی، استقرار بیت‌العدل در سرزمین‌های اشغالی -و به اذعان کارشناسان امنیتی- مدیریت بیت‌العدل توسط میز ایران در موساد، همچنین آحاد و تشکیلات بهائی در ایران، جملگی فرصت مغتنمی برای جاسوسی مدرن تلقی می‌شود.
یکی از پرکاربردترین روش‌های جاسوسی مدرن، «جریان‌سازی» است. در این روش، بازوان اجرایی سرویس‌ها در محیط یا کشور هدف، مجری بخش‌هایی از یک طرح و برنامه بزرگ می‌شوند. به‌عنوان نمونه، قدرت‌های سلطه با هدف اعمال فشار علیه ایران، پرونده ادعایی نقض حقوق‌بشر را در کنار دو پرونده ادعایی مهم(هسته‌ای و تروریسم)، فعال کرده و برای به جریان انداختن این پرونده به عوامل داخلی نیاز داشتند. در این زمان، محفل ملی ایران با ابلاغ بیت‌العدل، طرحی به نام «قیام حقوقی» را در ایران به اجرا گذاشت که در قالب آن، بهائیان موظف شدند در سطح گسترده، به جمع‌آوری و یا جعل سند در ارتباط با- به‌اصطلاح- نقض حقوق بهائیان توسط حاکمیت بپردازند. در این اقدام، اسناد بسیاری جعل و یا جمع‌آوری و به بیت‌العدل منتقل شد و آن‌ها نیز در اختیار گزارشگران و سازمان‌های مربوطه قرار گرفت. در عین‌حال، خود نیز از طریق نفوذهای بین‌المللی، جو سنگینی علیه نظام اسلامی به راه انداختند.
در دوره‌ای دیگر نیز با هدایت بیت‌العدل و مشارکت «پرویز ثابتی»(از مدیران ارشد و بهائی ساواک)، طرحی به نام «روابط بین‌الملل»، با هدف نفوذ و تأثیرگذاری بهائیت بر اشخاص و نهادها صورت‌بندی شد. در قالب این طرح، تعدادی از بهائیان آموزش دیده و با دو هدف «نفوذ» و «تأثیرگذاری»، مأموریت یافتند مؤسسات مردم‌نهاد را در حوزه‌های حقوق‌بشر، زنان، کودکان، آسیب‌دیدگان اجتماعی و محیط زیست، راه‌اندازی و یا در آن‌ها نفوذ کنند.[۲] نفوذ در ستاد حقوق‌بشر[۳]، اثرگذاری بر مقامات قضایی از طریق مظلوم‌نمایی و برانگیختن احساسات آن‌ها، ارتباط‌گیری با یکی از عناصر خاص وزارت خارجه، مراجعه به نامزدها در ایام انتخابات مجلس، بزرگ‌نمایی جمعیت بهائیان و تطمیع آن‌ها برای جمع‌آوری آرا در برابر اعلام حمایت علنی از بهائیت[۴] و راه‌اندازی یا نفوذ در مهدهای کودک، از دیگر اهداف این طرح بود.
در کنار طرح‌های مذکور، طرح «تبلیغ انتحاری» نیز حائز اهمیت است. در این طرح، سران بهائیت مدعی شدند که «اگر تبلیغ امر، کشته ندهد تبلیغ نیست»! بر این اساس، مبلغان بهائی با مراجعه به مراکز حساس یا در میادین، به‌صورت آشکار تبلیغ کرده و مشخصات و تلفن خود را نیز با هدف بازداشت به مراکز مورد رجوع، از جمله مراکز قضائی و امنیتی می‌دادند. پیش‌بینی تشکیلات بهائیت این بود که در قالب این طرح، جمعیتی چند هزار نفری از بهائیان توسط دستگاه‌های امنیتی بازداشت و این اقدام به واکنش جهانی و شکل‌گیری جو سنگین روانی علیه ایران منجر خواهدشد. خوشبختانه، با هوشیاری دستگاه‌های مسئول، این طرح بدون دستگیری با شکست مواجه گردید.
بنابراین، وقتی سخن از جاسوسی بهائیت می‌شود، صرفاً به معنای جاسوس بودن تک‌تک بهائیان با روش جمع‌آوری سنتی نیست، بلکه بدین معناست که آحاد بهائی با مدیریت تشکیلات بیت‌العدل به عنوان بازوان اجرایی طرح‌های دستگاه‌های اطلاعاتی، بهخصوص موساد، در زمینه‌های جاسوسی مدرن، از جمله جریان‌سازی عمل کرده و دانسته یا ندانسته در «شبکه جاسوسی مدرن»، نقش ایفا می‌کنند.
یکی دیگر از ابعاد جاسوسی مدرن تشکیلات بهائیت، کارکرد دیپلماسی عمومی برای کشورهایی مثل رژیم اشغالگر فلسطین است. این تشکیلات برای ایجاد ارتباط بین کشورها با این رژیم جانی و کودک کش نقش بستر و زمینه سازی در افکار عمومی آن کشور را بازی می کند. که نمونه آن را می توان در کشورهایی مثل بحرین و امارات متحده عربی نام برد که طی سالهایی اخیر اقدام به ایجاد روابط سیاسی با اسرا ئیل غاصب نموده اند و تشکیلات استعماری بهائیت نقش جاده صاف کن را به عهده گرفته است.
[۱] در خاطرات جداشدگان از بهائیت از جمله «مهناز رئوفی»، «مهشید ضیایی» و «عطاالله قادری» که در قالب کتاب یا مصاحبه به چاپ رسیده، موارد متعددی از برخوردهای تشکیلات با جداشدگان تبیین شده‌است.
[۲] دفاتر «عبدالفتاح سلطانی» و بهخصوص «شیرین عبادی» مورد توجه ویژه در این طرح بوده و موفق شدند افرادی را در دفتر یا اطراف آن‌ها نفوذ دهند. در سفرهای خانم شیرین عبادی به خارج از کشور و به‌ویژه بعد از مهاجرت وی، تیم بزرگی از طرف بهائیت در اختیار مشارالیه قرار گرفته و وی را شدیداً متاثر نمود، تا جایی‌که شائبه بهائی شدن او در فضای مجازی قوت گرفت.
[۳] در این راستا یکی از پرسنل ستاد توسط بهائیان جلب همکاری شده که با اقدام دستگاه‌های ذیربط، ناکام گذاشته شدند.
[۴] یکی از نامزدهای مجلس شورای اسلامی بعد از ملاقات با بهائیان و با هدف جلب آرای آن‌ها در اقدام اولیه، یکی از بهائیان را در دفتر خود به کار گمارده بود.
ارتباط با ما: [email protected]
